|
De allereerste keer dat uw dienaar Pieter Embrechts aan het werk zag, was hij een lid van de losgeslagen bende geinponems genaamd ‘De Kakkewieten’. In het zwaar ondergewaardeerde en schaamteloos onvolprezen VTM-programma ‘De Liegende Doos’ van Bart Peeters brachten hij en zijn cohorten af en toe een liedje of een vlugge sketch. Lachen, gieren, brullen. Wanneer wordt dat programma eens herhaald, oh heren van de Medialaan? Een kleine drie jaar later speelde Embrechts met diezelfde Kakkewieten de theaterzalen plat met ‘Universal Irritant’, een geniaal hilarische voorstelling. Tot op dat moment was Pieter Embrechts een deel van een ensemble, en aldus quasi onbekend voor ondergetekende. En als hij al bekend was, dan was het als acteur. |
|
Daar kwam in 2002 verandering in, toen Pieter Embrechts in de ‘Hibernia’-Steinerschool van Antwerpen zijn meesterlijk mooie en haha-hilarische voorstelling ‘Qu’on Sert Theatral” bracht. Een slimme woordspeling op ‘Concert Théâtral’ die mijn neoligismeneusje deed krullen, maar vooral een uitstekende avondvullende performance. De acteur bleek een zanger, gezegend met een prachtig warme, zalvende stem. De bindteksten waren stuk voor stuk hilarisch, met ondermeer ‘Leoooo, Leoooo’ en ‘Kate Win…slet!’ tijdens een ‘Titanic’-momentje. Uw dienaar was meteen fan.
In 2004 bracht hij zijn eerste cd ‘Maanzin’ uit, het allerbeste Nederlandstalige debuut aller tijden. Een rasecht, onvervalst, waarachtig meesterwerk van een album. Ongeëvenaard en nooit eerder gezien. Elke ademende persoon zou 3 exemplaren in huis moeten halen: eentje voor thuis, eentje voor in de auto, en eentje voor in noodgevallen. De prachtsongs van ‘Maanzin’ bracht hij in CC De Kern van Wilrijk en ik zag dat het goed was en klonk. Tijdens ‘ZuiderZinnen’ – het mooie literaire festival van Luc Huybrechts op het Antwerpse Zuid dat als jaarlijks initiatief helaas alweer wijlen is – speelde een kaalgeschoren Embrechts enkele mambo-deuntjes. Vandaag heeft Pieter Embrechts een tweede plaat uit. ‘Onderwoud’. Opnieuw een piekfijn neologisme, en een prachtige plaat die natuurlijk nog moet groeien. Op 21 mei 2016 werd het schorriemorrie van het Vlaamse journaille uitgenodigd voor een luistersessie in de Ancienne Belgique Club van Brussel. Meteen wanneer de frontman het podium opwandelt, weerklinkt er enthousiast gegil van hitsige dames. ‘Er zit een pauw in de zaal. Welkom op het boerderijtje!’ Qua hilarische bindteksten heeft Embrechts geen vaderlandse concurrenten, en internationaal moet hij enkel Bruce Springsteen, Rufus Wainwright en Adam Cohen laten voorgaan. ‘Merci allemaal! Welkom! Vandaag was het de Zinnekeparade in Brussel. Raar woord, ‘Zinnekeparade’. Alsof ne West-Vlaming zegt: ‘Mo, zie ne ké, een parade!’ (publiek schuddebuikt) ‘Zijn er mensen die het nieuwe album al hebben? (deel van het publiek juicht) Dank u, familie!’ Nieuwe nummers ‘Zomernachten’ en ‘Pas Dan’ zijn succulent. Over ‘Pas Dan’ zegt Embrechts: ‘Deze tekst is niet door mij geschreven - dat moet ik eerlijk toegeven – maar door … iemand anders.’ Ook ‘Hier in Borgerhout’, een extreem fantastische prachtode aan zijn thuisstad op de muziek van ‘In The Neighborhood’ van Tom Waits, wordt vanavond gelukkig gespeeld. Het is zonder twijfel een van de hoogtepunten van de nieuwe plaat. ‘AB staat voor Antwerpen, Borgerhout, mijn pittoreske biotoop’. Helaas zingt hij niet de héle tekst (het nummer klokt normaal gezien af op een forse 7:21), maar breit hij er wel een nieuwe coda aan. ‘Alles Blijft Stil’, een grandioos duet met Amaryllis Uitterlinden, wordt gezongen met multi-instrumentaliste Hanne De Backer. Het resultaat is van een zeldzame, pure, verstilde schoonheid. De studioversie wordt live aangevuld met een instrumentale bridge en groots contrabasspel. Embrechts heeft een uitstekende band achter hem staan. Ook nieuw nummer ‘Narcissus’ klinkt fris en dansbaar. |
Tijd voor een rondje oudere nummers. ‘Maria (O Ghy Warme Pistolee!)’ is een van zijn allerbeste, een Prince-achtige funky ode aan de mooiste vrouw ter wereld, Maria van Bakkerij ‘De Warme Pistolee’. Het gesproken-gefluisterde intermezzo ‘Ah ja … voor ik het vergeet … doet u mij nog tien miljoen pistolees!’, waarbij ‘tien miljoen pistolees!’ als rauwe oerkreet weerklinkt, is wellicht het grappigste dat ooit op plaat is gezet in ons taalgebied. Bijna 12 jaar na de release van de nummer imiteer en citeer ik het nog quasi wekelijks, zij het ongevraagd. Ook ‘In Balans’, het meest rockende nummer van eerste plaat ‘Maanzin’, vult de AB Club, in een nieuwe zuiderse mariachi-achtige versie. Niet slecht, maar het origineel is beter.
Tijdens het voorstellen van zijn band, vermeldt Embrechts tot drie keer toe bassist Matthias De Busschere. ‘We moeten die aan een lief helpen, dus wat extra aandacht kan geen kwaad. We hebben zelfs ne pot, dus er valt iets te verdienen.’ Wat later volgt meer hilariteit, wanneer hij de nieuwe cd probeert te promoten met de volzin: ‘We hebben cd’s bij (subtiele pauze) van andere artiesten! Nee, enfin, onze nieuwe plaat. En die gaan we verpatsen, voor geld.’ Bisnummer ‘Dansen in het donker’, zijn Nederlandstalige cover van ‘Dancing in the Dark’ van Bruce Springsteen, is briljant. Bruce Springsteen is mijn allergrootste muzikale held, dus ik stond klaar met geslepen messen, maar het is een werkelijk pakkende versie van het gekende nummer. Enkel Pieter Embrechts geraakt hier mee weg. En Joyce Lemmens, wiens versie van ‘I’m On Fire’ ook het origineel evenaart. ‘Tenonder’ en ‘Laat mij gaan’ sluiten de bisronde af. Dat laatste wordt aangekondigd met: ‘We gaan nog 1 liedje spelen, en dan is het klaar (publiek zegt ‘oooooh’) Het eerste deel is dan klaar (publiek zegt ‘hahaha’) We gaan 8 delen spelen!’ Maar het publiek wilt meer. ‘We hebben eigenlijk alles gespeeld, we hebben niets meer voorbereid’ aldus een bedeesde Embrechts. Dus speelt de band een deuntje, schijnbaar uit de losse pols, over ‘le pont d’Avignon’. Groots concert. Fantastische muzikanten. Sublieme teksten. Meesterlijke frontman. Pieter Embrechts staat op eenzame hoogte. There are no contenders, only pretenders. Niet te missen, live, on the road. Gewoon gaan, wanneer hij in de buurt is. U zal het zich niet beklagen. Met dank aan het Management van Pieter Embrechts |