21 JULI 2015 • STADSPARK AARSCHOT
Met: |
|
De Nationale Feestdag is voor mezelf en velen onder ons een extra verlofdag want de affiniteit met het Koningshuis is wel al een tijdje zoek. Zeker wanneer je met regelmaat hun plezierreisjes in het nieuws ontdekt en de soms vrijwel astronomische bedragen die hiermee gepaard gaan en die wij, de belastingbetaler, steeds voor hun luxe moeten ophoesten. Voeg daarbij nog de belastingdruk die ons langs alle kanten wordt opgelegd zoals nu weer de extra 8% belasting die we als modale burger moeten betalen om de zonnepanelen van vele landgenoten mee te helpen financieren. Je zou voor minder in opstand komen.
Een muziekgenre dat zich met regelmaat distantieert van de huidige materialistische maatschappij zijn de huidige rootsrockers bij wie het alleen draait om de muziek en het gezellig samenzijn. Soms worden ze al eens de hippies van de 21ste eeuw genoemd en terecht. Rootstowner Kurt De Bont uit ‘de Gijmel’ is zo iemand die zich bijzonder goed thuis voelt bij deze artiesten en leidt nu een heus bookingskantoor en fungeert ook als manager voor bepaalde muzikanten om zo hun muziek hier vakkundig te promoten. Het stadspark van Aarschot, waar de academie voor Beeldende Kunsten in deze Hagelandse stad is gehuisvest wordt op de Nationale Feestdag getransformeerd tot een ontmoetingsplaats voor de rootsrockers uit onze contreien. De trouwe aanhangers van deze muziekstijl die na het ‘Muddy Roots Europe Festival’ nog niet zijn uitgefeest kunnen hier op een aangename en zonnige namiddag nog eens lekker nagenieten van hun geliefkoosde muziek. Drie van de vijf bands/muzikanten die in Oostkamp aan de bak kwamen zijn ook hier van de partij en dan spreken we over Carrie Nation and The Speakeasy, S.S. Web en James Hunnicutt. Ook een unieke gelegenheid om de musicminded ‘Osschotteneir’, de talrijke jonge gezinnen en de met tatoeages overladen rootsrockers dichter naar elkaar toe te laten groeien en dat is iets wat wonderwel lukt in Aarschot. Nationale Feestdag en dan mag een frituur zeker niet ontbreken. Ook aan de talrijke kleintjes werd gedacht door de organisatie want niet minder dan drie springkastelen staan opgesteld in het park. Alles aanwezig om er een aangename namiddag van te maken, genietend van een frisse pint onder een warme zomerzon. Roots staat natuurlijk centraal in het park en de start voor deze namiddag wordt gegeven door Fishgutzzz. Het decor en podium voor dit festival is het romantische prieel dat hier recht voor het oude kapucijnenklooster is neergezet. Fishgutzzz and his Ignorant Band is het soloproject van de bassist van The Goddamn Gallows en heeft in deze hoedanigheid pas een nieuw album op de markt gebracht. Gewapend met zijn gitaar en kazoo speelt deze One Man Band hoofdzakelijk eigen nummers waarbij hij zijn inspiratie haalt uit zijn eigen verleden en waarbij drank een grote rol speelde. Een rauwe stem die menige liters drank moet hebben doorgeslikt leeft volop in zijn nummer ‘I Am The Sky’. Na het laatste nummer van deze Fishgutzz uit Detroit is het natuurlijk corvee geblazen voor Daniel en zijn troepen aan de PA. Alles moet in gereedheid gebracht worden voor de volgende artiest. Philip Bradatsch is een uit Duitsland afkomstige singer-songwriter en doet me met zijn muziek soms wel een beetje denken aan een jonge Dylan. Samen met James Hunnicutt is hij vaak in zijn thuisland te zien en een album samen uitbrengen behoort zeker tot de mogelijkheden. |
Een zeer aangename stem om naar te luisteren en soms in stil contrast met zijn metgezellen. Afwisselend met gitaar en banjo brengt hij de talrijke aanwezigen met momenten in extase en met ‘The Last Thing On My Mind’ is het zéker genieten van deze verfrissende vertoning.
Ondertussen zijn we hier al een paar uurtjes verder en kunnen we meer dan voldoende vitamine D opnemen, of waar zo’n festival al dan niet goed voor is. James Hunnicutt is de volgende op rij en dit is zowaar de enige die ik al eens heb zien optreden al was het toen met gemengde gevoelens. Onder het rootsvolkje is deze Hunnicutt immens populair en durft al eens verschillende stijlen door elkaar mixen. Gelukkig heeft deze muzikant gemerkt dat er heel wat kinderen aanwezig zijn en heeft daardoor besloten zijn setlist wat aangenamer te houden. Deze folksinger is ook gezegend met een aangename stem om naar te luisteren en zeker wanneer hij het rustig wil houden. Bij de hogere akkoorden wil het wel eens fout lopen wat de toonvastheid van zijn stem betreft. Jammer dat hij op de kiosk zich enkel richt tot zijn aanhangers want met nummers als ‘Don’t Let The Teardrops Fill Your Eyes’ zou hij best het ganse park kunnen inpakken. Ook tijd voor Kurt De Bont om iedereen eens aan te zetten voor een encore waardoor Hunnicutt voor een 2de maal zijn ‘My Pain’ ten beste geeft. De uit Milwaukee afkomstige S.S. Web bestaat uit Henry Berger en Cris Bissell en van deze band heb ik eerder dit jaar al eens een CD besproken. Toen vond ik het zeker niet slecht en nu ‘live’ moet ik toegeven dat ze zelfs nog beter klinken. Henry en Cris beginnen met een rustige aanzet naar wat een eerste prettige kennismaking zou worden met dit duo. Omdat ze allemaal wel als één grote familie worden beschouwd en op gezamenlijke concerten als eens met elkaar meespelen laten ook deze twee zich bijstaan door een collega op de contrabas. Naarmate de kwaliteit van de muziek hier grotere proporties aanneemt, zo ook begint het drankverbruik drastisch te stijgen en zodoende de tappers van dienst een dipje krijgen. Bijna 20.30 en tijd om de finale luister bij te zetten in dit mooie stadspark van Aarschot. Gedaan ook voor de singer-songwriters en de kleine bands. Tijd nu om het podium volledig te vullen en dat gebeurt met Carrie Nation and The Speakeasy. Zes muzikanten op het podium en voor mij wederom een eerste kennismaking. Om me een beeld te vormen van deze band ging ik even spieken op Youtube. Zeker niet slecht… Hillbilly met trombone, trompet en een punkattitude, zo kom ik uit bij Punkbrass maar een doordrenkte liefhebber van dit muziekgenre leerde me dat het om een Hillbilly fanfare gaat. Banjo, gitaar, bas, drum, mandoline, trombone en trompet, het wordt hier met deze Carrie Nation een leuke bedoening als afsluiter. Of deze band uit het Appalachengebied afkomstig is weet ik niet maar ze weten wel hoe ze een feestje moeten bouwen. Met ’13 Riders’ lijkt het wel of de hele meute aan het feesten slaat waardoor Kurt en zijn crew zeker mogen terugblikken op een geslaagde editie van hun ‘Roots in het Park 2015’. Voor hen die het feestje overleefd hebben is er nog de after-party in het Loodscafé met de Ben Miller Band. |