Support: N8N • 18 november 2015 • Sportpaleis, Antwerpen
|
De Britse blue-eyed soulband Simply Red besliste in 2010 om ermee te kappen, maar eind vorig jaar kwamen ze weer bij elkaar, en om hun dertigste verjaardag te vieren werd een tournee aangekondigd die gisteravond ons land aandeed.
Maar in het voorprogramma stond de Belgische band Nathan of beter gezegd N8N, de zoon van Paul Ambach. Al vroeg kwam hij via zijn vader in aanraking met blues, soul en funk, en het was normaal dat hij die richting zou uitgaan. Hij stond met hoed temidden van zijn band, die bestond uit een gitarist, een zangeres, een drummer, een bassist en een keyboardspeler. Opener werd ‘We Gonna Have a Funky Good Time’ van James Brown & the JB’s, maar dan in een sneller tempo. N8N bracht verder soulachtige rock voor een goed gevulde zaal, die hij echter niet mee kon krijgen. Hij wou via enkele aanmoedigingen het publiek mee betrekken, maar dat lukte niet echt. Met de outro “na na na na hey hey goodbye” nam hij afscheid. Maar we waren vooral gekomen voor Simply Red. Ik had verwacht dat ze naast hun grootste hits ook enkele nummers uit hun nieuwe cd zouden brengen, maar dat was niet zo. Frontman Mick Hucknall kwam het podium op met een akoestische gitaar en begon meteen de klassieker ‘Holding Back the Years’ te spelen, één van de songs waarmee het 30 jaar geleden allemaal begon. Naar het einde toe viel de band in, en die band bestond uit: Ian Kirkham (saxofoon), Kenji Suzuki (gitaar), Steve Lewinson (basgitaar), Dave Clayton (keyboard), Roman Roth (drums) en Kevin Robinson (trompet, fluit en percussie). |
‘Say You Love Me’ kwam daar onmiddellijk achter aan, een song uit 1998 voor Unicef.
En de hits die bleven komen, zoals ‘For Your Babies’ uit 1991 of ‘So Not Over You’ uit 2007. Daarna kondigde hij een samenwerking met wijlen Joe Sample, de toetsenist van The Crusaders aan, en dat werd ‘Enough’ uit 1998. Op divers geroep voor verzoeknummers verkoos Mick niet in te gaan. “I’m not a DJ” zei hij. Hij koos voor ‘Never Never Love’ uit hun live album uit 1995. En aansluitend bracht hij een nummer dat hij opgenomen had met Sly & Robbie op Jamaica, en dat werd ‘Night Nurse’. Verder dan met de hits in sneltreinvaart, zoals ‘It’s Only Love’, ‘Fake’, ‘A New Flame’, ‘Your Mirror’, ‘Stars’, ‘The Right Thing’, ‘Sunrise’ (met een sample van ‘I Can’t Go For That’ in) en ‘Money’s Too Tight to Mention’ uit 1985 (hun eerste hit). En plots was het podium leeg, de muzikanten waren verdwenen. Na aanhoudend getrappel en geroep keerden ze terug en begonnen aan hun hit ‘Fairground’, gevolgd door die andere hit ‘Something Got Me Started’. Toen sprak Mick enkele woorden over de aanslagen in Parijs, over de vreselijke wereld waarin we leven, en hij besloot met zijn coverhit ‘If You Don’t Know Me By Now’ te brengen. Iedereen zong mee. Het was een prachtig concert geworden, en ik hoop dat Simply Red nog lang mag blijven bestaan en dergelijke mooie hits brengt! Met dank aan Livenation en Warner Music |