1 juli 2015 • Paleis 12 Brussel
Uitstekende exotische dansmuziek onder een verzengende tropische hitte…
|
Weer een grote naam op Belgische bodem en een man die ons al vaak heeft verrast met zijn sterke live-show: Carlos Santana.
Santana was reeds een bandje (Santana Blues Band) voordat hij geprogrammeerd werd op het legendarische Woodstock festival in 1969 want het was pas daar dat zijn naam een meer serieuze betekenis kreeg. We spreken nu nog steeds over de geweldige versie van ‘Soul Sacrifice’ waarin de toen piepjonge drummer Michael Shrieve de wereld verrastte met zijn drumsolo. Santana’s live debuut vond plaats in 1968 met een optreden in de beroemde Fillmore in San Francisco en zijn eerste plaatopname had hij een beetje te danken aan de slechte gezondheidstoestand van Mike Bloomfield, die voor de tweede dag van deze live adventures afhaakte, en Carlos Santana het van hem overnam op de nu nog steeds onnavolgbare ‘The Live Adventures of Mike Bloomfield en Al Kooper’. Na Woodstock was Santana geen nobele onbekende meer, integendeel, hij werd hij grote muziekster en dat is hij de dag van vandaag nog steeds. Maart van dit jaar, bracht Carlos Santana voor het eerst een album uit dat helemaal gewijd is aan de latinomuziek. ‘Corazón’ bevat 12 nummers die het meersterlijke talent van deze gitarist nog meer tot zijn recht laten komen dan ooit voordien. Met zijn recente biografie ‘The Universal Tone: Bringing My Story to Light’ vertelt hij het verhaal van een jongeman die net als velen van zijn generatie verliefd is geworden op de muziek en een lange weg heeft afgelegd tussen de kleinste bars in Tijuana, Mexico om zo naar de grootste concertzalen van de wereld door te stoten. En dat doet hij nog steeds. Een nagenoeg volgelopen Paleis 12 was getuige van hoe een tiental duizenden fans toch naar deze muziektempel waren afgezakt om onder een tropische hittegolf die we op 1 juli ondergingen de prachtige muziek van Carlos Santana weer te mogen evenaren. Met een leuke introductie en wat fragmenten van de Beatles ‘While My Guitar Gently Weeps’ begon Davidad aan een set die voor velen vanavond de beentjes lieten bewegen als nooit tevoren. Met een nog steeds knappe versie van Peter Green’s ‘Black Magic Woman’ en daar wat ingrediënten van ‘Gypsy Queen’ aan toegevoegd gooide de band nog een beetje meer olie op het hete vuur wat meteen leidde tot een eerste explosie van het publiek en meteen uit zijn dak ging. Wie naar een concert van Santana komt weet dat blijven stilstaan zeker geen optie is en met een ietwat gerokken versie van ‘Oyo Como Va’ gingen ook meteen alle stijve harken rechtstaan en we kregen het gevoel dat we ons in één grote danstent bevonden. Gelukkig kwam er een eerste rustpunt met het meer ingetogen ‘Maria Maria’ met op de achtergrond weer knappe livebeelden uit Santana concerten en videoclips alom. Met de beginintro van wel een van zijn best gekende hits ‘Jin-Go-Lo-Ba’ ging het publiek voor een tweede keer weer helemaal uit de bol. En als er dan ook nog, in deze intussen ietwat opgelopen hitte, nummers als ‘A Place With No Name’ (Michael Jackson), ‘Evil Ways’ het nog immer prachtig klinkende ‘Europe’ en ‘Tequila’ door de luidsprekers klinken weten we dat we weer hebben mogen genieten vanaf de eerste tot de laatste minuut. Voor hen die gekomen waren voor ‘Samba Pa Ti’, sorry jongens, misschien een volgende keer. Van ieder verkocht ticket ging een Euro naar Milagro Project Foundation waarvoor Santana zich al jaren inzet. |
Helaas voor de fotografen onder ons werd het weer een hel. Van de drie nummers die we mochten doen bleven er maar twee over waarin eentje onze gitarist voor het grote deel van dat korte nummer niet in de schijnwerpers stond. Life is like hell, if you know what I mean…
Line-up
Setlist
|