28 februari 2016 • Het Depot Leuven
Graham Gouldman bracht voor de fans van pop gerelateerde artrock strak afgemeten zijn talrijke hits uit het verleden.  De perfectie werd benaderd.  Maar op een goede plaat zou je toch wat ruis of krassen mogen horen.

Toen Kevin Godley en Lol Creme in 1976 de band verlieten, was de verbazing en het ongenoegen groot.  Maar tegenstrijdige creatieve ideeën lagen aan de oorsprong van een beslissing die volgens velen toen het einde  zouden betekenen van 10cc. 
Vanwaar die vergissing?  Niet alleen het vertrekkende duo maar ook Graham Gouldman bezat een groot songwriters-talent.  Vergeet niet dat Graham vóór de 10cc-periode reeds talrijke hits geschreven had voor The Yardbirds, Hollies enz...
Gisteren bewezen oudgedienden Gouldman, Rick Fenn en drummer Paul Burgess, samen met nieuwkomers Keith Hayman en de fantastische zanger Mick Wilson dat er veel talent over is om de groep met het legendarische statuut te vereren.
The Wall Street Shuffle, The Things we do for love,… (setlist), vormden een bonte aaneenschakeling van hun meesterwerken.  Techniek overheerste, the sound was perfect, en geen noot werd gemist noch vals gezongen. Er zat echter (nog) geen ziel in.  De vrijwel uitverkochte zaal lustte het echter als kouwe pap.  Pas vanaf ‘Art for Art’s Sake’ werd de zangpartij menselijker en bracht Rick Fenn een gedreven gitaarsolo.  En vanaf toen kon het niet meer mis gaan. ‘Clockwork Creep’ , een Godley&Creme song, benadrukte het theatrale en cabareteske karakter van de groep. En met ‘Silly love’ wiegden 3 gitaren op het rock-‘n-roll gehalte.  ‘Feel the benefit’ leek wat te lang voor een life-publiek maar de song werd gered op het einde door Rick’s gitaarsolo.
Enige uitschuiver in de setlist werd ‘From Rochdale to Ocho Rios’, als intentie een zwoele Jamaïcaanse song, maar dan toch eentje die uitgeregend werd. Maar dat kon de pret niet bederven en na de overbekende ‘Dreadlock Holiday’-reggae  volgde een staande ovatie (het gros van het volk stond trouwens toch al recht voor het podium). 
Om de avond af te ronden werd op humoristische wijze een a-capella versie van het slijmerige  ‘Donna’ (1972) gebracht. Nogmaals bewezen de heren dat ze allen overlopen van talent. En toen Rick Fenn tijdens een gitaarsolo in het slotnummer ‘Rubber Bullets’ nog even ging switchen met de keyboard van Keith, was het voor mij overduidelijk.  Deze band incarneert de sterkste 10cc-bezetting.
Line-up:
  • Graham Gouldman (bass, zang)
  • Rick Fenn (leadguitar, zang)
  • Mick Wilson (zang, percussion, guitar, ..)
  • Keith Hayman (keyboards)
  • Paul Burgess (drums)
setlist
  1. The Wall Street Shuffle
  2. The things we do for love
  3. Good morning Judge
  4. I’m Mandy Fly Me
  5. Life is a minestrone
  6. Art for art’s sake
  7. Clockwork Creep
  8. Silly Love
  9. Feel the Benefit
  10. The Dean and I
  11. From Rochdale to Ocho Rios
  12. I’m Not in Love
  13. Dreadlock Holiday
  14. Donna
  15. Rubber Bullets
Met dank aan Het Depot