|
Prince, James Brown, Curtis Mayfield, Chic, Lenny Kravitz, Arthur Lee (met of zonder Love) en Bobby Womack, dat zijn enkele van de namen die afgelopen maandag door mijn gedachten raasden toen ik het kersverse soulwonder dat luistert naar de naam Curtis Harding aan het werk mocht zien in de lang op voorhand uitverkochte AB Club. Zeg nu zelf, een indrukwekkend lijstje. En een fijn concertje ook. Fijn dus, niettegenstaande de erbarmelijke geluidskwaliteit tijdens de openingsnummers en de toch wel erg korte set van amper 60 minuten.
Met een uit Atlanta (zeg nu zelf, niet meteen de hoofdstad van 'soul heaven') afkomstige groep die naast Curtis Harding zelf bestond uit een drummer, keyboardman, bassist, gitarist en een trompetist (een reus van een trompetist, letterlijk bedoel ik dan, de man mat minstens 2m10). Zoals gezegd werd het concert tijdens de aanvangsfase een weinig geplaagd door een geluidskwaliteit die een zaal als de AB onwaardig was maar eens dat euvel verholpen ontpopte het concert zich langzaam maar zeker tot een ware soulrevue. Met songs als 'Drive My Car' (Prince heeft 'Little Red Corvette', Lenny Kravitz heeft 'Mr. Cab Driver' en Curtis Harding heeft 'Drive My Car'), 'Next Time', 'Castaway' (meteen het eerste echte hoogtepunt en een song die me om een of andere reden aan Arthur Lee doet denken), 'Freedom' (met een falsetto zoals Prince die enkel op zijn allergeilste momenten weet voort te brengen) en 'Beautiful People' (één van de hoogtepunten op Harding's debuut, 'Soul Power'). |
Het
is trouwens niet al soul wat de klok slaat tijdens een Curtis
Harding-concert, ook rock heeft de goeie man in de vingers (en hoe).
Rock zoals in garagerock. Rock zoals in 'Surf' (een song die zonder blozen op de legendarische Nuggets-compilatie had kunnen staan) of rock zoals in het bezwerende 'The Drive' (de song waarmee het concert pas echt op gang kwam). 'Heaven's On The Other Side' met zijn aanstekelijke Nile Rodgers-riffje is dan weer gedroomd dansvloervoer (en een geboren hit). Op 'I Need A Friend' steekt de frivole geile soul zoals Prince die lang geleden wist klaar te maken de kop weer op en 'Keep On Shining' is aanstekelijke soul die zowaar geassembleerd lijkt in de hitfabriek van Motown. Het concert is dan amper 45 minuten oud en Harding vindt dat het feest lang genoeg geduurd heeft. Tijdens de bissen mag ieder bandlid zijn kunde nog eens tentoon spreiden tijdens een leuk 'California Dreaming' (ooit van de Mamas and The Papas maar hier gebracht in de versie van dode soullegende Bobby Womack). Conclusie: Met net geen uur lang een wel erg kort afgesneden concert van deze Curtis Harding. Zijn volgende cd zal uitsluitsel moeten geven of we hier met een one-hit wonder te maken hebben dan wel met 'a true artist'. 'In the meantime' is het schaamteloos genieten van 'Soul Power'. |