DRUMMER RON BUSHY (IRON BUTTERFLY) OVERLEDEN

​De Amerikaanse drummer Ron Bushy is op 79-jarige leeftijd in Santa Monica overleden. Bushy werd wereldberoemd als de drummer van de rockband Iron Butterfly, die als solist excelleerde op de hit ‘In-A-Gadda-Da-Vida’ (1968). Bushy was het enige lid van Iron Butterfly, die actief was op alle zes studio-albums van de band. Dat waren ‘Heavy’ (1968), ‘In-A-Gadda-Da-Vida’ (1968), ‘Ball’ (1969), ‘Metamorphosis’ (1970), ‘Scorching Beauty’ (1975) en ‘Sun And Steel’ (1975). Bushy speelde eerder in de band The Voxmen en kwam bij Iron Butterfly in 1966, waarin hij Bruce Morse verving. Zo maakte Bushy deel uit van de klassieke line-up van Iron Butterfly, samen met zanger en toetsenist Doug Ingle, gitarist Erik Brann en bassist Lee Dorman. Bushy verliet de groep tijdelijk in 1977 en kwam het jaar daarop weer terug bij de band. Daarna was hij tijdens diverse reünie-optredens van Iron Butterfly actief. Hij speelde ook in bands als Magic en Gold. Het tweede album ‘In-A-Gadda-Da-Vida’ bleef 140 weken in de Amerikaanse hitlijsten staan en zou wereldwijd meer dan 25 miljoen maal over de toonbank gaan. De door Doug Ingle geschreven elpeeversie van het nummer ‘In-A-Gadda-Da-Vida’ besloeg een volledige kant en duurde 17 minuten en 5 seconden. Het nummer werd op maandag 27 mei 1968 in de Ultrasonic Studios in Hempstead, Long Island, New York opgenomen en was bedoeld als soundcheck voor technicus Don Casale terwijl de band wachtte op de komst van producer Jim Hilton. Casalle had een bandrecorder mee laten lopen en toen de repetitie klaar was, liet hij het bandje aan Hilton horen. Die vond dat de opname goed genoeg was. Hilton maakte later een remix van de opname in de Gold Star Studio’s in Los Angeles. Volgens Ingle was het een doorlopende versie van het nummer ‘The Garden Of Eden’. Het nummer werd drastisch ingekort voor de single, die in oktober 1968 niet verder kwam dan de dertigste plaats in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Bijna twee jaar later werd de single in Nederland uitgebracht en bereikte de negende plaats in de Top 40. Het nummer kenmerkte zich door een ultralange drumsolo, de gitaar van Doug Ingle en de andere elektrische gitaren. Ron Bushy ruste in vrede!
 
Met dank aan Leo Weijers.