blackberry smoke -  barefoot & the shoes - massive

Blackberry Smoke • 29 oktober 2014 • Het Depot Leuven

Ergens in 2000 verrijst er uit de assen van verschillende kleine bands een vijfkoppig ensemble dat worstelt met groepsnamen. Wanneer Chris Robinson van de Black Crowes op een bepaald moment met de heren wat hangt te chillen in één of andere bar, stelt hij ‘Blackberry Smoke’ voor. Sindsdien is niet alleen de naam een wapenfeit van Robinson, maar het is overduidelijk dat Blackberry Smoke uit dezelfde zuiderse muzikale grond gestampt is als hun succesvolle kameraden. Maar het moet ook gezegd dat de sound puur is en dus niet zomaar een kloon is van. De heren van Blackberry zijn sinds hun ontstaan bijna de hele tijd op tour, vier jaar geleden speelden ze nog in de Olense Crossroad, nu vullen ze met hun Southern Rock- en Country-bezweringen zonder problemen zalen als de Londense O2 of de Amsterdamse Melkweg en nu dus ook het Leuvense Depot.  Hun succes is te danken aan hard werken en ijzersterke optredens. Voorbije jaren hebben ze onder verschillende indie-labels werk uitgebracht om uiteindelijk met hun recentste plaat ‘Whippoorwill’ te debuteren met bij Southern Grounds.

Opwarmen doen we met twee voorprogramma’s. Wanneer de deuren openen om 20u00 begint het Australische Massive er onmiddellijk aan.  Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat dit een zootje is. Het geluid laat te wensen over, basgitaar veel te hard en solo-gitaar dan weer veel te stil. Frontman Brad Marr lijkt zich ongeremd te amuseren en springt als een konijn op speed het podium rond. Weer maak ik de bedenking dat attitude een must is, maar dat het in Massive hun geval, en dan vooral de frontman, het gitaarspel niet mag raken. Slordig vooral. Ze beloven terug te komen, ik vraag me af wie daar op zit te wachten.

Na een halfuurtje verpozen in de zachte zetels van het Depot, zien we hoe Barefoot And The Shoes zich klaar maakt voor wat een schone, meeslepende set met ballen zal worden. De ongewoon knappe stem van zanger/gitarist Brent ‘Barefoot’ Buckler in samenspel met de fijne muzikanten ‘The Shoes’ worden gesmaakt in de zaal. Tekstueel zeer sterke vertelsels, een troubadour uit Leuven. Deze band van eigen bodem heeft het potentieel, hoe groot? Moeilijk te zeggen in deze heel wispelturige vernieuwde muziekwereld vol geldklopperij, maar in ieder geval hebben ze het Blackberry-publiek overtuigd. Eén minpuntje, geluid stond véél te hard. Zeker als het wat intiemer werd.

Vooraleer de heren van Blackberry Smoke het podium opkruipen, horen we Black Crowes, Allman Brothers en zo meer van hun helden. We zijn ingevet, de matten zijn uitgerold en dus klaar voor wat een heel energieke en warme set zou worden. Openen doen de heren na een korte ‘Hi’ met ‘Like I am’ en ‘Testify’. Stilaan komen de Berries op temperatuur met ‘I’d be lying’ en ‘Six Ways to Sunday’. Huppelend zien we frontman Charlie Starr over het podium glimlachen, hij heeft er duidelijk zin in. Hoewel zijn bindteksten, die er amper waren, dat niet konden verraden. ‘Good One Comin’ on’, ‘Crimson Moon’ en ‘Scare the Devil’ nemen ons mee halverwege de set.  ‘Sleeping Dogs’ wordt halverwege het nummer plots ‘Midnight Rider’ van de Allman Brothers. Wanneer een man uit het publiek zingend ‘In constant sorrow’ vraagt, zingt Charlie het refrein verder uit en feliciteert ‘smans stem. Maar het nummer zelf krijgen we niet te horen. Wat we wel krijgen is meer van die oerdegelijke zuiderse rock uit eigen hand: ‘Pretty Little Lie’, ‘Restless’ en ‘The Whippoorwill’. Gitarist Paul Jackson lijkt iemand hartelijk te begroeten uit het publiek, cafébaas van Crossroad Olen en bluesliefhebber Dirk Laenen alias ‘de chiet’ wordt nadien ook door de frontman begroet. Het gaspedaal wordt even ingeduwd met ‘Up in Smoke’. Daarna laten we wat van die druk ontsnappen met ‘I Ain’t Got The Blues Anymore’ en ‘Everybody Knows She’s Mine’. Save the best two for last moeten ze gedacht hebben: ‘One Horse Town’ maakt de zaal plots een pak kleiner, zalig hoe zo’n nummer je kan vastpakken en zich vastzetten. Ik ben duidelijk niet de enige. Het laatste nummer van de officiële set is ‘Ain’t Much Left Of Me’ dat halverwege een halt houdt bij Led Zeppelin hun ‘When The Levee Breaks’. Kippenvelmoment. De bisronde wordt ingezet met een cover van The Allman Brothers, moet er nog gezegd worden dat de Berries grote fan zijn? ‘Dreams’ wordt ingezet. Afsluiten doen we met meezinger ‘Freedom’. Turn the radio on, and sing a long!

Report: Peter Snijder – Photo’s: Alfons Maes ©