|
|
most recent album reviews uploads
THE KIDS & NAUGHTY KIDS 40TH ANNIVERSARY EDITION Wat zinnigs kan er nog gezegd worden over The Kids? Dé Belgische punkband van de late jaren tachtig, met een fenomenale Ludo Mariman aan de microfoon, brak het geloof in de artrock. Simpele rock ’n roll met rauwe kracht vooruit gestuwd deed de Benelux in 1977 daveren. De band speelde elke zaal plat en hitste Iggy Pop op in de Roma. Hun eerste twee klassiekers kregen onlangs bij Starman Records een update, met 2 bonus tracks en foto’s in een 20-page booklet. Wie indertijd kon genieten van hun live concerten, zal nu de tranen laten wegspringen van blijdschap. Voor alle anderen een must om even de vibes van rock ’n roll en punkrock te ondergaan in alle hevigheid. lees meer >>> |
MY BABY MOUNAIKI – BY THEBRIGHT OF NIGHT Wie nog nooit My Baby live aan het werk heeft gezien (en gehoord), moet zeker dit nieuwe (derde) album beluisteren. Het Nederlands-Nieuw-Zeelandse trio mixt blues, roots, funk door elkaar tot de meest originele sound van de laatste jaren. My Baby gebruikt geen computers of samples. Naast de vocals zijn gitaren en drums hun enige instrumenten. Mounaiki is een sjamanistiche benaming voor liefde en wilskracht, en past in het rijtje van de vorige albums ‘Shamanaid’ (2015) en ‘Prehistoric Rhythm’ (2017). Cato van Dijck weet haar stem in allerlei bochten te wringen van jazz (‘Shadow Dancer’) over soul tot folk (‘Borderline’) en blues (‘In The Club’), ze past perfect in het exotische canvas. lees meer >>> |
LUKA BLOOM SOMETIMES I FLY ... In 1955 geboren als Kevin Barry Moore, verkaste deze Ierse folk singer/songwriter naar de US in 1987, waarna hij optrad als Luka Bloom. Als Barry Moore maakte hij echter reeds in 1978 zijn platendebuut met ‘Treaty Stone’, wat overigens een knap folkalbum is. Zijn gitaarpartijen blonken echter nog niet uit door originaliteit, dat zou pas later gebeuren. Live zorg Luka steeds voor knappe melodieën en dito gitaarwerk. Dat was ook zo in 2001 toen Radio Bremen op 2 december deze livesessie vastlegde. Het verraste Luka toen hij begin 2018 deze opnames in zijn postbus vond, maar tevens was hij ook wat zenuwachtig. Die zenuwachtigheid verdween al vrij vlug toen hij de opnames beluisterde. Wat hem opviel was, alhoewel ze 17 jaar geleden ingeblikt waren, de zeer goede geluidskwaliteit. melodieën. lees meer >>> |
PYMILCO NIGHTSCAPE Niet alleen de Scandinavische crimi-series, ook de muziekscéne uit het steeds warmer wordende noorden veroveren de wereld. Het aantal experimentele groepen uit Noorwegen is al niet meer te tellen en ook in het progrock genre treden steeds meer bands uit het onbekende. Een aantal festivals in Noorwegen (Close To The Rain, We Lave Rock) en Zweden (Artrock Lidköping, Slottskogen Goes Progressive in Gothenburg) hebben er toe bij gedragen dat groepen zoals Gentle Knife en Pymlico hun uitstekend werk live kunnen brengen. Criticasters zullen beweren dat dit ‘afgeleiden’ zijn van de basisprog uit Engeland ( met iconen als Genesis, Kin gCrimson, enz.). En deels klopt dit natuurlijk, maar Pymlico gaat iets verder. lees meer >>> |
RIOT V ARMOR OF LIGHT Riot V, dat is eigenlijk Riot 2.0 maar dan met een coolere productnaam. Met deze informatie zal er bij velen al wel ergens een belletje beginnen toeteren maar voor bij wie het alsnog angstvallig stil blijft, even een kleine update. Riot is één van die 'oermetal' bands, opgericht in 1975 en een kleine onderbreking links of rechts niet meegerekend, constant actief gebleven. In 2012 stierf gitarist en stichtend lid Mark Reale aan de gevolgen van de ziekte van Crohn. Ter ere van hem besloten zijn bandmaats om toch door te gaan maar dan onder een lichtjes aangepaste naam; Riot V dus. ‘Armor of Light’ is het tweede album van Riot V, of het zestiende van Riot, het hangt er van af hoe u het wilt bekijken. Muzikaal gezien is er geen enkel verschil tussen de twee. lees meer >>> |
WARREN WIEBE ORIGINAL DEMOS FEAT. WARREN WIEBE Twintig jaar geleden overleed de Amerikaanse zanger Warren Wiebe. Ik ontdekte hem destijds op de cd ‘Q’s Jook Joint’ van Quincy Jones. Maar eigenlijk wist ik verder niks van deze man. Nu is dank zij het Spaanse label Contante & Sonante Records, een definitieve collectie uit van songs, die deze zanger opnam voor diverse songwriters, en het zijn niet van de minste! Warren werd geboren op 18/7/1953 in San Diego. Hij vertoonde vroeg een interesse in muziek, en kon al gauw Stevie Wonder, Al Jarreau, James Brown, Paul Rodgers, of Garth Brooks zingen, en dat zonder één zangles. Op deze nieuwe cd staan 14 tracks, waarvan er 8 nooit voorheen uitgebracht werden. Warren werkte lang samen met superproducer David Foster, ... lees meer >>> |
CANDI STATON UNSTOPPABLE Met de titel van haar dertigste album verwijst Candi Staton naar haar uitspraak ‘My life has been unstoppable’. ‘Niet te stoppen’ is haar leven zeker, maar ook is het verre van doorsnee. Haar reeds meer dan 5 decennia durende carrière, liep niet steeds over een met rozen bezaaid pad. Ups en downs kreeg ze meermaals te verwerken, maar misschien waren die wel de oorzaak dat Candi tal van hits scoorde. Hits waarmee ze telkens op de trein sprong van de op dat ogenblik heersende muzikale genres. Voorbeelden zijn er meer dan genoeg. Rhythm & blues bracht ze met ‘I’m Just A Prisoner’, terwijl ze met ‘Young Hearts Run Free’ en The Bee Gees’ ‘Nights On Broadway’, dat ze een soulkantje meegaf, zich aan de discokelk laafde. Van een uitzonderlijke klasse was zeker haar bewerking van Tammy Wynette’s ‘Stand By Your Man’. lees meer >>> |
THE PAPER KITES ON THE TRAIN RIDE HOME De uit Melbourne afkomstige The Paper Kites dweilt al een achttal jaar onze planeet af met melancholische songs. Begin dit jaar verscheen ‘On The Train Ride Home’, het eerste deel van hun reis. De jazz intro van opvolger ‘On The Corner Where You Live’ laat een denderende trein horen: om het hiaat tussen beide albums te vullen. Kan het origineler?! Openingsmelodie op piano en sax ‘A Gathering on 57th’ (..street: de hotelsite in Manhattan) is gebaseerd op de ‘onvrijwillige’ inkijk in andermans appartementen. Jammer dat de mooie melancholische jazz bij de andere songs verdwijnt in zoete dromerige pop, zodat ze soms sterk aanleunen bij Crowded House. In tegenstelling tot het overwegend akoestische album ‘On The Train Ride Home’, ligt op onderhavig album meer de nadruk op de songteksten. lees meer >>> |
ALL POP/BLUES/PROGROCK/JAZZ & OTHER ALBUM REVIEWS I ALL HARD ROCK & HEAVY METAL ALBUM REVIEWS I ALL BUBBLING ALBUMs reviews
|
|
