15 mei 2016
sportpaleis antwerpên

report:
​marino serdons

Feestbeest en voetballiefhebber Rod Stewart maakte een goed gevulde zaal gelukkig in het Antwerpse Sportpaleis met een sprankelende show. De nostalgie was nooit ver weg en Rod kreunde “Stay with me”. Wat wij met plezier deden.

Rod Stewart is nooit een echt goede zanger geweest. Een hoopje schuurpapier met veel slijtage. Toch kon hij in de jaren ’70 met The Faces een prachtcarrière uitbouwen. Getuige zijn hit ‘Maggie May’ en het sublieme album ‘Every Picture Tells A Story’.
De huidige tour Hits 2016, liet niet veel aan de verbeelding over. Glitter en glamour in kledij, podium en videowall, 5 maal van schoeisel wisselen en dan nog een 40-tal al dan niet gesigneerde ballen het publiek in schoppen.

Ja, als het met de stem niet meer lukt dan maar met de Las Vegas-show. Drie mooie zangeresjes – wat had je gedacht van die oude snoeper die op een bepaald moment zelfs niet van hun benen kon afblijven – brachten het publiek met mooie looks en wat soulcovers in de juiste stemming. Op de achtergrond een knappe videowall met toepasselijke beelden bij elke song. En ja, hij heeft nog de flair en de spieren om op 71-jarige leeftijd over het podium te rollen. Maar muzikaal stelde de arme Rod niet veel meer voor. De hoge tonen waren onbereikbaar en de adem ontbrak om wat kracht in de nummers te blazen. Daar zorgde de techniek wel voor (met talrijke verdoken tapes) en de saxofonist die de eerste helft muzikaal overheerste. En vlak voor affluiten kwam het ballenmoment richting fans onder een niet mis te verstane ‘Stay with me’. De fans pruimden zijn generositeit. Het was en bleef een feest. Dat Rod Stewart, als mislukte voetballer, hevige sponsor is van de Glasgowse Celtic Football Club was overduidelijk. De Schotse folktunes zaten lustig verweven in sound- en video-wall.

Tijd voor de tweede helft. Even swingen en dan ‘Maggie May’, prachtnummer en dito vertolking, ondanks Rod’s beperkingen. De akoestische set met ‘The First cut is the deepest’ (van Cat Stevens trouwens) en de meezinger ‘You’re in my heart’ scoorden hoog door de inzet van harp, viool en cello. This was the real thing : intimiteit en gemoedelijkheid, geen ster-allures op de trapjes van het podium. Maar het moest rocken en hoe kon dat beter dan daar nog wat blues en soulcovers rond te weven (van Tom Waits en Muddy Waters) alvorens zijn ultieme hit ‘Sailing’ te laten meekwelen door uitbundige fans.

Was het publiek tevreden? Absoluut. Het eerbetoon aan zijn familie, aan zijn jeugd én aan de aanwezigen maakten van Rod (the mod) Stewart geen glamourboy maar wel een geliefd, gewoon, mens.

Met dank aan Live Nation

Special thanks to the photograher involved of the photo here published.