27 januari 2016 • Vorst-Nationaal Brussel
|
Een groep die op zowat iedere classic rock verzamelaar staat heeft zijn stempel weten te drukken op de muziekgeschiedenis, ongeacht of de goede smaakpolitie daar nu zijn neus voor ophaalt of niet. Het studiomuzikanten-collectief genaamd Toto, in wisselende bezetting actief sinds midden jaren zeventig en goed voor minstens een 5-tal nummers die in het collectieve muziekgeheugen gebeiteld zitten, was afgelopen woensdag te gast in Brussel. Naast een blik hits dat werd opengetrokken presenteerde de groep er ook een nieuwe langspeler ‘XIV’ die – hoe spitsvondig! – slechts één Romeins cijfer verschilt van hun grootste succes ooit, het album ‘IV’ (1982). |
De huidige bezetting telt nog 2 leden die er van bij de start in ’76 al die tijd zijn bij geweest, gitarist Steve Lukather en toetsenist David Paich, niet toevallig ook de stemmen van 2 van de grootste Toto hits, ‘Rosanna’ en ‘Africa’. Voor het overige lijkt Toto een interimkantoor voor bevriende studiomuzikanten (bassist Leland Sklar en percussionist Lenny Castro), een reclasseringsbureau voor oud-leden (zanger Joseph Williams) en een familiebedrijf van de Porcaro’s (in navolging van de overleden broers Jeff en Mike heeft nu Steve opnieuw de rangen vervoegd). Ook in het achtergrondkoortje staat steeds, letterlijk en figuurlijk, schoon volk (ditmaal opnieuw Jenny Douglas). Alleen de échte fans kunnen dit komen en gaan nog volgen, de doorsnee muziekliefhebber merkt nauwelijks het verschil.
De groep trapte in Vorst een nieuwe toer af en zette slim geflankeerd door hits en enkele verrassingen nadrukkelijk hun laatste worp in het uitstalraam. Dat had, afgaande op het nogal wisselvallige karakter van die plaat, wat ons betreft minder gemogen maar telde in de staart van het concert in de vorm van ‘Holy War’ en vooral ‘Orphan’ toch 2 momenten die er boven uitstaken, niet toevallig ook qua publieksbijval. Als er uit 14 platen een setlist moeten worden gepuurd levert dat uiteraard altijd voer voor discussie op en dat was met dit Toto concert niet anders. Wat is het gezelschap van zanger Joseph Williams waard als uit diens gloriejaren slechts 2 songs worden weerhouden vroegen we ons tussendoor af? Wellicht is dat proces ook onderhevig aan de (grootte van de) respectievelijke ego’s. Hoe anders verklaar je dat een zaal haast indommelt bij een 40 jaar oude Robin Trower cover (‘Bridge of Sighs’) en enkel de voorste rijen kunnen smullen van dit Lukather-gitaar moment van de avond. Zijn daarvoor soloconcerten geen betere (maar wellicht minder lucratieve) optie? Nochtans had de groep goed ingezet op herkenning door al vroeg publiekslievelingen ‘I’ll supply the love’, ‘I won’t hold you back’ en zelfs ‘Hold the line’ te lossen. |
Verderop gingen ‘Stranger in town’ (strak), ‘Georgy Porgy’ (funky), ‘Without your love’ (soulvol) en ‘Afraid of love’ (AOR uit het vuistje) dan weer ons notitieboekje in als aangename verrassingen. Uiteraard werd ook dit keer toegewerkt naar de voorspelbare hoogtepunten. Voor ‘Rosanna’ – mét obligate solo spots - oogstte de groep in Vorst een applaus dat bissen legitimeert en ‘Africa’ won deze keer aan extra glans door de aanwezigheid van s’ werelds bekendste en wellicht ook beste percussionist Lenny Castro.
De optelsom van al dat muzikale vakmanschap op een podium levert wellicht een duizelingwekkend cijfer op maar was in Brussel niet altijd een vanzelfsprekendheid voor magie. Met Lukather in command legde de groep wél een perfecte groove voor ‘Georgy Porgy’ maar ontbeerde ‘I won’t hold you back’ de warmte van het origineel. Ook met ‘Pamela’ en ‘The road goes on’ voelden we teveel het sprekende gemak waarmee deze heren van stand de klus – vingers in de neus – geklaard kregen. Misschien mogen we deze avond niet afmeten aan glorierijkere episodes uit de geschiedenis van de groep. Feit is dat de rek er nu toch wel wat uit is en de heren, zichtbaar wel nog met genoegen maar lang niet meer met de hoge toppen van weleer, het toeren nog niet willen voor gezien houden. Veelzeggend was de aangekondigde split van Lukather enkele jaren terug die, amper bekendgemaakt, al weer werd ingetrokken. Eerlijkheidshalve moeten ook wij bekennen dat ons madam dat vervroegd pensioen liever uitgesteld zou zien. In afwachting van die finaliteit scheren ook wij wellicht niet altijd meer over hoge toppen. Good enough dus, zou ik zeggen. Met dank aan Gracialive |
More pictures of this concert soon...
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024