|
30 MAART 2017 |
Vertical Divider
Donderdag 30 maart 2017 rijden we voor het derde concert op evenveel dagen eens naar onze hoofdstad Brussel. Daar zou het Koninklijk Circus of Cirque Royal worden ingenomen door de superformatie Tedseschi Trucks Band. Deze band promoot nu volop het album ‘Live From The Fow Oakland’. Zangeres/gitarist Susan Tedeschi werd geboren op negen november 1970 in Boston, Massachutts. Ze maakte haar publieke debuut op zes jarige leeftijd in een Broadway musical. Maar ze werd al even snel betoverd door de platencollectie van haar ouders en ontdekte zo de sound van Mississippi John Hurt en Lightnin’ Hopkins. Na haar studies en het behalen van een Bachelor of Music diploma werkte ze gestaag en succesvol aan haar solo carrière. Derek Truck daarentegen komt uit Jacksonville, Florida. Daar zag hijn het eerste levenslicht op acht juni 1979. Al vrij vroeg was hij geënthousiasmeerd door de gitaar en was haast een wonderkind met zijn slide gitaar. Op zijn 13de jamde hij al met Buddy Guy en ging op tournee met de band Thunderhawk. Op zijn twintigste vormde hij The Derek Trucks Band en performde met Bob Dylan, Joe Walsh en Stephen Stills. Derek was toen ook enkele keren gastgitarist bij The Allman Brothers Band, waar hij dan ook formeel lid werd in 1999. Derek is trouwens de neef van drummer Butch Trucks, oprichter van The Allman Brothers Band. Het paar Tedeschi- Trucks ontmoette elkaar in datzelfde gezegende jaar in New Orleans, toen Susan de openingsacts verzorgde voor The Allman Brothers Band. In december 2001 trouwde het paar. Zeven jaar geleden kondigden Susan en Derek een hiaat aan voor hun solo carrières en vormden de super formatie Tedeschi Trucks Band. Het twee uur durende concert in een meer dan goed gevulde Cirque Royal was er alweer eentje om duimen en vingers bij af te likken. Met gitarist Derek Trucks, Susan Tedeschi (guitar & vocals), Kofi Burbridge (keyboard & fluit), Tyler Greenwell (drums & percussie), J.J. Johnson (drums & percussie), Tim Lefebvre (bas), Mike Mattison, Mark Rivers en Alecia Chakour (harmony vocals), Kebbi Williams (saxofoon), Elizabeth Lea (trombone) en trompettist Ephraim Owens liet het collectief meteen een grootste indruk. Het concert varieerde tussen blues, soul, R&B en enige opwindende gospel klanken. Iets na acht uur opende Susan en band met de blues bonker ‘Made Up Mind’, de titeltrack van het tweede studioalbum uit 2013. Derek komt meteen aandraven met zijn prevalerende slidegitaar en brengt ons zo vrijwel meteen naar ‘Laugh About It’ en een eerste cover met ‘Keep On Growing’, een nummer van Derek and The Dominos. Het is een hommage voor Eric ‘Slowhand’ Clapton’s verjaardag vandaag, grapt Susan er nog snel even tussendoor. Beide nummers komen trouwens uit het recentste album ‘Let Me Get By’. |
Vertical Divider
Al snel volgende een tweede coverversie met het hemels mooie en zeer emotioneel geïnterpreteerde ‘Bird On The Wire’ van Leonard Cochen. Maar dan komt Trucks met zijn modder vette gitaarriffs ‘Don’t Drift Away’ inkleuren. In antithese staat dan weer The Meters-achtige funky syncoop ‘Don’t Miss Me’, waar vocalist Mike Mattison zijn stem mag aan verlenen. Kebbi Williams’ free jazzy sax arrangementen en Trucks gitaarsolo’s zorgen samen voor geinige situaties. Maar het handelsmerk van Trucks blijft uiteraard de slidegitaar, en als Susan ook nog eens ‘How I wish I could fly, Like a bird in the summer sky, Just a ship with a sail, In the idle wind, idle wind’ aanheft, is ook bij ons een muzikaal orgasme haast nabij. Als haast het volledige ensemble –op bas, keys en drums na- achter de coulissen verdwijnt, blijft Susan wat verweest achter voor het semi-akoestische ‘Angel From Montgomery’, een nummer van John Prine uit 1971. Wat een stem, wat een muzikaliteit (met vooral Burbridge’ fluit tune in de spotlights) … Susan kills it! Sorry John Prine en zelf Bonnie Raith, maar Susan Tedeschi’ versie is gewoonweg subliem. Goosebumps zijn ons alweer beslopen. Voor ‘Right On Time’ is de volledige band terug en mag Mattison opnieuw zijn soulstem ontlenen aan het New Orleans getinte ‘Right On Time’. Na deze jazzy funeral tuba begeesterde sound komt een Indisch aandoende intro in combinatie met cymbalen geroffel en Trucks slidegitaar het nummer ‘Bound Of Glory’ enige statuur meegeven. De hypnotiserende sax tunes en de Hammond orgel sturen de song diverse muzikale richtingen uit. ‘I Pity The Fool’, origineel van Georges Harrison is alweer van een hoog Allman Brother gehalte. Maar in het Nina Simone gospel aangedreven ‘I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free’ mag Mike Mattison zijn stem nog even toedelen. Tot Susan vocaal usurpeert en de ritmiek zo heel meer vaart omturnt. De strakke drumintro zal ons naar een laatste capiter leiden met de voet stampende blues song ‘I Want More’. Of hoe Chess meets Stax Records! And yes Susan en Derek, we want more to….! Dus zou er uiteraard een bisronde volgen. Naadloos en aaneensluitend waren ‘Midnight In Harlem’ en ‘Don’t Let Me Slide’, beiden uit het Blues Music Award bekroonde debuutalbum ‘Revelator’, een lang uitgesponnen slotstuk. Naast de schitterende band is Derek Trucks slide gitaar haast een reïncarnatie van The Allman Brothers. En Susan Tedeschi’ stem is allang uitgegroeid tot een subliem element sinds ze een hotschot werd in de jaren ’90. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025