|
|
23 december 2016 |
|
Vertical Divider
Cultuurfunctionaris Tom Coppers had met ‘Tribute To The Ladies Of Blues And Soul’ weer een erg gevarieerde voorstelling geprogrammeerd. Een in twee delen opgesplitste voorstelling die zeker ook voor verrassingen zorgde. Een eerste verrassing kwam er al aan met An De Bruijn en pianist Pieter Van Bogaert, die een ode brachten aan de grote Nina Simone. An verduidelijkte onmiddellijk dat het geen ‘tribute’ was maar veeleer een ‘thank you’ aan Simone. Nina was muzikaal haar tijd ver vooruit, en was een persoonlijkheid die hoop en wanhoop met hart en ziel in haar songs liet infiltreren. Een talent waarover An De Bruijn net als haar idool beschikt. Ans inlevingsvermogen was zo sterk dat het vaak leek dat de songs voor haar geschreven waren. ‘Feeling Good’, ‘Be My Husband’, ‘Everything Must Change’, ‘Ain’t Got No, I Got Life’ of het voornamelijk van The Beegees gekende ‘To Love Somebody’ overtuigden probleemloos. Ans betrokkenheid met het oeuvre van Simone was zo sterk dat het nummer ‘Don’t Smoke In Bed’, alhoewel het er inhoudelijk niets mee te maken heeft, aan De Bruijn troost bood bij het overlijden van haar vader. Met enkel begeleiding van de piano van Pieter Van Bogaert, was dit concert het toppunt van intimiteit. Schitterende performance met maar één minpuntje. Wat hadden wij graag Ans versie van Nina’s ‘My Baby Just Cares For Me’ gehoord. Dat An De Bruijn een grote zangeres is, bewees zij reeds veelvuldig door haar bijdragen aan The Crew en Blues Angels. De tweede en misschien wel grootste verrassing kwam dan ook na de pauze met Mariana Tootsie en haar band. De van Griekse origine zijnde Mariana werd in Brussel geboren en heeft in haar jonge leeftijd reeds een indrukwekkend muzikaal parcours afgelegd. Op 15- jarige leeftijd ontdekte zij de gitaar en met haar door jazz en wereldmuziek beïnvloedde muziek, stond zij reeds op podia, zowel in Europa als de Verenigde Staten en Afrika. Mariana beschikt over een enorm straf trio muzikanten, waarvan haar broer Alex de spilfiguur is. |
Vertical Divider
Alex heeft op de dobrogitaar een fenomenale fingerpickingstijl ontwikkeld, waarbij zowel de bas-, slag- als solopartijen subliem tot hun recht komen. Bovendien voelt hij Mariana perfect aan. Met een mix van eigen songs en covers van grootheden kreeg zij het publiek al spoedig op haar hand. Etta James kreeg een geslaagd eerbetoon met ‘If I Can’t Have You’ en ‘I’d Rather Go Blind’, terwijl de kippenvelmomenten mekaar opvolgden. Eén van die momenten was ‘Georgia On My Mind’, het duet dat Mariana met haar toetsenist Colin en enkel met pianobegeleiding bracht. Haar eigen songs moesten echter niet onderdoen voor het werk van de pioniers. Gewoonweg hemels was ‘You Don’t Deserve Me’, maar om ‘Maël Love’ kon je gewoonweg niet omheen. Een parel van een nummer dat bovendien ingeleid werd door een stukje gitaarwerk van Alex om van te snoepen. En hoe Mariana Ray Charles’ ‘I Don’t Need No Doctor’ aanpakte, zette haar talent en vakmanschap nog maar eens extra in de spotlights. Maar nog hadden wij niet alles gehoord. Als bisnummer gingen Mariana en Alex op de rand van het podium zitten en brachten broer en zus een briljant ‘Hallelujah’. Met kerstavond in het vooruitzicht kon men zich geen mooiere afsluiter van ‘Tribute To The Ladies Of Blues And Soul’ bedenken.
|