eastville sinner • (dag 1) • 31 juli 2015 • Hamme
|
Vrijdag 31 juli, het zonnetje schijnt vrolijk en we zijn weer op weg naar een bluesfest. Normaal zijn dit de ingrediënten om een weekend in te zetten maar toch was het met een serieuze dosis hartzeer dat ik richting Hamme reed. De reden hiervoor is dat Marc en zijn crew het na 15 mooie edities voor bekeken houden en dat is zeer spijtig… al zijn er toch enkele tekenen aan de wand…
De 15de editie van ‘Blues Oan Daa Stoazze’ start niet meteen onder een goed gesternte en daar moeten ze in Hamme maar rekening mee houden. Misschien willen ze daarboven niet dat het zo eindigt. Vooreerst was het de manager van Hat Fitz & Cara Robinson die hun complete tour annuleerde. Niet zo erg want Marc vond meteen een waardig vervanger en dan zelfs nog eentje van dicht bij huis. Eastville Sinner was de substituut voor het duo en wordt dit dan meteen de springplank die een Belgische groep nodig heeft? Eastville Sinner bestaat uit Kris Wouters (neen, niet die van Clouseau), de broertjes Hontelé en meteen ook een primeur want Jack ‘Fire’ O’Roonie kwam op de contrabas Bas Vastaen vervangen. Meteen staan er dan ook ettelijke jaartjes ervaring op het podium; we laten enkele namen vallen… Moonshine Reunion, The Baboons, de Sniffers, Howlin’ Bill en Doghouse Sam & His Magnatones. Een viertal dat ik in het begin van dit jaar een eerste keer mocht ontmoeten en waarvan ik meteen bij de eerste noot een blijmoedig gevoel kreeg. Opgewekte Outlaw Country met een serieuze dosis rock-’n-roll gebracht door vier gasten die hun vak tot in de puntjes beheersen en meer moet je niet hebben om een aangename avond te beleven. Even ver weg van die loeiharde gitaren, de onverstaanbare teksten en ook weg met de ‘earplugs’. Na een kleine soundcheck hielden we nog wat tijd over voor een korte photoshoot alvorens de mannen aan een megaconcert op het Koning Albertplein zouden beginnen. Bij de aanvang van ‘Tell It To Me’ wisten ze nog niet dat ze hier een megaconcert zouden moeten spelen en gooiden er dan maar spreekwoordelijk de beuk erin. |
‘Outlaw Country’ zoals ze het zelf noemen maar dan country om goedgemutst en vrolijk van te worden. Nummers als ‘No Fault Of Mine’ en ‘Cryin’ Over You’ zouden hier op deze zonnige site al meteen een traditie in ere houden en dat is dat er gedanst moet worden.
De echte vrienden van de vzw hebben uiteraard al in hun club deze Eastville Sinner kunnen beluisteren maar voor velen was dit meteen ook een primeur. Halverwege de set werd het feestje door MC Mark even onderbroken voor een spoedvergadering. Zeer vreemde bedoening en wat was de oorzaak hiervan? De reden hierachter zijn de aanhoudende kanaaltunnel problemen en daardoor kon Sinnerboy niet tijdig op het festival aanwezig zijn. Er kwam blijkbaar niets of niemand uit de tunnel vanuit het Verenigd Koninkrijk. En als je dan reeds acht uren in de file je tijd verkloot dan komt je aanwezigheid op een festival sterk in gedrang. Met dank dus aan de Europese poenpakkers. Kris, Jimmy, Ken en Jack waren dan ook meteen bereid om hier een heus feestje te brouwen en na een korte break begonnen ze met een tweede concert. Dus geen Rory Gallagher-klanken uit de boxen maar wel ‘I Don’t Care’ van Buck Owens en niemand die het zich echt erg aantrok buiten natuurlijk de échte Sinnerboy fans. Zon, bier en fun waren nu de voornaamste elementen van een avondje sterke muziek op dit pleintje. Niet alleen pure rock-’n-roll en country maar ook van een uiterst mooi arrangement van Bill Withers’ ‘Ain’t No Sunshine’ werd door het publiek gesmaakt. Zelfs na ‘Dang Me’ en ‘Hot Like That’ mochten ze na ‘Goin’ Up The Country’ niet de hort op en het leek wel of iedereen klaar was voor ‘Seven Nights To Rock’! Groot respect voor Eastville Sinner om dit toch maar eventjes uit hun muzikale mouw te hebben geschud en ook wel een bedankje aan Illias Scotch, Sido en Heidi voor de extra touch. ‘Klasse Oan Daa Stoazze’ maar met 2 vage tekens aan de wand willen ze hierboven misschien toch wel een 16de editie… Fingers Crossed! |