3 – 6 april 2015 • DE KUUB (WARANDE) & BARS ALL OVER TOWN • TURNHOUT
Voor de rockabilly cats en chicks behoort Rockin’ Around Turnhout al jaren tot de beste festivals in dit genre. Het is dan ook vanzelfsprekend dat het publiek van heinde en verre komt afgezakt naar de stad bekend om de productie van speelkaarten. Deze hoogmis van de rockabilly en rock-‘n-roll vierde dit jaar zijn 20-jarig bestaan en dat zouden we geweten hebben. De organisatie had namelijk kosten noch moeite gespaard om het publiek bij middel van een uitstekende affiche een subliem verjaardagsgeschenk aan te bieden.
De aftrap werd vrijdagavond door Roy Thompson & The Mellow Kings gegeven in het gezellige Theater 1900, maar het echte feest zou pas losbarsten op zaterdagavond in de Kuub, waarbij de uit Spanje afkomstige Dead Bronco de lat meteen uiterst hoog legde. Deze band beschikt in de persoon van Matt Horan over een superdynamische Amerikaanse zanger/gitarist. Zij pinnen zich ook niet vast op een bepaald genre. De opgedane invloeden uit de rockabilly, rock-‘n-roll, country, psychobilly en zelfs punk vallen nog best te omschrijven als ‘broncobilly’. Headbangend en met ‘fucking’ bindteksten scheurde Dead Bronco als een hoge snelheidstrein door hun songs waarbij het aan psychobilly verwante ‘Freight Train’ ongetwijfeld één van de hoogtepunten was. Maar ook muzikaal zijn deze gasten enorm sterk. De knappe solo op de upright bass in ‘Highway Blues’ was zonder meer top! ‘Sick’ was dan weer een staaltje van country zoals we maar zelden horen. Als bis kregen we nog een schitterende versie van ‘Moanin’ The Blues’ van Hank Williams Jr. waaruit bleek dat ook het jodelen deze Spanjaarden niet vreemd is. In Wales zag in 1986 de band The Rimshots het licht. Deze Engelsen behoren tot de top van de rockabilly en dit niet enkel in hun geboorteland. Als de swingende rockabilly van deze heren niets in je los maakt, dan kom je ofwel van een andere planeet ofwel is misschien een bezoek aan een geneesheer wenselijk. ‘You Saved My Heart’ of het met overvloedige baslijnen gepimpte ‘Crazy Fool’ waren maar enkele van de vele pareltjes die de heren kwistig rondstrooiden. Of het nu rockabilly, rock-‘n-roll, country of zelfs skiffle betreft, The Rimshots spelen het allemaal. Klap op de vuurpijl was hun versie van de Amerikaanse folk en worksong ‘Pick A Bale Of Cotton’ dat traag gestart werd, maar waarbij het tempo stelselmatig werd opgedreven tot het bijna uit zijn voegen barstte. Subliem! Evenwel maar goed dat de arbeiders op de katoenvelden destijds niet aan dit moordende tempo de katoen moesten plukken! Wat zou het geheim kunnen zijn van een band die reeds decennia lang meedraait en al die tijd met een bijna identieke playlist het publiek uit zijn of haar dak kan laten gaan? Wij zouden het zo gek niet kunnen bedenken maar The Paladins kunnen het, zoveel is zeker. Hoe dikwijls wij dit trio aan het werk zagen durf ik amper te zeggen en toch kunnen Dave, Thomas en Brian ons iedere keer weer volop laten genieten. Ook op deze Rockin’ Around Turnhout presteerden The Paladins het weer om het publiek aan zich te binden. Dat het drietal het enorm naar hun zin had was een feit. Thomas en Brian hielden het ritme strak, zodat Dave voluit kon gaan op zijn Gretsch, met een superieure solo tijdens ‘Keep Loving Me Baby’. Nog zo een knaller was ongetwijfeld de lange versie van hun klassieker ‘Going Down To Big Mary’s’. Het is ook steeds weer fantastisch om te zien hoe deze muzikanten mekaar het licht in de ogen gunnen. Niet alleen mag Gonzalez schitteren op de zes snaren maar ook Fahey en Yearsley krijgen voldoende ruimte om zich respectievelijk op drums en staande bas uit te leven. Supergroep die Paladins! Ondertussen was het ook reeds enkele uurtjes Paaszondag geworden. Traditiegetrouw start de Paaszondag van Rockin’ Around Turnhout reeds in de namiddag met een heuse carshow van voertuigen van voor 1970. Ook dit jaar waren er weer prachtexemplaren te zien. Ook biedt de organisatie op dat moment de mogelijkheid aan particulieren om hun vintage retro spullen van eigenaar te laten veranderen tijdens de fleamarket, wat een fijn initiatief is. Maar ook muzikaal werden we weer verwend die namiddag. In de Kuub stonden maar liefst 2 bands geprogrammeerd en dat waren zeker niet van de minsten. Allereerst mochten de Engelse The Keytones aantreden. Wie dacht dat mooie samenzang enkel iets is voor de Wiener Sangerknaben had zeker nog nooit The Keytones aan het werk gezien. |
Akkoord de kerels rocken niet steeds als de beesten, maar moet dat wel?
Wij zeggen overtuigend neen, want wat deze mannen vocaal presteren is
van zo een hoog niveau dat schoonheid het onvermijdelijk wint van het
rockende. Dit wil echter niet zeggen dat de heren niet kunnen rocken,
want dan was te merken aan hun versie van Johnny Burnettes ‘Train Kept-A
Rollin’’.
Maar eerlijk gezegd vielen wij toch meer voor hun prachtige samenzang, die vaak uitmondde in pure doo-wop. En als je een klassieker als het door The Chordettes in de fifties bekend gemaakte ‘Mr. Sandman’ op je playlist durft te zetten en het dan ook op de manier zoals The Keytones het deden, kan uitvoeren, dan hebben wij daar een enorm respect voor. ‘My Babe’ was dan weer een staalkaartje van het bluesgevoel van deze Engelsen, terwijl ‘Tainted Love’, net als bij Imelda May ook op de setlist van The Keytones stond. Voor authentieke rock-‘n-roll zorgde de tweede band, de uit Frankrijk overgekomen The Megatons. Mooi in ietwat militair ogende uniformen gestoken en met verfranst Engels deed dit vijftal de rockende fifties een goed uur herleven. Naast sterk gitaarwerk viel vooral de saxofonist op die het scheuren op dit instrument van Belgische makelij perfect beheerst. En dat Gershwins ‘Summertime’ prima tot zijn recht komt in een rockabilly/ska versie, daar overtuigden ons The Megatons van. Veel rust werd er ons niet gegund, want omstreeks 20u gonsden de kroegen in de Turnhoutse binnenstad van de rock-‘n-roll en rockabilly. Dat deze kroegentocht een waanzinnig succes kent was andermaal te merken aan de immense volkstoeloop die het onmogelijk maakte om in de meeste café’s binnen te geraken. Wij waagden het er toch op en konden zo enkele nummers meepikken van de op Chuck Berry lijkende Earl Jackson, die met CC Jerome’s Jet Setters een prachtband achter zich had. Ook de pure rockabilly van The Star Shooters en de door country en hillbilly geïnspireerde Nederlandse The Haystack Hi-Tones konden ons bekoren. Naast de in witte pakken en overvloedig met halskettingen beladen The Juke Joint Pimps uit Duitsland kon je dan weer niet omheen. Als duo met gitaar, mondharmonica en drums scoren zijn zonder meer in de categorie ‘originaliteit’. In Antonis Koffie Café werden wij echter weer met onze twee voeten op de grond geplaatst. In plaats van de Franse Carl & The Rhythm’ All Stars waar wij eigenlijk naar uitkeken, troffen wij in dat etablissement de Nederlandse The Taildraggers. Begrijp ons echter niet verkeerd! Wij hebben helemaal niets tegen deze gasten en hun set was meer dan prima, maar toen wij later hoorden dat Carl de voorbije week overleden was, kregen wij toch een krop in de keel. Ook de Amerikaanse Gizzelle, die om middernacht de lichten mocht doven in de Kuub, begon met hulde te brengen aan haar Franse collega muzikant. Na een moment van ingetogenheid mocht Gizzelle haar duivels ontbinden, en dat zijn er nog al wat. Haar eerste song ‘Hound Dog’ liet al meteen doorschemeren dat Gizzelle geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken. Vocaal lijkt het of Big Mama Thornton, Etta James en Wanda Jackson in Gizzelle opgesloten zitten. Het enorme volume en het rauwe randje in haar stem, doen zelfs de meest kritische muziekliefhebber bezwijken. Wat een stem, wat een band en wat een presence! ‘Baby Please Don’t Go’, ‘Done Got Over’ en ‘Ding Dong Daddy’ waren stuk voor stuk fijn geslepen diamanten. Blues, rock, jump of swing, deze Amerikaanse lust er pap van. Het optreden van Gizzelle was ontegensprekelijk de kers op de heerlijk smakende verjaardagstaart die vzw Grasshopper ons aanbood. Bedankt, het was super en kruis nu reeds vrijdag 6 november aan in je agenda, want dan steekt Rootsnight nr. 8 van wal met kleppers als The Bellfuries, The Ranch Girls en The Ragtime Wranglers. Be there! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024