Support: 30 november 2015 • Orangerie (Botanique), Brussel
|
|
Het was vandaag zeker geen weer om thuis te blijven zitten. Een ganse dag plensende regen tegen je ramen, daar word je depressief van. |
|
Zoonlief Albert jr. werd dan weer in Los Angeles geboren op 9 april 1980, hetzelfde jaar dat ene Mark David Chapman besluit om het leven van John Lennon in te korten.
Hammond Jr. kennen we uiteraard ook als gitarist van The Strokes maar vandaag kwam hij als solo muzikant met begeleiding van een stel sterke muzikanten. Voor een voor één kwart gevulde Orangerie moest het uit Queensland, Australië (maar nu vanuit Londen opererend) Tempesst partij geven. Origineel begonnen als duo stond er vandaag een sterke band op het podium en dan voor in een zo goed als halfvolle (beter dan half lege, dacht ik) zaal is zeker geen dankbaar gegeven. Ondanks dit kregen we toch een danig overtuigende én stevige set van een goed halfuur. Van de nummers die we vanavond te horen kregen onthouden we vooral ‘Too Slow’ en ‘Tidal Wave’. Na een dik halfuur was het tijd, om de nu in New York residerende Hammond jr., om te bewijzen dat zijn afkickperiode vruchten heeft afgeworpen want het verleden met zijn band The Strokes was zeker geen positieve periode alhoewel de band vrij veel succes had. Persoonlijk ging Albert door een hel. Kennelijk heeft het allemaal zijn werk gedaan en we kregen vanavond een Albert Hammond jr. die vol energie zat en dat maar al te graag deelde met zijn publiek, een intussen volgepakte zaal. Wat meteen aan het nieuwe werk opviel was dat veel van de songs ontzettend veel gelijkenis vertonen met dat van The Strokes en dan denk ik hierbij in de richting van gebrek aan originaliteit, iets waar vader Albert nooit om verlegen zat. |
Van Albert solo kregen we reeds ‘Yours To Keep’, uit 2006, ‘¿Cómo Te Llama?’, uit 2008, en zijn meest recente werkpalet ‘Momentary Masters’ dat dit jaar op de markt kwam.
Uit dit laatste album kregen we toch een goede zes nummers, w.o. ‘Power Hungry’, ‘Caught By My Shadow’, ‘Losing You’ en ‘Razor’s Edge’. Allemaal nummers die het publiek echt wist te appreciëren. Dat Hammond’s lichaamstaal van enige blauwdruk gespeend was, konden we vrij vaak merken, de leuke pasjes en sprongetjes van Pete Townsend waren dan ook nooit ver weg. Nog meer songs die hij met bravoure bracht waren het met een leuk gitaarriedeltje beginnende ‘In Transit’ en het nog steeds met een stevige drumbeat beginnende ‘St. Justice’. Tot zover geen moment van verveling en dat zou ook zo blijven zelfs wanneer ook nog ‘Everyone Gets a Star’ en het aansluitende ‘Born Slippy’ door de luidsprekers galmen. Hammond is een leuk performer maar zou zich toch eens dringend moet gaan toe leggen op nieuw materiaal, songs die eigenlijk geen flauwe blauwdruk mogen zijn van zijn vorig werk of verwijzingen naar zijn Strokes periode. Misschien een leuke tip om de hitparade binnen te duikelen: neem wat werk van je vader en maak er je eigen versies van. Volg het voorbeeld van de recent overleden gigant Joe Cocker. Zo hebben wij, de diehardfans van Albert senior, er ook nog wat aan. Met dank aan de Botanique |
|
setlist albert hammond jr.
|