Jubileumeditie - Met: Alice On The Roof - Balthazar - Billie - dEUS - Noémie Wolfs - Tourist LeMC |
|
|
30 JULI 2016 |
|
Vertical Divider
“Waarom was jij er niet bij, of juist wel?? dEUS WAS GEWELDIG !!” Gezelligheid troef in de winkelstraten van Tienen: vintage standjes en een 20-tal foodtrucks fleuren de suikerstad en strelen oog en maag. Schoorvoetend zakt het publiek richting Grote Markt voor de opener Noemie Wolfs. Gekneed, gepokt en gemazeld door Alex Carlier bij Hooverphonic verdiende ze eigenlijk meer aandacht. Haar zweverige popsongs gaan erin als zoete broodjes en bulken van kwaliteit. Met een kortharig kapsel - á la Sinead O'Connor in haar langharige periode! - en een metaalgroen kleed schitterde ze in de spotlights. Kwaliteit én diversiteit. Met Billie op de affiche - jaja die zangeres bij Netski - deed de electro beat haar intrede. Drie kompanen beroerde de keyboards en synths, terwijl Billie Madonna-achtige songs kweelde, wat duidelijk in de smaak viel van het verjongende publiek. Haar ogen blonken van genoegen achter de uilenspiegelglazen. Nog meer electro-pop van de Waalse popnimf Alice On The Roof. Met haar toverstok, rode haren en bezwerende handen dwong ze respect af van de Vlamingen. Haar 'selfie ballad' verraste door de vioolbegeleiding en haar intieme ontboezeming. Toffe jonge meid, fysiek gelijkend op Geike, met een lading potentieel als je het mij vraagt. En toen kwam, zag en overwon Antwerpenaar Johannes Faes, alias Tourist LeMC de Grote Markt. Handjes gingen vlot de in de lucht voor zijn verhalende hiphop met artistieke inkadering. Geen mannelijke versie van stadsgenoot Slongs Dievanongs. Wel een moderne troubadour met inhoud. |
Vertical Divider
En altijd leuk wanneer het instrumentarium de klassieke bezetting overstijgt, met dank aan de saxofonist en gitarist (die als echte Legionairs in de schaduw blijven staan van hun commandant) Rap, hiphop, reggae,... den Tourist creëert zijn eigen stijl in het Aaantwerps met succes. Een ode aan stichtend voorbeeld Wannes Vandevelde dwong monkelend respect af in de coulissen van de VIP-tent. Geen festival zonder problemen. Techniek liet het bij de opbouw van Balthazar’s set afweten. Een kink in de kabel van een luttele verdraagbare 15 min. Onder luid applaus vulde het podium zich met de 5 topmuzikanten. Toen begon de tapkraan te druppelen. Geen bier, maar zacht regenwater. Geen nood want er werd duchtig meegezongen op het slome ritme van Belgies superband. Grommende vioolintermezzo's van Patricia Vanneste bepaalden mee het indierock gehalte. Balthazar puurt eenvoudige ritmes uit, versterkt ze met een repetitief karakter en weekt zo oergevoelens los. Waw, een terechte internationale erkenning! dEUS mocht de 2de festivaldag afsluiten. Zonder overdrijven: Tom Barman heeft na 22 jaren met dEUS nog niets aan inventiviteit ingeboet. En eerlijk, de invloed en bijdrage van Mauro Pawloski mag niet onderschat worden. Vanaf de tonen van ‘The Architect’ ging het publiek helemaal uit de bol en speelde dEUS tot middernacht een fenomenale set. Gebalde energie barstte als een vulkaan uit en beroerde de dansende massa. En met ‘Suds & Soda’ als finale bisnummer schreeuwde de massa heel de Jubileumeditie naar de onvergetelheid. |