Kenny Wayne Shepherd Revisits Bob Dylan’s
“Ballad Of A Thin Man” For ‘Trouble Is…25,’
out 12/2 via Provogue Records/Mascot Label Group
 
The release will be accompanied by a documentary about ‘Trouble Is…’ and a live DVD filmed at The Strand Theatre in Shepherd’s hometown of Shreveport, Louisiana

​

​On December 2nd, the five-time-Grammy-nominated guitarist Kenny Wayne Shepherd will release ‘The Trouble Is…25,’ a top-to-bottom reinterpretation of his seminal album ‘Trouble Is…,’ which struck the match that reignited modern blues upon its release 25 years ago. And while the tracklist is almost the same, there is one outlier that fans will notice – a stirring reinterpretation of “Ballad Of A Thin Man,” which was cut from the original release in 1997. Shepherd recalls:
 
“I wanted to do Bob Dylan’s ‘Everything Is Broken’ because I had just been on tour with him and he was so good to me and such an inspiration. Our producer, Jerry Harrison, had suggested another Dylan song, ‘Ballad Of A Thin Man.’ But I was concerned that might be too much of a step outside the box for the fanbase, and ‘Everything Is Broken’ was closer to an actual blues song. Jerry was fighting hard for ‘Ballad Of A Thin Man’ so we butted heads, had a miniature battle over those songs. Ultimately, I prevailed and although we recorded ‘Ballad Of A Thin Man,’ it was ‘Everything Is Broken’ that went on the record. But what’s really cool is that for this new recording of ‘Trouble Is…,’ we went in and very faithfully re-recreated that version of ‘Ballad Of A Thin Man’ from 1997, and included it on this boxset.”
 
Slated for release on December 2nd via Provogue Records/Mascot Label Group, ‘Trouble Is…25’ will be accompanied by a live DVD filmed at The Strand Theatre in Shepherd’s hometown of Shreveport, Louisiana, shot at the launch of his year-long celebration of the 25th anniversary of ‘Trouble Is…,’ which found the band performing the album start to finish across the US.
​

​Great songs are not set in stone. Since he burst from the blues clubs of Louisiana onto the global music scene with 1995’s breakthrough first album ‘Ledbetter Heights, followed by his career defining second album ‘Trouble Is…’ in 1997, Shepherd has twisted those classic cuts into bold new shapes each night on the stage. Led by the pulse of the crowd, every last note alive in his hands, the ‘Trouble Is…’ tracks have always been on the move, never settling into museum pieces. But to give a quarter-century-old album a second birth is another matter. And in more recent times, the multi-platinum-selling artist looked up the road and saw the 25th anniversary of ‘Trouble Is…’ on the horizon, he hatched an audacious plan.
 
To join the dots from the hungry 18-year-old gunslinger who caught lightning in a bottle in 1997 to the still-questing master musician, with a lifetime’s soul under his fingers. To assemble the old crew from the original ‘Trouble Is…’ sessions at the Record Plant in Sausalito, California and attack the track listing afresh. And to remind seasoned fans and new listeners alike how this album struck the match that reignited modern blues.
 
“One of the coolest things about re-recording ‘Trouble Is…’ has been finding out – or verifying – how timeless this album really is,” says Shepherd, who is also leading a triumphant anniversary tour across the United States in 2022 and 2023, performing the album in full. “I’m so proud of what we accomplished, and also the fact I was just 18 years old when I did it. I mean, I had an experience with this album that most musicians can only dream about. ‘Trouble Is…’ sold millions of copies. There’s validation in all of that for me.”
 
Having pricked up ears with 1995’s sparky debut ‘Ledbetter Heights,’ ‘Trouble Is…’ hurled Shepherd headlong into contention. These were songs and performances that shouldn’t have been feasible from a teenager barely out of the classroom, yet the bandleader was already standing shoulder-to-shoulder with a veteran studio band that included the iconic Double Trouble lineup (drummer Chris Layton, bassist Tommy Shannon and keys man Reese Wynans).
 
And while he had yet to find his own singing voice (then, as now, Noah Hunt handles powerhouse lead vocals on ‘Trouble Is…) Shepherd’s precocious guitar work was in a different class to the fading grunge scene, one moment white-hot on originals like Slow Ride or the title instrumental, the next rivalling Jimi Hendrix himself on a wiry cover of “I Don’t Live Today.”
 
In the ensuing 25 years – a period in which Shepherd has released a further seven acclaimed solo albums, not to mention two with his all-star side-project The Rides, alongside Stephen Stills and Barry Goldberg – some aspects of the reborn ‘Trouble Is…’ album are unavoidably changed. The Record Plant closed its doors in 2008 (the new sessions went down at The Village in Los Angeles and Nashville’s Ocean Way), while Shannon has retired from the music scene (he’s capably replaced by Shepherd’s regular low-ender, Kevin McCormick).
 
“Aside from Tommy, we got the whole crew back together, with Jerry Harrison co-producing once again,” reflects the bandleader. “And in the studio, it felt like no time had passed. If you play well together, you play well together. It worked back then and it worked just as well this time. It was all of us live in a room. That’s just how I do it, man. I’m old-school. Human beings need to be in the same room to be able to play music together.”

​Other elements of the re-recording were uncannily identical, with Shepherd digging out the exact same ’61 Fender Stratocaster model and backline that he’d used back in the late-’90s. “For amps, I had one of the very first Fender Blackface Twin reissues that was ever made. And then I had a Vibro-King – and that hasn’t really been used again since I recorded that record the first time. So we had those two amps and then a Blackface ’64 Vibroverb. I still had all the original pedals I used back in ’97 – a Uni-Vibe, a TS808 Ibanez Tube Screamer, a Klon overdrive, the Roger Mayer Octavia. I’ve never gotten rid of anything. I’ve never sold anything. So if there’s anything floating around out there that once belonged to me, it’s because somebody must have gotten sticky fingers, y’know?”
 
Ultimately, says Shepherd, the minutiae of his rig was less important than the spirit in the air. “I didn’t want ‘Trouble Is…25’  to be a surgical process. I don’t like to overthink things. I just wanted to go in and capture the vibe. There were a couple of ways we could have approached this new recording. We could have done a one-hundred-per-cent faithful reproduction. Or we could have done a complete reinterpretation.
 
Times change. Artists evolve. Music scenes rise and fall. Back in 1997, the original ‘Trouble Is…’ was embraced by a rock ‘n’ roll generation crying out for something of substance as vapid manufactured pop began its inexorable rise. “ A full quarter-century later – with manufactured pop holding sway and humanity clawing its way back from a spirit-sapping global pandemic – the anticipation surrounding the reborn ‘Trouble Is…’ album and live shows stands as testament to a collection of songs that have never sounded so thrilling, empowering, unflinchingly honest and unapologetically human.
 
“During the ‘Trouble Is…’ anniversary tour,” says Shepherd, “everybody was commenting on how this album could be released today and still be just as relevant as it was 25 years ago. Making this album in 1997 was just a really monumental achievement. The new recording was a serious trip down memory lane for me. And I’m still so proud of these songs…”
 
Shepherd will continue to tour in support of ‘The Trouble Is…25’ this winter. For more information and to purchase tickets please visit https://www.kennywayneshepherd.net/

'The Call', het nieuwe album van Steven Troch Band is eindelijk uit op vinyl. Om dat te vieren schuift Steven 'The One You Can Rely On' naar voor als de laatste single van de nieuwe plaat. Bekijk hier de YouTube-clip.


Zanger, harmonicaspeler extraordinaire Steven Troch is al jaren één van de hoofdrolspelers in de Belgische bluesscene. Zijn muziek is echter niet onder één hoedje te vangen maar omslaat een breed en gevarieerd muzikaal landschap. 'The Call' is de derde studioplaat van Steven Troch en staat met één been in de 20ste eeuw en het andere in het heden. Blues blijft een belangrijk aandeel maar in plaats van te vertrouwen op het beproefde recept wordt er kwistig met andere ingrediënten gestrooid. Telkens opnieuw wordt de luisteraar verrast door de veranderingen in klankkleur, tonaliteit en tempo. De nummers op het album zijn verzinsels en halve waarheden die al een tijdje lagen te wachten om verteld te worden. Een stellige gitaar schuifelt slepend terwijl een expressieve mondharmonica vuur spuwt. De solide ritmesectie heeft de juiste chemie en de grooves rollen betrouwbaar als een oude Volvo. In zijn teksten ontwijkt Troch de grote thema’s en zingt hij laconiek over de gangbare rompslomp waar tegenspoed, liefde, toogfilosofie en persoonlijke mislukkingen centraal staan. De rode draad door 'The Call' is vakmanschap en speelplezier. Komaan! Luister naar zijn roep en laat je even uit je alledaagse sleur halen.

'The Call' werd opgenomen bij Pieterjan Coppejans in de Gentse Robot Studios (Eefje De Visser, Lester’s Blues, Tiny Legs Tim). Het grootste deel werd live ingeblikt en dat kan je horen en voelen. Het feit dat alle groepsleden een creatieve inbreng hadden, verhoogde de bezieling en gretigheid waarmee werd gemusiceerd. De subtiele bijdragen van gastmuzikanten Luk Vermeir (piano), Marie-Anne Standaert (trompet), Bart Vervaeck (pedal steel) en Luigi De Gaspari (trombone) nestelden zich comfortabel in het geheel. Het album werd afgemixt in de Greaseland Studios (San Jose, USA) met meermaals bekroond producer Kid Andersen achter de knoppen. Het was de tweede samenwerking met Andersen, in 2016 nam hij ook de productie van Troch zijn debuutplaat 'Nice ’n Greasy' voor zijn rekening.

VIDEOCLIPS:
 
"Easier To Be Myself is een ode aan alleen zijn. Even op jezelf zijn en geen rekening moeten houden met anderen, daar hebben we allemaal wel eens nood aan."
Videoclip 'Easier To Be Myself'
 
"Ben je ooit weleens overvallen door het gevoel dat het leven zomaar aan je voorbij gaat?  Iedereen zal dat wel kennen, ook de karikaturen die ronddwalen in 'That’s Life' zoeken naar zin in hun leven. De animatie is van de hand van Jef Desmet." 
Videoclip 'That's Life'

PERSQUOTES:

"Steven Troch Band heeft met ‘The Call’ zijn meest veelzijdige en divergerende plaat geproducet. Knap!" - Keys And Chords

"The Call is a very impressive release, with some well-written songs, excellently played. Definitely worth investigating." - Blues Blast Magazine (USA)

"Een heerlijk allegaartje van pop, folk, roots, swampy r&b, met lichte streepjes dub, reggae en soul in verwerkt. Prima plaat." - Dansende Beren 

"Deze derde langspeler van Troch kijkt naar het verleden van de blues en knipoogt naar de toekomst, met uitstapjes richting country, soul, pop en reggae." - Luminous Dash 

"Vakmanschap van een zeer hoog niveau." - Rootsville

"The Call has the zip and edge that one would expect from a live performance." - Got Music Talent 

"The Call setter deg i godt humør (The Call brengt je in een goed humeur)" - Blues News (NO)

"Zonder enige moeite switcht deze band van rhythm & blues naar funky stuff en van Spaghetti Western naar tropische wiegers. Veelzijdige band, heerlijk album." - Bluestown Music (NL) 

"Een zeer gevarieerd en erg leuk album." - Maxazine 

http://www.steventroch.com/

Jerry Lee Lewis komt op de wereld op 29 september 1935 in Ferriday in de Amerikaanse staat Louisiana. Zijn ouders, Elmo en Mamie Lewis, zijn erg arm en kunnen zich niet veel veroorloven. Toch koopt het gezin een derdehands piano en Jerry Lee leert zichzelf op 9-jarige leeftijd het instrument te bespelen.

In zijn spel wordt hij vooral beïnvloed door radioshows als de Grand Ole Opry en door optredens van rondreizende zwarte muzikanten. Als zijn grote invloeden zal hij later de namen noemen van Jimmie Rodgers en Hank Williams.

Op zijn veertiende treedt Jerry Lee voor het eerst op voor publiek bij de opening van een lokale Ford-dealer. Vader Elmo gaat rond met de hoed en hij haalt 13 dollar op, wat in 1948 veel geld is voor het arme gezin.

Samen met zijn ouders en zussen Frankie Jean en Linda Gail woont hij immers in een klein huisje met maar één kamer. Jerry Lee heeft nog een oudere broer, maar die wordt op 8-jarige leeftijd voor zijn ogen doodgereden door een dronken bestuurder.

Geen kroegen, maar bijbelschool of toch niet... Jerry Lee Lewis krijgt de smaak van het optreden te pakken en schuimt met zijn piano de Mississippi-delta af. Hij speelt in kroegen en ruige Honky Tonk bars. Zijn moeder vindt dit allemaal maar niets en stuurt hem naar een bijbelschool in Texas. Maar daar blijft Jerry Lee niet al te lang. Tijdens een eredienst begeleidt hij de psalmen in Boogiestijl en hij wordt onmiddellijk van school gestuurd.

Dit incident is een voorafspiegeling van zijn levenslange conflict tussen zijn geloof in God en zijn liefde om "de muziek van de duivel" te spelen. Zo maakt hij later ruzie met zijn producer tijdens de opnames van "Great balls of fire", omdat hij het nummer godslasterlijk vindt. In een later interview geeft hij toe dat hij altijd bezorgd is of hij naar de hemel gaat of naar de hel.
​
Lewis wordt verkoper van naaimachines, maar daar is hij niet goed in. Hij klopt aan bij de muziekstudio's in Nashville, maar ze zien niets in hem. Daarop vertrekt hij als 21-jarige naar Memphis. Daar wordt hij in de studio van Sun Records ontdekt door platenproducer Jack Clement.
Hij wordt gevraagd als sessiemuzikant om artiesten als Billie Lee Riley en Carl Perkins te begeleiden. In die periode maakt hij ook deel uit van de jamsessie "Million Dollar Quartet", bestaande uit Elvis Presley, Johnny Cash, Carl Perkins en Lewis zelf.

​In 1957 breekt hij door bij het grote publiek met "Whole lotta shakin' goin' on". Andere hits als "High school confidential", "Great Balls of Fire", "Breathless" en "You win again" volgen in sneltempo.

Lewis' pianospel wordt gekenmerkt door een enorme virtuositeit en dynamiek. Hij schopt regelmatig zijn pianokruk aan de kant om staand en springend verder te spelen.

Elvis Presley zou ooit hebben gezegd dat "als hij zo piano had kunnen spelen, hij onmiddellijk zou zijn gestopt met zingen". Ook Elton John is een enorme bewonderaar van de speelstijl van Lewis en kopieert die ook.

​Een comeback in de VS lukt niet meteen, althans niet in de rock-'n-roll. Eind jaren 60 overtuigt Jerry Kennedy van Mercury Records Lewis ervan om over te schakelen naar de countrymuziek en hij scoort onmiddellijk een hit met "Another place, another time". Er volgen meer hits en zelfs hitnoteringen in de Top 100.

​In 1986 werd hij als eerste voor zijn carrière beloond met een plek in de Rock and Roll Hall of Fame.

In de jaren 90 schommelt Jerry Lee erg met zijn gezondheid en met zijn gewicht, maar hij blijft wel goede concerten geven. In 2006 zingt hij samen met veel bekende sterren rock- blues- en countryklassiekers op "Last Man Standing".

In 2010 doet hij dat nog eens over met andere gastmuzikanten op "Mean Old Man". In 2014 trapt Jerry Lee zijn 80e verjaardagtour op gang. Als hij thuis is, verblijft hij met zijn twaalfde echtgenote op de "Lewis Ranch" in Nesbit, Mississippi. (VRTNWS)

Trots om dit heel mooie album van meesterbassist, songwriter en producer Evert Verhees en songwriter/zangeres Patricia Maessen te mogen aankondigen, release - CD/digital - op 28/10.
Begin jaren '80 namen Pat & Evert enkel vocals en piano op van deze zelfgeschreven songcyclus. Patricia overleed veel te jong in 1996...en het album werd nooit echt afgewerkt. Tot nu dus. De songs werden aangevuld met uitgewerkte arrangementen en de bijdragen van een exclusieve club van absolute topmuzikanten. Het resultaat is een bloedmooie en tijdloze songcyclus ergens tussen jazz en pop. Een emotioneel weerzien met een straffe zangeres.

De Nederlandse Patricia Maessen vormde met haar zussen Stella en Bianca de groep Hearts of Soul waarmee ze in 1970 Nederland vertegenwoordigde op het Eurovisie Songfestival.  Begin jaren ’70 vestigden ze zich in Antwerpen en samen met ex-The Pebbles Luc Smets stichtten de zussen Dream Express waarmee ze voor België deelnamen aan het Eurovisie Songfestival in 1977. Patricia werkte later met o.m Toots Thielemans, Kris De Bruyne, Johan Verminnen, Raymond van het Groenewoud, Viktor Lazlo, Henny Vrienten, Salvatore Adamo, The Kids, Will Tura.


Evert Verhees was in de seventies lid van de legendarische symfonische rockband Banzaï en is ondertussen al decennia lang een vaste waarde als studio/live bassist, componist en producer. Hij werkte o.m., Maurane, Toots Thielemans, Alain Bashung, Eddy Mitchell, Alain Chamfort, Arno, Axelle Red, Richard Cocciante, Salvatore Adamo, Philip Catherine, Soulsister, Clouseau, Bart Peeters en Viktor Lazlo.  Hij tourde met de Franse superster Renaud en is nog steeds de vaste bassist van Julien Clerc

Muzikanten “Eternal Conversations”:
Patricia Maessen – vocal & lyrics) - Evert Verhees – acoustic piano, bass, ac gtrs (& music) - Marc Bonne – drums, Claude Salmieri – drums, Eric Melaerts – guitars, Kevin Mulligan – guitar, Philip Catherine – guitar (special guest) , Cesar Janssens – percussion, Bart Quartier – vibraphone, Bert Joris – trumpet,  Jeroen D’hoe and the Ataneres String Ensemble.
 
"When we met in the mid-seventies, Pat could already look back on a successful musical journey as one of the three  singing sisters who formed the Dutch band Hearts of Soul and the Belgian band Dream Express.  In those years we regularly worked together at recording sessions as well as on stage and soon bonded together as  like-minded souls in our musical preferences. In 1978 we officially became a couple.
Living together inspired us to write and compose songs for upcoming, but soon to be well known young artists as well as for ourselves as a team-with-a-plan.
Pat's feeling for poetic lyrics and her ability to sing them in her own specific way led to seven compositions which we recorded at home with an old upright piano on a cassette tape. Our first step to a more ambitious project: a professionally recorded song cycle, steeped in the music we both loved. An open conversation between pop, jazz and classical.
One day, after a session at Morgan studios in Brussels, we talked about our project with house sound engineer Mike  Butcher. He generously offered us a night session to record our songs with access to one of the best Steinway pianos  around. As a result of this offer we couldn't refuse, we left the studio early the following morning with a stereo vocal/piano tape that would be supplemented later with three additional compositions.
Due to an increasingly busy schedule and its impact on our daily life, we unfortunately had to put our ambitions aside.  In the meantime we collected the available recordings of the project on a CD as a tangible reminder.
Then, in 1996, the unthinkable happened. Pat passed away.
It would turn the lives of our son Tim and myself upside down and I would soon realise that our work in progress, as we had imagined it, had become impossible.
Until, a few years ago, a meeting with classical composer Jeroen D’hoe rekindled a new enthusiasm about our project and inspired me to accomplish the mission that Pat and I once had in mind: to develop and enrich the songs by adding full rhythm section and string ensemble arrangements.
Using the original vocal/piano recordings as a starting point and thanks to a close collaboration with top fellow musicians as well as a renewed cooperation with Mike Butcher, the song cycle that Pat and I created together, has now been brought to fruition.
I hope it sounds as timeless as we both wanted from the beginning."
Evert Verhees
​

Today, diamond certified multi-platinum selling rock band Nickelback has shared the official music video for “Those Days,” the second single from their highly anticipated new album Get Rollin’, set for release on November 18th via BMG.

Set against an anthemic guitar melody, “Those Days” reminisces about youthful adventures. From staying out past curfew to falling in love for the first time, Nickelback’s newest single is a sincere and honest ode to the good times had. The music video features exclusive photos and videos from the band’s archives. Watch the music video for “Those Days” HERE.

A contrast to the band’s edgier single “San Quentin,” the first track from the forthcoming new album Get Rollin’, “Those Days” leans into the band’s more melodic side, as showcased on chart-topping hits like “Rockstar,” “Photograph” and “How You Remind Me.” Since its release in September, “San Quentin” has experienced tremendous momentum at radio, soaring to #1 for three consecutive weeks at active rock radio in Canada and breaking into the top 11 at active rock radio in the U.S. With 14.7 million streams to date, the heart thumping track has been amplified across DSPs, generating global excitement for the band’s first studio album in five years.
 
In celebration of their much-anticipated album release, the band will headline WRAT’s 2022 Nutcracker Ball at the Starlight Ballroom in Sayreville, NJ on November 18. iHeartRadio will host the official Get Rollin’ Album Release Show at the Foxwoods Resort in Mashantucket, CT on November 20. 

Nickelback’s 10th studio record Get Rollin’ and Get Rollin’ (Deluxe) will be available via digital platforms and physical CD purchase on November 18. In addition to “Those Days” and “San Quentin,” the album will feature an additional nine new songs all penned by Nickelback. The deluxe edition will add four bonus tracks - acoustic versions of “High Time,” “Just One More,” “Does Heaven Even Know You’re Missing?” and “Horizon.” Standard and exclusive versions of the album will also be released on vinyl in 2023.

Pre-save/Pre-order HERE.

 


Get Rollin' tracklisting

1.         San Quentin
2.         Skinny Little Missy
3.         Those Days
4.         High Time
5.         Vegas Bomb
6.         Tidal Wave
7.         Does Heaven Even Know You’re Missing?
8.         Steel Still Rusts
9.         Horizon
10.       Standing In The Dark
11.       Just One More
12.       High Time (Acoustic) *
13.       Does Heaven Even Know You’re Missing? (Acoustic) *
14.       Just One More (Acoustic) *
15.       Horizon (Acoustic) *
 
* Get Rollin’ Deluxe Version

 
With Get Rollin’, Nickelback continues their legacy as one of the most important rock acts of the last two decades. Amassing hits for over two decades, Nickelback is the 11th best-selling musical act of all time, counting over 50 million units sold and over 4.7 billion career streams to date. The band has released 23 chart-topping singles, with 19 reaching the Billboard Hot 100 chart. Their undeniable success has resulted in over 26 awards including Billboard Music Awards, American Music Awards, MTV Video Music Awards, MuchMusic Video Awards, People’s Choice Awards, JUNO Awards, and more. Among their numerous accolades the band has also achieved 12 consecutive sold-out tours, with nearly 10 million tickets sold worldwide. 

 
NICKELBACK
Named the “most successful rock back of the decade” by Billboard in 2009, Nickelback is one of the most commercially viable and important acts of the past two decades. The four-piece, which is comprised of Chad Kroeger, Mike Kroeger, Ryan Peake, and Daniel Adair, is globally celebrated for their career defining and award-winning hits including “How You Remind Me,” “Photograph,” “Far Away” and “Rockstar” which all held top spots on the Billboard 100. Their success includes worldwide sales of more than 50-million units, solidifying their status as one of the top-selling acts of all time and the second best-selling foreign act in the U.S., in the 2000’s decade, behind only The Beatles. Their inescapable and irresistible smash “How You Remind Me” was named Billboard’s ‘Top Rock Song of the Decade’. It was the number-one most played song on U.S. radio (any format) in the 2000’s decade according to Nielsen Soundscan, with over 1.2 million spins.

Amongst all these accolades, they’ve also been named Billboard’s “Top Rock Group of the Decade” and received nine Grammy Award nominations, three American Music Awards, a World Music Award, a People’s Choice Award, twelve JUNO Awards, seven MuchMusic Video Awards, and have been inducted into Canada’s Walk of Fame (2007). With more than 23 chart-topping singles and fans spanning the globe, Nickelback boasts twelve consecutive sold-out world tours, playing to well over 10-million diehard and adoring fans.

 
For more information on Nickelback please visit:
Instagram | Twitter | Facebook | YouTube | TikTok | Website

​When news came that legendary rockabilly crooner Robert Gordon had passed away, tributes came pouring in from all around the globe. Stories appeared in every outlet from Billboard to Variety to Deadline to NME. Former Sex Pistol Glen Matlock called Gordon “a fabulous singer [who] will be sorely missed” while Gordon’s close friend, Blue Öyster Cult drummer Albert Bouchard, says “He was a soulful man with an unnaturally powerful voice. He had perfect pitch up until the day he died. He was still doing his vocal warm ups in the hospital when almost every other thing in his body was failing. I will never forget him.” Many others weighed in with their own stories, both personal and professional, of Gordon’s vivacious personality and incredible talent.

And though he will truly be missed, we can still celebrate Gordon’s spirit through his music. The final album that Gordon worked on was a collection of recordings from 1998, an album crafted in collaboration with Gordon’s longtime partner, British guitar heavyweight Chris Spedding, Entitled Hellafied, this 14 track collection of both original songs and cover versions was nearly lost forever until Gordon rescued it from the vault. He worked tirelessly in his last days to finalize the project and get it ready for release. Now, the entire project is set to be shared with the world on all formats on November 25 but today you can stream the lead off track, a song Gordon wrote himself, about living life to its fullest every day because “there’s only one day left until forever.” It’s exactly how Gordon lived his life, and the most fitting way to remember him.
​
Stream the single: https://orcd.co/robert_gordon_chris_spedding_one_day_left
​

Kaai Man
'Zondag In November', single (digitaal)
Sing My Title

Kaai Man sluit de campagne rond zijn geslaagde solodebuut 'Overkant' af met de release van de single 'Zondag In November'.

"Een lied over huiselijke warmte en genegenheid. Zalf voor de ziel ten tijde van oorlog en energiecrisis.
De regen daalt. Zondag in november. Heel de dag blijf ik dicht bij jou."

Debuut 'Overkant' nu uit op vinyl!

​

Fred Verhaegen (in het verleden actief met Mambo Chillum en Durango) is de kwellende loutering voorbij en kiest op 'Overkant'', het debuutalbum van zijn alter ego Kaai Man, resoluut voor een ‘nieuwe’ taal, zijn moedertaal, het Nederlands. De helderheid waarmee hij zingt, uit zich in een articulatie van hoe hij de wereld observeert. Blues, gospel en kleinkunst weet hij op authentieke wijze te verenigen. Hij arrangeert zijn nummers volgens oude recepten maar mengt even goed met gif van hier en nu.

"'Tussen de twee lockdowns door stelde Jef Verbeeck me voor te gaan opnemen in zijn homestudio. Daar vonden we heel snel het midden tussen Jefs digitale aanpak en mijn eerder authentieke songschrijverij. Eerlijkheid en eenvoud, dat was het motto. 'Overkant' schetst een eerlijk beeld van waar ik nu sta en is tevens een wegwijzer naar de toekomst." Kaai Man
 
'Zuster Zuster' - videoclip

"'Overkant' is een intrigerend werkstuk. Kaai Man is een singer-songwriter met literaire gravitas." Knack Focus

Videoclip van single 'Samen' in première via Knack Focus. Lees hier het interview.


"Een meesterwerk dat negen Nederlandstalige songs omvat." Keys And Chords

​"Dat de blues leeft aan de – tegenwoordig half uitgedroogde – oevers van het Scheldeland, staat buiten kijf, want daar schuilt de Kaai Man en hij zingt je toe in je eigen tong." Indiestyle

"Hoe klinkt het? Als Roadrunner van Jonathan Richman maar dan trager en als Tussen Spelers en Drinkers van Johan Verminnen maar dan onderkoelder. Het is de blues van hier, op café en in de nacht en wolven huilen naar nergens want zo horen ze dat te doen." Luminous Dash

"Even origineel en swampy als het werk van Durango. Subtiele, donkere blues." daMusic

Live:

Kaai Man trekt zich uit het Scheldeslib en gaat in zee met De Oeverlozen. Deinend van Swamp over Kleinkunst naar Slijkrock zeilen ze nieuwe muzikale horizonten tegemoet. Hun kompas is het verhaal, de kracht van de moedertaal. Kwetsbaar, bezwerend en zalvend.

Kaai Man & De Oeverlozen:

Fred Verhaegen (Mambo Chillum, Durango): zang, gitaar, banjo, mondharmonica
Filip Wauters (Het Zesde Metaal, Arno, BackBack, Spook): gitaar, pedal steel 
Filip Vandebril (Lady Linn, Black Flower): contrabas
Maxime Lenssens (Zap Mama, Axelle Red, Chris Whitley): drums

29 oktober, Zeilclub, Grimbergen (duo)
22 november, Missy Sippy, Gent (band)
29 november, Djingel Djangel, Antwerpen (band)
02 december, Time lab Gent (solo)

www.kaaiman.one
https://www.facebook.com/deKaaiMan
https://www.instagram.com/kaai_man_artiest

​DO
03.08.2023
Koning Boudewijnstadion, Brussel
De ticketverkoop start op vrijdag 28 oktober om 10u
 EXTRA SHOW 

VR
04.08.2023
Koning Boudewijnstadion, Brussel
 SOLD OUT 

 
ZA
05.08.2023
Koning Boudewijnstadion, Brussel
 SOLD OUT 

Op massale vraag van het publiek voegt Rammstein een derde passage toe op donderdag 3 augustus 2023 in het Koning Boudewijnstadion, Brussel. Het is de enige extra datum van de Europese tour die wordt toegevoegd. Één ding is zeker. De Belgische zomer zal nog nooit zo heet zijn geweest met maar liefst drie Rammstein shows: op 3, 4 én 5 augustus. En wie geen ticket kon scoren de eerste keer, krijgt nu een tweede kans voor de extra datum op 3 augustus. Op vrijdag 28 oktober om 10u barst de strijd om tickets los via greenhousetalent.com. 
 
Nadat Rammstein in september hun terugkeer naar België aankondigden, waren beide shows op 4 & 5 augustus onmiddellijk uitverkocht. En de honger naar Rammstein bleef waanzinnig groot met massa's fans die zich aanmeldden op de wachtlijst. En dat geduld wordt beloond want Rammstein voegt een derde datum toe op donderdag 3 augustus 2023 in het Koning Boudewijnstadion. Rammstein schakelt zo mogelijk nóg een versnelling hoger met maar liefst drie passages in België en twee in Nederland.
 
Op 29 april 2022 bracht de band hun nieuwste plaat 'Zeit' uit. Het album katapulteerde zich naar de hoogste positie in maar liefst 11 landen. Én zelden gezien in De Afrekening van juni: Rammstein pakte niet alleen nummer 1 maar ook de nummer 2 in de lijst. 'Zeit' op kop, gevolgd door 'Zick Zack'. En Rammstein blijft over De Afrekening heersen met 'Dicke Titten' op nummer 1. 
 
Ook de wervelende shows, afgelopen zomer, in Oostende misten hun effect niet met maar liefst 3 albums in de top 10 en 5 songs die toen aanzienlijk stegen in de Ultratop. De Belgische pers was unaniem lovend over de verpletterende passage van de band in Oostende, met uitsluitend 4 tot 5-sterren reviews! Rammstein trakteert keer op keer op een spectaculaire show die letterlijk in vuur en vlam staat. Verwacht je aan een perfect georkestreerde band met de zalige humor en pathetiek van de Rammstein-act! Qua stijl, grootsheid en kwaliteit is dat alles zonder meer uniek in de muziekwereld. Het is dan ook niet meer dan logisch dat Rammstein al zijn fans en al wie op het punt staat fan te worden een nieuwe kans biedt om deze "gigantische show” (Rolling Stone) live te beleven!
 
Tickets voor de extra show op donderdag 3 augustus 2023 in het Koning Boudewijnstadion, Brussel zijn te koop vanaf vrijdag 28 oktober om 10u via greenhousetalent.com. Geen Zeit te verliezen dan dus zet zeker je alarm! 
 
Opgepast voor doorverkopers van tickets en valse Facebookevents. De enige officiële ticketkanalen zijn Ticketmaster en Eventim. Tickets aangekocht via andere kanalen geven geen garantie op toegang. De zwarte lijst met doorverkopers is te vinden op www.ilovemyticket.com. Er is een limiet van 6 tickets per persoon.
 
 
 

Buurman na succesvolle try-outs én première nu echt onderweg
Verhalen en hits die niemand onberoerd laten

In de Vlaamse theaters
Vanaf 28 oktober 2022 tot en met april 2023

Nieuwe single ’Sterrenkijker’ in A-rotatie bij Radio 1 én Radio 2
Live met ’Sterrenkijker’ tijdens Bene Bene op Radio 2!

​
In de zomer van 2021 stak Geert Verdickt - de frontman van Buurman, bekend van onder andere ‘London Stansted’, ‘Bladeren Van Goud’ en ‘Elk Einde Is Een Nieuw Begin’ - tien keer een zomers vuur aan en werd ‘Vuurman’. Hij nodigde ‘gewone’ mensen uit met een apart verhaal, en liet al starend in de vlammen de tongen loskomen.  Er was de man die zijn rug brak maar van Engeland naar Frankrijk zwom. De negentigjarige met Joodse roots, die haarfijn vertelt over hoe hij als elfjarig jongetje in 1943 van de deportatietrein richting Auschwitz sprong. De seingever die zich vergiste in de ontknoping van de wielerkoers. De professor die Geert meenam naar ‘zijn’ deeltjesversneller in CERN Zwitserland, enzovoort.

Tien grote verhalen, kleine verhalen, bijzondere verhalen.

Pakkend, verrassend, diepmenselijk.

Tien nieuwe nummers ook, elk gebaseerd op een vuurgesprek, die samen ‘Vuurman’ vormen, het zesde full album van de band. Tijdens het concert brengen Geert Verdickt samen met multi-instrumentalisten Stijn Gevaert en Koen Renders op meesterlijke wijze nummers en verhalen uit de nieuwe plaat, aangevuld met Buurman-klassiekers.
​
Wie Geert Verdickt al aan het werk zag, weet dat hij als geen ander zijn publiek kan meenemen in zijn bijzondere wereld.
Bij 'Vuurman' hoort ook een tiendelige podcastreeks. Om op te warmen kan u de podcastreeks nu al beluisteren via buurman.be  of hier op Spotify.

​28/10/22   BLANKENBERGE - Casino - Tickets
29/10/22   EVERGEM - CC Stroming - Tickets
12/11/22   VILVOORDE - CC Het Bolwerk - Tickets
19/11/22   AALTER - Kerk van Aalterbrug
25/11/22   ZANDVLIET - De Schelde - Tickets
16/12/22   OVERPELT - CC Palethe - Tickets
13/01/23   TONGEREN - CC De Velinx - Tickets
18/01/23   ROTSELAAR - De Mena - Tickets
19/01/23   BIERBEEK - CC De Borre - Tickets
26/01/23   RONSE - CC De Ververij - Tickets
27/01/23   KLUISBERGEN - De Brug - Tickets
28/01/23   WEVELGEM - Guldenberg - Tickets
17/02/23   BILZEN - De Kimpel - Tickets
03/03/23   SCHERPENHEUVEL- ZICHEM - GC Den Egger  - Tickets
23/03/23   GERAARDSBERGEN - Arjaantheater - Tickets
31/03/23   KEERBERGEN - GC Den Bussel - Tickets
22/04/23   ZOTTEGEM - CC Zoetegem - Tickets
24/04/23   EKEREN - Ekerse Theaterzaal - Tickets
25/04/23   EKEREN - Ekerse Theaterzaal - Tickets
27/04/23   KOKSIJDE - Casino - Tickets
28/04/23   MERKSEM - Schouwburg Noord - Tickets  

NEW ALBUM MOVING ON SKIFFLE TO BE
RELEASED ON 10TH MARCH 2023
 
FEATURING THE NEW SINGLE STREAMLINE TRAIN
​

​Als zesjarige hing Van Morrison geregeld rond bij de platenwinkel Atlantic Records in Belfast (Noord-Ierland). Hij leerde er artiesten kennen als Lead Belly en Lonnie Donegan. Een paar jaar later speelde hij in zijn eerste skiffle band en het zaadje voor een vruchtbare carrière was geplant.
    
De 77-jarige Van Morrison grijpt nu terug naar zijn liefde voor het genre met de plaat Moving On Skiffle (release op 10 maart 2023). Van de 23 klassiekers op de plaat zijn de meeste pure covers, maar Van Morrison bewerkt ook nummers met zijn eigen arrangementen en teksten. Hij lanceert het album met de single Streamline Train, geschreven door bluesartiest Red Nelson in 1936 en populair gemaakt door The Vipers Skiffle Group in 1957.
 
Van Morrison is een Noord-Ierse singer-songwriter, multi-instrumentalist en producer. Hij werd bekend als zanger van de band rockband Them, die in 1964 een hit scoorde met de single Gloria. In 1967 startte Van Morrison zijn solocarrière met de legendarische debuutsingle Brown Eyed Girl. Ondertussen staat de teller op meer dan 40 albums. In 2016 werd hij geridderd voor zijn verdiensten voor de muziekindustrie.

​It should come as no surprise that Van Morrison has made an album inspired by skiffle. Van Morrison’s love of skiffle dates back to his childhood. He would hang out at the famed Belfast record store Atlantic Records, where he’d hear early 20th century folk, blues and jazz from the likes of Lead Belly and Jelly Roll Morton. So when he heard Lonnie Donegan’s take on ‘Rock Island Line’ he intuitively understood the music he was creating. Before long, Van Morrison was playing with a skiffle band in school.
Several decades on, Van Morrison now revisits his love of the genre with his new album ‘Moving On Skiffle’, which will be released on 10th March 2023. He introduces the album by sharing its lead single ‘Streamline Train’.
‘Moving On Skiffle’ finds him taking a homemade style that exploded across Britain in the mid-1950s and infusing it with a level of sophistication and soulfulness that it didn’t always possess the first time around.  The 23-track album goes to the heart of the music Van Morrison has inhabited ever since he was six years old, hanging out in the smoky confines of Belfast’s Atlantic Records. It also contains songs that underline, in their messages on the importance of freedom and living on your own terms, his lifetime philosophy.  
Van Morrison says, “I was still in school when I performed with a skiffle band – a couple of guitars, washboard, tea-chest bass.  I was already familiar with Lead Belly’s recordings so when I heard Lonnie Donegan’s version of ‘Rock Island Line’ I intuitively understood what he was creating, I knew that it was what I wanted to do. It was like an explosion. This record retranslates songs from that era.
Chas McDevitt’s book is where to start when it comes to the history of skiffle. From the very beginning with Lead Belly and the jug bands laying the foundations through to Lonnie Donegan’s influence, and Chas McDevitt’s skiffle group, it’s all in there.”
For the most part, Van Morrison plays these timeless songs straight. Several of them feature his own arrangements, while select others feature his own characteristic lyrical twists. The ever-rebellious Morrison has changed the title of ‘Mama Don’t Allow’, recorded by both the Memphis Jug Band and the Chicago blues man Tampa Red in the late 1920s, to ‘Gov Don’t Allow’, a nod to his fight against the rise of government interference in our daily lives. And the gospel standard ‘This Little Light of Mine’, a key anthem of the Civil Rights movement in ‘60s America, is transformed into the rollicking, upbeat ‘This Loving Light of Mine’.
Opening track ‘Freight Train’ is an immediate highlight, a song which was originally written by Elizabeth Cotten and then recorded by both Peggy Seeger and Chas McDevitt. Van Morrison has given it as a sophisticated jazz arrangement complete with rollicking organ, close harmony vocals and some new words. Elsewhere, ‘Wish I Was An Apple On A True’ is given wonderful warmth, completed by jaunty washboard and treacle-rich vocal harmonies. ‘Gypsy Davey’ remains timeless, while Van Morrison’s powerful vocal and impassioned sax complement the bluesy guitar on ‘Greenback Dollar’. The album closes with ‘Green Rocky Road’, a plaintive folk gem and an ode to the troubadour life that was made famous by Fred Neil and Dave Van Ronk, and featured in the film ‘Inside Llewyn Davis’.
Van Morrison launches the album by releasing its lead single ‘Streamline Train’. Written in the 1930s by the Mississippi bluesman Red Nelson, the song was popularised when The Vipers Skiffle Group took it into the UK singles chart in 1957. This new take gives it a richer and more robust sound, its initial rhythm rollicking like a cross-country train before being illuminated by Van Morrison’s husky, cultured soul. It is further enlivened by gospel-style backing vocals and a rousing Hammond organ solo.
Key contributors on the album include Dave Keary (guitars), Pete Hurley (bass), Colin Griffin (drums) and Sticky Wicket (washboard). Current Brit folk favourite Seth Lakeman also contributes fiddle to five songs.
 
More from Van Morrison:
Website | Facebook | Twitter | 
​​

​Het Belgische BLACK MIRRORS, de nieuwe Rocksensatie van morgen?
 
De Brusselse band BLACK MIRRORS brengen hun abum “Tomorrow Will Be Without Us" op 4 november wereldwijd uit via het alom gerenomeerde label Napalm Records. Het is een 90’s geïnspireerd, maar erg hedendaagse Indie rock album geworden. Black Mirrors werkte hiervoor samen met de Amerikaans topproducer Alain Johannes (Arctic Monkeys, Queens Of The Stone Age, Eagles Of Death Metal, Do Doubt,…)

BLACK MIRRORS is een Brusselse band gevormd rond de enorm getalenteerde zangeres, performer en frontwoman Marcella Di Troia.  Zangeres Marcella Di Troia geeft het album een sterke ecologische boodschap mee in haar teksten. De albumtitel verwijst bv naar het feit dat we de aarde om zeep aan het helpen zijn, denk aan corporate greed, klimaatverandering, corruptie, ontbossing, uitsterven van diersoorten, etc. BM tourt al enkele jaren doorheen Europa en legt met hun nieuwe “Tomorrow Will Be Without Us” de lat hoog in het Vlaamse, Waalse en internationale muzieklandschap!
​

​“Zijn we onze planeet om zeep aan het helpen?”

Neen, volgens BLACK MIRRORS kunnen wij mensen onze Aarde niet naar de verdoemenis helpen, maar is het de mensheid zelf die zal moeten branden en uiteindelijk opdraaien voor hun nefaste levensstijl. Dat illustreert ook de hoes van “Tomorrow Will Be Without Us” wel erg duidelijk. Zangeres Di Troia maakt op deze plaat op zeer diverse manieren duidelijk dat ons gedrag en gebrek aan respect voor het groter geheel, onszelf - en enkel onszelf- de das om zal doen. De cover doet wellicht ook een belletje rinkelen bij fans van Rage Against The Machine, wiens debuutplaat een brandende monnik toonde. BLACK MIRRORS heeft qua mindset en kritieke wereldvisie wel wat weg van het rauwe karakter van “RATM”, maar gaat muzikaal eerder in de richting van bands als Idles, Queens Of The Stone Age, Rival Sons, Nirvana en The Distillers. De band brengt een inhoudelijk en muzikaal gevarieerde plaat waarop Marcella geen enkele confrontatie schuwt. En ze doet dat op een enorm veelzijdige en meesterlijke wijze!

Sinds hun debuutplaat in 2018 toerde BLACK MIRRORS meermaals doorheen Europa, UK en Scandinavië in clubs en op festivals, en speelden ze tussen het najaar van 2019 en begin 2020 op maar liefst 3 belangrijke showcase festivals als Eurosonic (NL), Reeperbahn (DE) en By:Larm (NO) in minder dan een half jaar tijd. Verder sleepte de band in 2019 ook meteen een award in de wacht op de Decibel Music Awards (de Waalse MIA’s) op RTBF, waar ze tijdens de live-televisie-uitzending naast artiesten als Angèle hun debuut single “Funky Queen” live performden.

Als we “Tomorrow Will Be Without Us” vergelijken met hun debuut, horen we dat zowel Di Troia, de gehele band (met Vlaamse drummer uit Herentals) -en uiteraard met topproducer Alain Johannes aan boord- reuzestappen vooruit heeft gezet. Di Troia toont zich meer dan ooit als een van de betere zangeressen die we de voorbije jaren in België hebben mogen ontdekken, en ze doet dat zowel met intieme en gevoelige ballades als met meer mid- en uptempo Pop- & stevigere rocksongs. De band kan duidelijk een breed publiek aanspreken, en al zeker als ze al hun nummers ook in intieme akoestische settings brengen. Soms met de volledige band, maar vaak ook met enkel zang en 1 gitaar.

BLACK MIRRORS speelde de voorbije jaren op erg uiteenlopende festivals. Meer indie-gerichte festivals als Dour tot zelfs het zwaardere Alcatraz wisten ze volledig in te pakken met hun intrigerende live performance!
De band belooft alvast vier singles uit te brengen, waar de diversiteit van de band én plaat helemaal voelbaar is. Waar met de eerste single “Hateful Hate, I’ll Kill You” het dak er volledig aan moet geloven en Di Troia haar kritieke kijk op de samenleving duidelijk laat blijken, gaat het met de tweede single “Lost In Desert” om een echte radio pop-rock song waarin de zangeres zingt over hoe ze van de onbegrijpelijke werkelijkheid zou willen ontsnappen. In het daaropvolgende “Snake Oil” zit dan weer wat meer gif en horen we nogmaals hoe enorm sterk de nieuwe nummers wel in elkaar zitten, en vooral ook weer hoe opvallend Marcella haar stembereik moeiteloos van het ene uiterste naar het andere weet te trekken! Met de single “Ode To My Unborn Child” brengt de band ten slotte een pakkende ballade waarbij Di Troia met een krop in de keel vertelt over haar beslissing om een diepe kinderwens op te geven uit schaamte en zorgen om een kind op een stilaan verbrandende wereld te brengen.
Terwijl de wereld uit elkaar aan het vallen is volgens BLACK MIRRORS, lijkt dat met de toekomst van de band zelf in geen geval zo te zijn. Met “Tomorrow Will Be Without Us” heeft BLACK MIRRORS met hun tweede album al een potentiële klassieker te pakken waarmee ze naast Europa nu ook wel eens spoedig op andere continenten voet aan grond zouden kunnen krijgen. Met hun eigenzinnige mix van Pop & Rock op “Tomorrow Will Be Without Us” belooft BLACK MIRRORS meer dan een blijver te worden.

"Al jaren vond ik Black Mirrors een geweldige band, maar op dit album komt Marciella haar stem nog mooier strakker en straffer uit de songs dan ooit tevoren! Belgische beste rock’n’roll strot! Goeie groovy en catchy songs!" Mario Goossens (Triggerfinger)

Op 18 november presenteert de band het nieuwe album in Botanique, Brussel.
Tickets & info: www.blackmirrors.net

MA
27.03.2023
Koninklijk Circus, Brussel
Tickets te koop vanaf 28 oktober, 10:00
 TICKETS & INFO 

Multi-instrumentalist en fenomenale producent French Kiwi Juice (FKJ) kondigt vandaag zijn UK / EU tournee aan die in het nieuwe jaar van start gaat met stops in Brussel, Londen, Glasgow, Amsterdam, Parijs, Berlijn, Stockholm en Kopenhagen. Op 27 maart 2023 treedt hij op in het Koninklijk Circus in Brussel. Tickets zijn te koop vanaf 28 oktober via www.greenhousetalent.com.
 
Recent lanceerde FKJ zijn tweede studioalbum "V I N C E N T", waarop hij samenwerkte met een aantal grote artiesten waaronder Santana, Little Dragon, ((( O ))) en Toro Y Moi. Het album is gemaakt tijdens het hoogtepunt van de pandemie terwijl hij zich verschanste in een jungle op de Filipijnen, en betekent een nieuwe dageraad voor FKJ.
 
"'V I N C E N T' is a much-anticipated blend of intricate details bleeding together to create a genre-fluid sound that forces a listener to both seep into the songs but also pay full attention to the complex technicalities that dance throughout each track” - Clash

De go-to producer voor artiesten zoals PinkPantheress en Moses Sumney bewijst keer op keer dat hij een artiest op zich is. Van het uitverkopen van headline tours over de hele wereld met zijn veelgeprezen 'one-man-band' live shows, tot het bereiken van een miljard plus streams op alle muziekplatforms. FKJ is altijd op zoek naar manieren om zijn muziek opnieuw uit te vinden en door te zetten naar onbekend terrein.​
 
"The producer-singer-instrumentalist extraordinaire is loved for his ability to loop and mix sounds with elegance and precision” - GQ
 
Op 27 maart 2023 brengt FKJ zijn 'one-man-band’ live show naar het Koninklijk Circus in Brussel en het wordt een niet te missen optreden. Tickets zijn te koop vanaf vrijdag 28 oktober via www.greenhousetalent.com.
​
​

In 1987, legendary jazz bassist Stanley Clarke, ex-Police drummer Stewart Copeland, and singer-songwriter Deborah Holland surprised the world when they emerged as Animal Logic. Was it going to be a jazz-rock or punk-pop project? It turned out to be neither. Instead, they released two albums, 1989’s “Animal Logic” and 1991’s “Animal Logic II,” focused on smart, confident pop, deep grooves, and Holland’s soaring vocals.
 
The group was inextricably linked to Copeland’s Police history, having originally signed to his brother and Police manager Miles Copeland’s revered I.R.S. Records. In fact, Animal Logic’s first album cover was originally conceived for a Police greatest hits album.
 
The debut record resulted in a hit single in the US, Canada, and UK titled “Spy in the House of Love.” Further key singles included “As Soon As the Sun Goes Down” and “Rose Colored Glasses.” The group went on a single world tour in 1989, in addition to performing on Late Night with David Letterman, The Tonight Show, and on MTV.
 
The group broke up shortly after the release of “Animal Logic II” due to Clarke and Copeland’s prolific soundtrack and solo work commitments. Copeland and Clarke would also go on to reform their most famous groups, with Police and Return to Forever reunions in subsequent years. Holland transitioned into a successful solo career, resulting in six solo albums, including 2020’s “Fine, Thank You!” which featured Copeland on four tracks.
 
All three stayed in touch across the decades. The trio first rekindled their working relationship in 2013 when they joined forces to perform as part of Copeland’s Sacred Grove YouTube series, which can be viewed here: https://www.youtube.com/watch?v=qBLUwHTCiOE. 
 
Between 2013 and 2022, the band shared ideas and files, resulting in the two new tracks, “Can You Tell Me” and “Ordinary,” which capture the quintessential, timeless Animal Logic approach.

​“Can You Tell Me” combines classic West Coast songwriting, American folk-rock influences, and Clarke and Copeland’s rhythmic signatures. It explores the need for people to move on instead of wallowing in misery when faced with untenable circumstances. The track also features Howard Levy on harmonica, from Bela Fleck and the Flecktones.
 
“Ordinary” is a kinetic, upbeat rocker with lyrics focusing on the myriad upheavals the world is facing and trying to keep one’s head together despite it all. It includes sophisticated vocal harmonies, addictive hooks, and would have been very much at home on Animal Logic’s debut record.
 

​Er is een nieuw Daan album op komst na een paar jaren van relatieve stilte (maar er was ook een Dead Man Ray album, soundtracks en meer). "The Ride" klinkt vintage Daan, throwback naar de sound van Bridgeburner / Victory / Player / Manhay albums. Opvallende opener “Western” hoor je nu al op de radio,
en nieuwe single 'High' komt er zo aan!
 
Meer info over het album in het onderstaande itv van Daan met zichzelf.

​

​
​ABOUT THE RIDE (DAAN VS DAAN)

I MEET the artist at his home, an 18th century square farm stuffed with curiosa, found objects & naive garden art. He’s in a good mood, still chain smoking but looking good, drinking 0.0 alcohol beers and whistling childish tunes. Having well prepared my opening line, I take a first shot:
DAAN - Aren’t you the guy that wrote “sell the farm before the horse retires” on your debut album? How come you’re still here? The horse clearly ain’t.
DAAN - The horse had asthma. It’s in a better place now. So are the chickens.
DAAN - I understand them; you also once recorded a cover of an Adamo hit replacing the French lyrics with “I’m gonna stuff that chicken with her own eggs”. Anyway, tell us, what took you so long to come back with a comeback album?
DAAN - Don’t use that word please. Otherwise you’ll never come back to my farm. Of all people, you should now I hate it. No, I’ve just been busy with other stuff the last 10 years. I had the feeling I had written all I wanted to, and the idea of being successful felt like pressure, an expectation, so it made me wonna be unknown again, carefree in the background. And then you have 3 children including a baby to - happily - look after, and less mediatized projects like NADA, the Spanish documentary concept record, half a weird year spent in Budapest as an actor, and the very intense recordings of the Dead Man Ray album. I only wanted to record a new solo album if it was optimistic and upbeat, fun to play together on stage. And then unexpected personal losses made it impossible to write for a period. And just when you want to get back on the main road, this bulldozer corona blocks everything for two more years. But finally I refound my appetite. Big time.
DAAN - And what finally triggered you to record this epic new album?
DAAN - (thinks slowly for a while) People. First, my girlfriend. I always made music to impress girls, but this one is special. So, instead of binge watching TV, I thought I’d better get back to playing oversized stages in a fine suit to keep her around. Secondly, my 2 daughters. I’m jealous of my oldest’s enthusiasm discovering new music, even writing and experimenting at her young age. And the youngest inspires me in a different way, she’s so pure and amazed by everything around her, we turn all our conversations into lullabies. She teaches me how to get back to my original state; playfully creating your own fun & fiction. And finally my long-time friend and keyboard player & producer Jeroen Swinnen, who kicked my ass early this year; “Come on Daan, let’s nail this bloody record right now!” So a couple of weeks later we landed in a Norwegian studio by the ocean, recording day and night like crazy kids. Great fun. And then after a couple of days Oliver Symons arrived, and that was even more fun. Great job they did. Great album.
DAAN - Maybe that’s not for you to say Daan?
DAAN - Mmmm. Well maybe it is; I made this one to please myself in the first place.
DAAN - Oh come on, Daan, just admit you’re only in it for the money. You need cash.
DAAN - If that was the case, I’d just look for a 16 year old funky girl singer, write and produce her an album, and make her sign a very bad contract with my personal company.... (silence) wait, why didn’t I think of that before?
DAAN - Ok, I believe you; you recorded it purely to please yourself. Is that why the album sounds so 80’s? It’s stuffed with very different influences who clearly refer to your early days discovering how to make music.
DAAN - There’s tons of reasons to get back to that exciting period. The machines, man! All those synths & rhythm boxes are so pure, brutally rich and analogously warm. But just like we try to do now, in the early 80’s they were still played & manipulated by real people, real musicians, preferably addicted to Bach like Jeroen and me. These big synths are the church organs of our days, but they need compositions, melodies. But there’s also the new-romantic and theatrical twist of those years that I like a lot, no one was afraid to go over the top. Especially as a lyric writer it feels great if the sound behind the message takes you into an open wide space... I remember I wept by the end of the eighties they were finished, thanks god music is like any fashion, it’s all cyclic. But, having started music myself in the eighties, at least I can’t be accused of recycling them.
DAAN - Sorry, can I have a cigarette?
DAAN - Sure.
DAAN - Thank you. (inhales) So, why the title; “The Ride”? Is that in the sexual sense of the word?
DAAN - Didn’t know there was one. No, it’s a metaphor for the life we lead and that leads us, the ups and downs, the unexpected challenges behind every corner. Life is about learning to use the gas pedal but also the brakes. I’m currently getting more familiar with those. We shot the album cover photography with Jimmy Kets on the Francorchamps circuit, because that’s a full circle; in life somehow we always get back to where we started in the first place, but with more experience.
DAAN - I love the album, but the first time I heard it, it felt like an overdose. How come?
DAAN - Different reasons. One is the comeback, shit, I mean, regained popularity of the vinyl album as the thing you want to record and send to the shops. Where a CD gave you 84 minutes, a vinyl has only 42 minutes of space. So I had to condense everything I had to say and play in a fast and non-stop way, so no time for pauses or sleepy lunchbreaks. Some arrangements would’ve followed each other one by one normally, now they’re all piled up in one chorus or refrain. I started recording promising to use no more than 8 tracks per song. We ended up using about 300 per song. But you’ll get used to it, don’t worry. My record player here at the farm still has the 14rpm speed option, instead of 33rpm, so personally the record doesn’t bother me. The other reason for the record being intense is just that I have waited a long time to poor out all the last year’s life experiences, and then it all came out at once. Should’ve called the album “Overshare” maybe. Love that word.
DAAN - OK. Fine.  Euh, would you mind giving us a “track by track” insight view of The Ride?
DAAN - No. No way.
DAAN - Oh come on, who do you think you are? I’m starting to believe all those people who say you’re an arrogant bastard. This is a promo interview. You agreed.

The song is featured on Supersonic Blues Machine’s new album 'Voodoo Nation,'
out now via Provogue Records/Mascot Label Group

​

Supersonic Blues Machine has tapped Ana Popović for “Do It Again,” the latest single off their new album ‘Voodoo Nation,’ out now via Provogue Records/Mascot Label Group. A firecracker of a track about “the happiness and blessing of being able to do what you love,” today’s release was accompanied by a music video for the song, featuring Popović and the band members traveling from their respective cities to perform live.
 
Talking about “Do It Again,” Fabrizio Grossi says, “Everyone who thinks that being a musician is a fancy, glorious, glamorous way of leading a privileged life has it really reversed!
For every Beyonce or Elton John who deserve everything they’ve achieved 1000%, there are millions and millions of us who struggle daily with indifference, dismissal, frustration for people’s procrastination and incapacity (sometimes even in our own close environment) to wrap up simple yet fundamental little tasks that are so important for what we do. This is an anthem for all those musicians who day after day “Do it again” in spite of the sacrifices, the fight for relevance, and to be, at least once, a priority in their own circle. The video is a quick & metaphorical example of the journey that each one of us went and will go through, coming from all over the world, just to get together and try to get our voices heard, without discouragement, actually feeding from it and, by stealing a line from Xavier Dphrepaulezz, to “take that bullshit & turn it into good shit”.
 
Called their “finest outing to date” by AllMusic.com, ‘Voodoo Nation’ features guest appearances from Charlie Starr (Blackberry Smoke), Eric Gales, Joe Louis Walker, and more. “Voodoo Nation refers to the times we're living in, at least here in the States, but I guess the whole world can relate,” Grossi comments on the album title. “We're getting to the point where we're living out life almost as Zombies. We're little machines."
 
But there is always hope, which is what Supersonic Blues Machine has always been about.
 
At the core of the band is Grossi (Steve Vai, Alice Cooper, George Clinton, Slash) and drummer Kenny Aronoff (John Mellencamp, Meat Loaf, Brandon Flowers, John Fogerty, Red Hot Chili Peppers), with British rocker Kris Barras replacing Lance Lopez as singer-guitarist. Barras has a recent UK Top 30 album chart hit in March himself, and he is leading the pack of the British hard rock revival with several A-list singles, BBC Radio appearances and sell-out shows.
 
Voodoo Nation is the band’s third studio album. "Kris comes from this British school of hard rock and blues," Grossi says. "This is a different sound to Kenny and me with the Allman Brothers, Sly Stone & The Family & Mountain. On Californisoul (2017), we were going more West Coast Funkadelic 60s and overall jam vibe. Blues but with more of a hippy flower power. With Kris, we wanted his footprint there, so that's why you hear Led Zeppelin, Pink Floyd, and Gary Moore. Kind of a Union Jack imprint over a Star-Spangled Banner."
 
The lyrical front on Voodoo Nation is less forgiving than everything in the past. "I'm not saying fuck flower power because that's always the message," Grossi says. "But there are very introspective things and a lot of the theatrics that we are dealing with on this record which I would say are fairly common in the blues but are dealt with a twist. There is a lot of Devil's stuff in this record."
 
Louisiana slide-god Sonny Landreth features on the haunting "8 Ball Lucy." The song is a story about it being "easy to fall into temptation when you're broken down and somebody comes along saying all the right things. That's the true Devil, and she's so good at playing her cards," he says. The 8-minute "Devil at the Doorstep" features Eric Gales – whose recent album Crown was a #1 Blues Billboard hit. "With Eric, it can start as a 3-minute 12 bars Blues and morph into an epic Led Zeppelin Dazed and Confused thing. I also think it's a perfect soundtrack for a horror movie…If the story wasn't real!" he adds.
 
They underline problems faced by musicians on "Coming Thru" and "Get It Done" - the latter features Josh Smith. Young Harlem blues-sensation King Solomon Hicks features on the call to arms "You and Me." The band's trademark soulful blues sound can be heard beautifully on "I Will Let It Go," featuring Kirk Fletcher, and the sumptuous "Is It All" with the legendary Joe Louis Walker.  The album closes with the inspirational Rootsy Rock "All Our Love" featuring Blackberry Smoke's Charlie Starr.
 
The song came together in the summer of 2020 whilst there were the biggest fires in living memory in California. "I was dropping off donated clothes in Woodland Hills. We were heading down through the infamous 405 and were literally driving through fire - on both sides of the road."
 
"I realized that we're in one of the world's richest cities, and there's discontent, plus climate change and everything else going on. How is this happening? It's total devastation. I was like, no, no, we need a major reset here. For all the wrongs in the world to be fixed, it requires all our love. That's the song, a message of hope," Grossi ends.

​Candy Dulfer has announced ‘We Never Stop,’ her new full-length album, out 28 October via The Funk Garage/Mascot Label Group. A party platter of stanky jams, silken R&B, jazz, and pop-funk, ‘We Never Stop’ features several guest appearances by Chic guitarist, producer, songwriter, and three-time GRAMMY Award-winner Nile Rodgers. Take a listen to the first single “Jammin’ Tonight (feat. Nile Rodgers)," a bold injection of party pop-funk with a slick jazz overlay that recalls Rodgers’ 1970s “Good Times” finery.
Give the people an invigorating beat, some swanky sax uplift, and watch the pain melt away. That’s the funky stuff Prince’s former top-choice sax player Candy Dulfer and her band specialize in. A solo artist, a songwriter, and in-demand instrumentalist, Dulfer has worked with some of the biggest names in modern music, including Van Morrison, Maceo Parker, Sheila E., Mavis Staples, Lionel Richie, Beyoncé, Pink Floyd, Chaka Khan, and Aretha Franklin, among many others.
 
Now, after three decades of superstar collaborations and world tours, and chart-topping and high-selling solo career releases, Candy is living proof of the title of her latest album, ‘We Never Stop.’ Nothing gets in the way of her making funky stuff. ‘We Never Stop’ features vocals from Candy’s rainbow family of a band with lyrics informed by band dialogues and the culture and health crises of the past two years. These include the toll of the pandemic on the music communities and the race horrors that have galvanized a global Black Lives Matter movement.
  
“This is a personal album—I struggle with the fact that so many people in this world are hurting on so many levels,” Candy shares. “The main spirit of this music is to elevate. It feels like it’s never been more important to take a stand and not let the hurt and the pain defeat us. That’s why I called this album, ‘We Never Stop.’”
 
 Dulfer first rose to fame with her high-profile collaboration with Dave Stewart on the worldwide number 1 smash “Lily Was Here.” Her tenure with Prince may be best remembered by his tongue-in-cheek recommendation in the “Partyman” video:.  Their collaboration continued over the years with many studio sessions, TV show appearances, award show performances, including the Grammy Awards, and concert tours around the globe, including Candy joining Prince’s NPG band as a permanent member for his record-shattering Musicology tour and album.
  
 In addition to her superstar collaborations, Candy is a serious lifelong musician with a robust history as a solo artist releasing albums and touring the world for over 35 years. Since her Grammy-nominated debut, 1990’s Saxuality, Candy has issued 12 albums. The combined world-wide sales of her solo albums top 2.5 million copies, and she has had several number 1 hits in the USA. In between her solo albums and her high-profile collaborations, Candy still manages to join Dutch female supergroup the Ladies of Soul for their annual sold-out concerts at the massive Amsterdam Ziggo Dome; she is an ambassador for the Dutch ALS Foundation; and Candy was a judge on the Dutch version of X Factor.
  
 At the age of 4, Candy’s destiny unfolded before her eyes, watching jazz heavyweight saxophonist Sonny Rollins. Her father, Hans Dulfer, brought her to the show. Hans is a well-known Dutch jazz saxophonist who, when Candy was growing up, surrounded himself with legends such as Archie Shepp, Dexter Gordon, and guitarist John McLaughlin. Candy began playing sax at the age of 6, and started her own band Funky Stuff at the age of 13.
  
 Today, her determination and passion remain, but her motivations are different. “These days, I play music to, hopefully, inspire younger people. When I was 12, I didn’t have many female saxophonists to look up to, and I want to be that person for the next generation of musicians,” she says.

​Vaya Con Dios, de iconische Belgische band met wereldwijd meer dan 10 miljoen verkochte albums op de teller, is terug met een nieuw album. Het komt uit in de reeks "Parce Que" waar eerder ook al het 'Vivre' album van Arno in verscheen. 'What's a Woman' geeft Dani de kans om een aantal bekende en minder bekende nummers uit het Vaya repertoire te brengen in nieuwe, intieme piano/zang versies 

De naam Vaya Con Dios stond hoog op ons verlanglijstje sinds het begin van dit verzamelproject. Het gerucht ging echter dat Dani Klein had besloten dat haar zangdagen voorbij waren, en dat ze daar erg van genoot. Toen kwam Covid met een pak regels en voorschriften die voor iedereen golden. "Net toen ik het zat begon te worden, belde Kenny Gates (Directeur van Pias) om me te vertellen over zijn Parce Que project", vertelt Dani. "Omdat ik op dat moment maar twee andere mensen mocht zien, was de zang/piano opzet eigenlijk perfect en uitstekend om de verveling te doden."

Dani Klein weet wat Dani Klein wil, dus deze opname zou er alleen komen met haar vriend en uitzonderlijke pianist William Lecomte die haar al meer dan tien jaar live begeleidt op tournee. "Ik belde hem, hij zei meteen 'ja' en begon arrangementen uit te schrijven, we repeteerden een paar dagen en namen toen deze twaalf liedjes op die me heel na aan het hart liggen."

Als voorproefje werd een nieuwe versie van hun hit 'What's a Woman' uitgebracht, tevens het titelnummer. Het originele nummer ('90), dat enkele weken de Europese hitlijsten aanvoerde, heeft nu meer dan 22 miljoen plays op Spotify.

Dani Klein, de leadzangeres van de band herneemt deze hit in een intieme en warme piano-zang versie. 'What's a woman?' was de tweede single van het tweede album van de band. Uitgebracht in 1990, werd het nummer een hit in veel Europese landen en kreeg het een gouden certificering in Oostenrijk en Nederland. Tot nu toe is dit het meest succesvolle nummer van de band.

​Vaya con Dios on Internet :
Facebook: https://www.facebook.com/VayaConDiosOfficial/
Instagram: https://www.instagram.com/vayacondios_artist/ 
Youtube: https://www.youtube.com/VayaConDiosVEVO
Twitter: https://twitter.com/vayacondiosoff
Website: http://vayacondios.info/

​WO
22.02.2023
TRIX, Antwerpen
Ticketverkoop start op vrijdag 28 oktober om 10u
 TICKETS & INFO 

Na vier jaar is het eindelijk zover: Young Fathers komen terug naar België. Op 22 februari presenteren ze hun gloednieuwe vierde album Heavy Heavy in Trix in Antwerpen. De ticketverkoop start op vrijdag 28 oktober om 10u via greenhousetalent.com.
 
Vandaag, met de aankondiging van hun tour, lossen Young Fathers alvast hun tweede single 'I Saw’ en bijhorende videoclip van het vierde studioalbum Heavy Heavy. De titel alleen zou een mood kunnen zijn… Of misschien is het een subtiele knipoog naar het proces van jongens die volwassen worden en de onvermijdelijke tol voelen van het leven, relaties, familie en grote maatschappelijke verschuivingen. Het nieuwe album is een verzameling van invloeden en ideeën doordrenkt met een ongebreidelde energie, passie en empathie. Het langverwachte vierde studioalbum Heavy Heavy verschijnt op 3 februari 2023. 

Alloysious Massaquoi, Kayus Bankole en G. Hastings kennen elkaar al van toen ze klein waren en weigeren in hokjes te denken. Beïnvloed door zeer uiteenlopende stijlen van Enya tot Suicide, creëerden ze het unieke geluid van hun mix tapes: Tape One (2011), Tape Two (2013) en hun eerste studioalbum DEAD (2014). Voor die laatste ontvingen ze de prestigieuze Mercury Prize. Op White Men Are Black Men Too (2015) lieten ze het publiek kennismaken met hun meeslepende universum. Een meer verfijnde en onsamenhangende sound kregen we te horen op hun derde studioalbum Cocoa Sugar (2018).
 
Young Fathers werpen alle ongeschreven regels van hiphop omver en vervangen die door hun eigen ongeregelde en onvoorspelbare versies. Het trio bouwt beats en ritmes van vervormde percussie, lage en ratelende geluiden, drastisch verbogen samples en onheilspellende loops. Zo fascinerend als de botsingen tussen avant-gardistische elektronica, noise en experimentele R&B zijn, zo grillig en markant zijn de deels gerapte, deels gescandeerde en altijd emotioneel rauwe vocalen. 
 
Dompel je onder in de fabelachtige en mysterieuze sound van Young Fathers op 22 februari in Trix Antwerpen. De ticketverkoop start op vrijdag 28 oktober om 10u via greenhousetalent.com.
 
 

Het afgelopen decennium domineerde Guy Verlinde (Gent/Aartrijke) de Belgische blues- & roots-scene. Hij toerde non-stop door Europa, nam 15 albums op in 14 jaar en speelde in tal van prestigieuze clubs (AB, De Roma, OLT, …) en op internationale festivals (Blues Peer, Cognac Blues Passions, Moulin Blues ,…) waar hij de affiche deelde met grootheden als BB King, John Fogerty, Tony Joe White, Santana, John Hiatt, Canned Heat en Jeff Beck. 

Ook in Nederland, waar hij vaak vergeleken wordt met Danny Vera, heeft hij ondertussen een stevige live reputatie en speelde hij in o.a. TivoliVredenburg (Utrecht), Verkadefabriek (Den Bosch), Muziekgebouw (Eindhoven), Parkstad Limburg Theater (Heerlen), De Boerderij (Zoetermeer), De Bosuil (Weert), Luxor Live (Arnhem), Moulin Blues (Ospel), Ribs & Blues (Raalte), Kwadendamme Blues (Kwadendamme Blues), .... Guy is een geboren verteller en stijlvolle performer. Zijn live shows zijn van een hoog niveau. Een concert van Guy Verlinde is een blues-, roots- & americana-reis. Met zijn verhalen & songs over liefde, hoop en wederopstanding weet hij zijn publiek te raken en stuurt hij de aanwezigen telkens met een flinke dosis positiviteit naar huis.

LIVE ALBUM:

Op 25 september 2021 speelde Guy Verlinde met The Artisans of Solace in De Minardschouwburg in Gent. Het concert werd niet enkel gefilmd, maar ook integraal multi-track opgenomen. Tijdens de mix van het concert in functie van de video’s was de band danig onder de indruk van de kwaliteit van de opnames waardoor het idee groeide om een jaar later een live album uit te brengen. Er staan 16 songs op de plaat, goed voor 70 minuten live muziek.

THE BAND:

The Artisans of Solace zijn een schare topmuzikanten waar Guy in het verleden veel muzikale kilometers mee aflegde. De ritmesectie bestaat uit bassist Karl Zosel en Benoit Maddens op drums, die ook in Guy zijn vorige band 'The Mighty Gators' de ritmesectie waren. Daarnaast vormen de twee jonge multi-instrumentalisten Tom Eylenbosch (piano & banjo) en Olivier Vander Bauwede (harmonica & elektrische gitaar), die beiden meesters zijn in klankkleuren, het muzikale sluitstuk van de band.
 

 
CONCERTEN:

25/10 Abbaye du Vivier, Marche-Les Dammes (B)
08/11 O.C. D’Iefte, Deerlijk (B)
11/11 Theater Vooruit, Boechout (B)
12/11 O.C De Witte Merel, Lint (B)
15/11 Nona, Mechelen (B)
02/12 Deux Ours Modave (B)
09/12 City Buchhandlung, Dormagen (D)
10/12 C.C. René Magritte, Lessines (B)
16/12 Ypres Blues, Ieper (B)

Line-up van Brussels Jazz Festival bekend... Europeser, diverser en verrassender dan ooit ! ​

2023 opent met een emblematisch evenement voor jazzliefhebbers! Voor de achtste keer vibreert Flagey een weekend lang op het ritme van het Brussels Jazz Festival, dat het allerbeste van de Europese jazzscene samenbrengt.
 
Op de affiche: een selectie van jonge talenten en gevestigde waarden, drie nieuwe projecten waarvoor de Belgische trombonist Nabou Claerhout carte blanche kreeg, een dag gewijd aan releases van het label ECM, een trouwe partner van Flagey, en -als kers op de taart- een exclusief concert in de toren van het Flagey-gebouw!
 
Save the dates: 12, 13, 14 & 15 januari. 
 
Tot in januari ?



Volledige line-up

Claerhout/Baas/Peet + Henri Texier (BE/FR) | DJ Pat from Brussels (BE) | Tania Giannouli Trio (GR) | Linda Fredriksson 'Juniper' (FI) | Emma-Jean Thackray (UK) | Shake Stew (AT) | Kamaal Williams (UK) | DJ Dick d’Alaise | Duo Gaitar (BE) | Bendik Giske (NO) | Trombone Ensemble Nabou Claerhout feat. Robin Eubanks (BE) | Black Flower (BE) | Alabaster DePlume (UK) | DJ Nixie | Anneleen Boehme (BE) | Lynn Cassiers (BE) | Julia Hülsmann Quartet (DE) | Mette Henriette (NO) | Wolfert Brederode, Matangi Quartet & Jasper van Hulten (NL) | Benjamin Lackner Quartet (DE/NO/FR)

Raadpleeg hier het gedetailleerde programmavoor
12, 13, 14 & 15 januari !
​

De carrière van Meskerem Mees mag je een heuse rollercoaster noemen. Sinds de release van haar debuutsingle ‘Joe’ in 2020 speelde ze al meer dan honderd concerten op eigen bodem en toert ze momenteel voor de tweede maal doorheen Europa. Deze zomer was ze te zien op Europese festivals als Gent Jazz, Best Kept Secret, Pukkelpop, Francofolies de la Rochelle, Montreux Jazz en vele vele andere.
 
Een nieuwe langspeler heeft 2022 niet in huis, maar op 10/11 verschijnt ‘Caesar’, een EP bestaande uit oude, nieuwe en onuitgebrachte nummers die Meskerems eerste jaren als professioneel muzikante perfect samenvatten. De vooruitgeschoven single hieruit, ‘Best Friend’, is een betoverende, (na-)zomerse folkpopparel, die Meskerems speelse en vrolijke kant mooi in de spotlight zet.
 
Om de campagne rond haar debuutalbum ‘Julius’ en de EP ‘Caesar’ in stijl af te sluiten kan je Meskerem samen met haar cellist Frederik Daelemans in de maanden november en februari in onze theaters zien. Alle data vind je hieronder.

 
01.11.22 Cc De Schakel, Waregem
02.11.22 De Woeker, Oudenaarde
03.11.22 De Ploter, Ternat
04.11.22 Cultuurcentrum Mol
05.11.22 Leietheater, Deinze
09.11.22 Lux, Kapellen
10.11.22 Strombeek
11.11.22 Cinema Walburg, Hamont-Achel
12.11.22 Den Egger, Scherpenheuvel
16.11.22 Cc De Steiger, Boom
17.11.22 Cc Zwaneberg, Heist-Op-Den-Berg
18.11.22 Stadsschouwburg, Mechelen
19.11.22 Casinokoksijde, Koksijde
24.11.22 Ter Vesten, Beveren
25.11.22 Cc De Ververij, Ronse
26.11.22 Het Perron, Ieper
29.11.22 Gc De Kam, Wezembeek-Oppem
30.11.22 Cc Nova, Wetteren
01.12.22 Cc Evergem
02.12.22 De Spil, Roeselare
                            
03.02.23 Club Kalmthout,   Kalmthout (Try-Out)
04.02.23 Alter Schlachthof, Eupen
05.02.23 Cc René Magritte, Lessines
09.02.23 Democrazy @ Ntgent, Gent
10.02.23 Ferme Du Biereau, Louvain-La-Neuve
11.02.23 Schouwburg, Kortrijk
15.02.23 30cc, Leuven
16.02.23 Toneelhuis (Bourla), Antwerpen
17.02.23 Koninklijke Stadsschouwburg, Brugge
18.02.23 La Nef, Namur
25.02.23 Opderschmelz, Dudelange - Lux
28.02.23 Ccha, Hasselt
​

​Mathias Sercu over 'Wat Een Mooie Dag':

"Toen we met Mathias Sercu & de Opportuniteiten begonnen wilde ik graag liedjes maken over het leven, over de liefde, over de zoekende mens die het allemaal niet meer weet en ook maar wat aanmoddert. Eigenlijk verschilt dat niet zo heel veel van wat ik in mijn toneel- of televisie- of filmwerk wil doen. Verhalen vertellen die soms grappig zijn, waar soms een serieuze hoek af is, maar die ook kunnen ontroeren. Gooi Marsman, J’ Aime La Vie en Chantal op een hoop, schudt dat door elkaar en je komt aardig in de buurt van wat we met de Opportuniteiten willen doen, maar dan met liedjes. Ik ben beïnvloed - zeer zeker - door o.a. Hugo Matthysen, de ongekroonde koning van de rijmelarij, maar ook door De Schedelgeboorten, Guido Belcanto en misschien wel nog het meest door Kommilfoo. Die mix van humor en ontroering, daar houd ik van.

Wat ik de laatste jaren op intense wijze ervaren heb is dat humor en verdriet, pijn en troost, absurditeit en keiharde realiteit voortdurend hand in hand lopen. De kankerdiagnose van mijn broer Sam, de dood van mijn moeder, dat zijn ingrijpende dingen. Dat heeft een invloed op wat ik doe. Toen ik WAT EEN MOOIE DAG schreef weet ik nog nog dat ik een schrik had voor wat Sam ervan zou vinden. Tenslotte schreef ik over iets waar ik slechts vanop de zijlijn mee te maken had. Ik dacht dat hij het misschien te hard zou vinden, maar hij vond het geweldig. 
Dat is ook wat ik ervaren heb als peter van Levensloop Kortrijk. Al die mensen die daar rondlopen leven met kanker of hebben kanker gehad, leven samen met iemand die kanker heeft of heeft gehad, of leven met het verlies van een dierbare die aan kanker gestorven is. Maar je voelt daar ook zoveel warmte, zoveel humor en onvoorwaardelijke steun en inzet en troost en plezier. Dat gaat hand in hand.

Toen ook mijn zoon - Tore - half mei 2021 die onverbiddelijke diagnose kreeg stortte onze wereld in. Dat is zo. Alles wat je kent vanuit de films, vanuit de verhalen van anderen, valt ineens keihard op uwe kop en je denkt, dit kom ik niet te boven. Dit is té. Teveel. Te groot. Angst, chaos, hoop die afbrokkelt of zelfs koudweg in gruzelementen gestaan wordt. 
Maar het wonderlijke van de mens is zijn veerkracht. Dat hebben wij het laatste anderhalve jaar meermaals ervaren. Je moet er toch mee door, met wat je overkomt. Je kan niet anders. En langzaamaan, terwijl je dat vreselijke parcours aflegt, zie je ook weer lichtpuntjes. En die zijn intenser dan ervoor. Alles is intenser. Ook de humor, het lachen, het samenzijn, het genieten.

De opbrengst van WAT EEN MOOIE DAG willen we graag schenken aan het FONDS PRINSES DELPHINE VAN SAKSEN-COBURG van het UZ-Gent waarvan prof. dr. Tessa Kerre voorzitter is. Het Fonds is opgericht voor de fondsenwerving en financiering van initiatieven voor de integratie van kunst in de gezondheidszorg.  Ik leerde Tessa Kerre kennen als behandelende arts van onze zoon en heb in die tijd mogen ervaren dat ze niet alleen een uitmuntende arts is maar bovenal een erg gepassioneerde vrouw wiens drive en inzet niet stopt wanneer ze van het UZ naar huis fietst.

In haar boek IMMUUN VOOR KANKER? streeft ze naar het bespreekbaar maken - en met kleine ‘k’ schrijven - van kanker, je voelt dat dat haar ding is, haar missie, maar het was vooral toen ik hoorde over haar droom, een soort ‘Deliveroo’ zeg maar om kunst en cultuur aan bed te kunnen bieden bij patiënten die daar nood aan hebben dat ik dacht, voilà, hier kan ik misschien ook iets betekenen."

Mathias

Beluister Touché van voorbije zondag met Tore hier.

Bekijk de passage van Mathias in De Zevende Dag hier.

‘Wat een mooie dag’ komt uit vandaag op alle streaming platforms, maar is ook te koop via www.wateenmooiedag.be en na de optredens van Mathias Sercu en De Opportuniteiten. De opbrengst gaat naar Kunst aan Bed.

Als de naam Malvin Moskalez niet meteen een belletje doet rinkelen, geen paniek!
Achter deze exotische naam gaat Nico Goethals schuil, een man die al duizend levens achter de rug heeft, maar nu op 28 oktober, op zijn negenenveerstigste, zijn allereerste album uitbrengt.
Zeventien jaar geleden eindigde een motorrit in een tragisch ongeluk: Moskalez verloor zijn onderbeen. In een oogwenk veranderde alles. Sinds die dag probeert Moskalez ruimte te maken voor dit pijnlijke moment. En hoe? Door middel van muziek. 

Pas enkele jaren geleden herontdekte hij zijn liefde voor akoestische gitaar, schrijven en zingen. En als zijn wereld langzaam weer vorm krijgt, ontmoet hij de liefde, een nieuwe muze. Deze twee aspecten, schaduw en licht, vormen de rode draad door de liedjes van zijn debuut. Het zijn doorvoelde songs, ontdaan van alle opsmuk, puur en onversneden, maar warm en persoonlijk.  "For The Beauty Kept Inside" biedt een kijkje in de ziel van een man die zich nooit meer compleet zal voelen. 

Het artwork is van Stephan Vanfleteren, die zo onder de indruk was van de muziek dat hij voor het eerst ook video's maakte.  Een van de eerste singles is het aangrijpende 'Ghosts', een nummer dat aantoont dat een krachtige stem - denk aan Damien Rice en José González - en een akoestische gitaar meer dan genoeg kunnen zijn om je te ontroeren.
 
De productie van Steven De Bruyn is helder en geeft stem en gitaar precies evenveel ruimte. 



 
*Malvin Moskalez is de nom de plume van Nico Goethals (Gent, °1973). Achter de keuze van zijn artiestennaam schuilt een mooi, persoonlijk verhaal: “Mijn ene grootmoeder, Malvina Tweckhuizen, hield café in Gent. Het was een volkscafé, waar mensen kwamen voor een gesprek, een goed glas en plezier. Dat staat in schril contrast het leven van de moeder aan mijn moeders kant, Tatiana Moskalez, een Russisch-Oekraïense die na een hard leven, na twee wereldoorlogen, in België belandde. Plezier en pijn, het zijn twee dingen die ook mij schuilen. De naam Malvin Moskalez is een eerbetoon aan mijn roots, aan twee vrouwen zonder wie ik hier nu niet zou zijn.”  
​

We kennen de flamboyante harmonicaspeler van zijn passages op de festivalpodia. Met zijn Mama’s Boys genereert Johnny Mastro al enkele decennia een rauwe, sterk aan de Chicagoblues schatplichtige, rockende sound.
De muzikale voorgeschiedenis van harmonica-man Mastrogiovanni gaat terug naar de beginjaren negentig, in het Californische Long Beach verzorgden ze de maandagavondsessies van Babe’s & Ricky’s Inn een van de oudste bluesclubs van LA, de naam van de eigenares en mentor ‘Mama’ Laura Gross vormt de inspiratie voor de groepsnaam van de formatie die sindsdien in wisselende bezettingen opereert. 

De plaatselijke  band Chilly Willy geeft de aftrap, ambiance verzekerd

Den Hemel Zichem
Doors 19:30 
vvk: 15 € - kassa 17€

​Robert Gordon, one of rockabilly’s earliest revivalists and a familiar presence on the 1970s New York City punk rock scene, died Tuesday at the age of 75. No cause of death was cited, although his family recently launched a GoFundMe campaign to assist with his battle with acute myeloid leukemia.

Robert Gordon grew up in Maryland idolizing Elvis Presley. He was in the 1970s New York City punk scene, leading a band called the Tuff Darts when he was discovered by producer Richard Gottehrer.  Gottehrer recruited legendary guitarist Link Wray and Gordon’s debut album “Robert Gordon with Link Wray” was released in 1977. The pair released a second Rockabilly album the following year with Elvis backing vocalists The Jordanaires as special guests. He worked with guitarist Danny Gatton on his most popular album, “Are You Gonna Be The One,” released in 1981. That album featured the Marshall Crenshaw penned track “Someday, Someway, which made it to number 76 on the charts. The song would be an even bigger hit for Crenshaw in 1982. Gordon also released albums with noted guitarist Chris Spedding and the pair has an album scheduled for release on November 25th titled “Hellafied.”  
​​