Support: Imperial Age, Ego Fall, Luciferian Light Orchestra • 10 januari 2016 •
Muziek-O-Droom, Hasselt
|
Wat is er leuker dan een zondagavond gaan genieten van een aantal strepen goede tot zeer goede muziek? Zelfs als je daar van de ene kant van Vlaanderen naar de ander kant moet voor rijden, blijft dit een uitermate geschikte uitdaging om er dan opnieuw een volle werkweek tegen aan te kunnen. |
OK, dit klinkt natuurlijk anders door de vocalen van frontvrouw Alexandra Sidorova die op tijd en stond vocale versterking krijgt van Alexander ìAorî Osipov en Jane ìCornî Odintsova, die beiden ook instaan voor het toetsenwerk. Verder was het ook wel genieten van de mooie gitaarsolo's van Alexander Strelnikov. Kortom een meer dan aangename kennismaking met deze Russische band waar we in de toekomst nog wel meer zullen van horen.
Ook al onbekend voor mij is de tweede band op deze avond. Het Chinese vijftal Ego Fall brengt melodic death metal waarbij de vocalist zijn teksten schreeuwt en brult terwijl ik er niets van heb begrepen. Hij wordt nu en dan vocaal bijgestaan door de bassist en een van de twee gitaristen. Het deed me allemaal een beetje denken aan Amorphis, al heeft deze Ego Fall nog een hele weg af te leggen om op het niveau te raken van deze illustere Finnen. Goed zonder meer, al zal een groot deel van publiek daar wel anders over gedacht hebben, want sfeer was er duidelijk wel. Ook wil ik nog meegeven dat de bassist, Chao Luomeng als mijn info correct is, de set solo opende op een eigenaardig gevormd Chinees instrument en later in de set ook nog op een fluit van jetje gaf zodat er ook minimale invloeden uit de Chinese folk te horen waren. Met het Zweedse Luciferian Light Orchestra, eigenlijk een zijsprong van gitarist/componist Christofer Johnsson die hiervoor songs gebruikt die hij niet kwijt kan in Therion, maakte ik eerder reeds kennis op het FemMe festival waar het vijftal voor de allereerste keer live aan het werk was. En dat was er toen heel duidelijk aan te zien, vooral vocaliste Mari Paul's zenuwen gierden toen door haar keel zonder dat het toen een minder concert was. Nu was het een erg sterke set waarin Mari heel zelfverzekerd overkwam. Ook muzikaal staat dit als een huis die invloeden uit doom metal en seventies styled hard rock combineert tot een machtig geheel. Zeven van de negen nummers kwamen uit het enige album dat de band nu op de markt heeft (enkel 'Sex With Demons' en 'Moloch' werden niet gebracht) en we kregen, net als op FemMe, ook een uitstekend nieuw nummer aangeboden: 'Where The Lilies Grow'. Ik heb immens genoten van deze sterke set. |
Maar al die goede tot sterke sets verbleekten bij wat Therion opnieuw bracht! Zo'n twee uur lang konden we genieten van deze Zweedse top band onder aanvoering van gitarist Christofer Johnsson al laat hij de gitaarsolo's zoals steeds over aan Christian Vidal. Drummer Johan Koleberg en bassist Nalle P‰hlsson zorgen verder voor het stevige fundament, terwijl vocalist Thomas Vikstˆm de sterren uit de hemel zingt en hier werd bijgestaan door Chiara Malvestiti (sopraan, en net jarig die dag zodat we als publiek, samen met de overige leden van Therion, een ìHappy Birthdayî mochten zingen) en LinnÈa Vikstrˆm. Er werd al meteen ijzersterk geopend met 'Ginnungagap' uit het album 'Secret Of The Runes'. 'Schwarzalbenheim', uit dat zelfde album, volgde meteen daarna en deed de temperatuur nog een aantal graden stijgen tot we reeds met het derde nummer 'Nifelheim' (ook al uit 'Secret Of The Runes' aan het kookpunt waren aanbeland. En geen enkele van de volgende nummers zorgde er ook maar voor dat we het publiek tot rust kwam. Telkens opnieuw werd het publiek opgezweept door de band en de drie fabuleuze vocalisten. Enkel voor het de ballade 'Siren Of The Woods', een duet vocaal gebracht door Thomas en LinnÈa konden we een beetje naar adem happen. Ook vocaliste Mari Paul mocht nog eens het podium opkomen in een ijzersterke versie (ook visueel) van 'Mon Amour, Mon Ami'. Verder kregen we uitzonderlijk sterke versies van o.a. 'Black Fairy', 'Wine Of Alugar', 'Kings Of Edom' en het door Chiara fantastisch gezongen 'Lemuria'. Dat het publiek na de reguliere set bijlange nog niet genoeg gehoord had, kon je al bij voorbaat voorspellen en als bisnummers werden we dan nog getrakteerd op ijzersterke versies van 'Rise Of Sodom and Gomorrah' en natuurlijk het afsluitende 'To Mega Therion', dat we gerust als hÈt lijflied van de band kunnen beschouwen. Opvallend tijdens de volledige set waren de kleine plagerijtjes tussen de bandleden onderling zodat je zag dat hier een band vrienden aan het werk was die zichzelf echt volledig amuseerde op het podium. En dat zonder aan gedrevenheid en podium prÈsence in te boeten! Ik wil ook nog meegeven dat Christopher vertelde dat het allereerste concert buiten de Zweedse grenzen in Maasmechelen plaatsvond en dat is helemaal niet zo ver weg van Hasselt.
Na het zien van drie sterke sets en ÈÈn om duimen en vingers af te likken, is een terugreis naar huis van zo'n slordige tweehonderdentien kilometer een peulenschilletje. Ik sta nu al te popelen om deze schitterende band zo snel mogelijk terug te zien in ons landje! Met dank aan Heartbreaktunes |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024