with special guests = Carach Angren + nightland
|
|
20 januari 2017 |
|
Vertical Divider
Vrijdagavond vertrok ik met een bang hartje richting Vosselaar. In zaal Biebob speelden daar drie bands totaal buiten mijn metal-smaak. Als er genres binnen de metalindustrie zijn die ik zo vaak mogelijk mijdt zijn black -en deathmetal er zeker twee van. Maar soms kan ik wel eens ten voordele van m'n passie, concertfotografie, zot doen en dergelijk concert meepikken. Ik was ter plekke iets voor de deuren openden en ging bij de eersten binnen. Hierdoor kon ik na de dorst even te lessen een strategisch plaatsje uitkiezen waar ik een goed overzicht had over het podium. Het duurde niet lang voor de eerste groep Nightland de debatten openden. Deze symphonic death metalband, zoals ze zichzelf omschrijven op hun facebookpagina, wist me eigenlijk wel te bekoren. Deze Italianen wisten als eerste band direct te overtuigen, ondanks dat het volk slechts met mondjesmaat binnenliep. De band had er overduidelijk zin in en dat straalde af op het aanwezige publiek. Helaas vindt ik nergens info terug over de gespeelde set en kan ik niet dieper ingaan op de gespeelde nummers. Ik kan jullie wel zeggen dat als jullie fan zijn van dit genre geef dan zeker deze mannen eens een luisterbeurt. Ze waren een ideale opener voor een avond vol van dit duistere geweld. (peter) Nightland is een band waar ik enorm aangenaam verast door was. Dit is een band uit Italië die symfonische death metal maken. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van deze band gehoord maar vond hen enorm goed. Het is aan mijn oren gekomen dat het hun eerste optreden was in België en hebben zeker een paar harten gewonnen in het publiek. Met hun setlist bestaande uit zowel nummers van het nieuwe album ‘Obsession’ tot oudere nummers. (Silke) Carach Angren was de volgende band op de affiche en was onlangs op verschillende metalfora en zelfs op tv veelbesproken. Het had allemaal te maken met de programmatie van de band op kerstavond in Amstelveen. Wat blijkbaar voor bepaalde organisaties 'not done' was, als ik deze mannen het podium zag betreden kon ik een beetje begrijpen waarom. De duisterheid en horror druipt af van deze band met hun zwart-wit geverfde gezichten. Muzikaal wordt dit nog eens extra bevestigd. De band kwam op met het op tape gespeelde 'Once Upon A Time ...' om dan compleet de zaal te doen exploderen met 'There's No Place Like Home'. Supersnelle gitaarriffs, beukende drums, en een zanger die z'n stem continue deed switchen tussen diepe grunts en deathmetal screams. Dit tempo bleef de band gedurende het hele optreden aanhouden. 'Lingering In An Imprint Haunting', 'Departure Towards A Nautical Curse', 'Spectral Infantry Batallions', 'Bitte Tötet Mich' passeerden de revue terwijl de zanger perfect het publiek wist te bespelen. Deze Nederlanders zijn blijkbaar graaggeziene gasten bij hun zuiderburen. Na al deze voorgaande nummers was het dan tijd voor het enige nummer dat ik eigenlijk kende van de band, tevens een nummer uit hun meest recente album ‘This Is No Fairytale’. 'When Crows Tick On Windows' een nummer dat me best wel bevalt en ook live weet dit nummer me zeker te overtuigen. Hoewel ik niet continue naar het genre kan luisteren zullen er zeker een aantal nummers hun weg vinden in mijne ipod mix. Naarmate de avond en ook het optreden vorderde werd ook het aanwezige volk wat actiever en kwamen de eerste crowdsurfers tevoorschijn. Geen frontpit in Biebob dus kom je direct terecht op het podium, stagediven terug in het volk dus en als je het niet rap genoeg doet geeft de zanger je wel een zetje. Spijtig dat er toen niemand klaarstond om deze onfortuinlijke metalhead op te vangen. Het optreden vorderde in een hels tempo met 'Sir John', 'The Carriage Wheel Murder' en een zoenend koppel dat het podium beklom tijdens 'Killed And Served By The Devil'. Afsluiten deed de band dit optreden met 'Bloodstains On The Captain's Log'. Ik zal nooit echt fan worden van dit genre maar deze band hou ik wel in de gaten en dat laatste album verdiend wel een kans. (Peter) |
Vertical Divider
Carach Angren, de band waar de meeste mensen het meest naar uitkeken liet niks aan de verbeelding over. Carach Angren is een symfonische black metal band uit Nederland. Vol met horror gaven zij een geweldige show vol theater. Van het bewegend toetsenbord van Ardek tot Seregor die zich echt helemaal liet meeleven in de show. Ik moet zeggen dat deze show zeer krachtig was. De symfonische opening gevolgd door een heel krachtige ‘No place like home’ heeft ook meteen de toon gezet. Ook waren er verscheidene moshpits en een wall of death. Niks laat aan de verbeelding over. Carach Angren gaf echt een zeer krachtige show en was allesbehalve teleurstellend. De commentaar op de show van de toeschouwers was laaiend enthousiast. (Silke) Tijd voor hoofdact Fleshgod Apocalypse en aan het enthousiasme te zien van het aanwezige volk, zijn deze Italianen best wel populair. De band is hier ter promotie van hun meest recente langspeler ‘King’. Ze startten hun optreden dan ook met de eerste drie nummers uit dit album. Het deels op tape gespeelde 'Marche Royale' dat dienst doet als intro en begeleidingsmuziek voor de opkomst van de band, 'In Aeternum' en 'Healing Through War'. Twee kleppers van nummers die me ingeven dat ik ook deze band best eens onder de loep neem. Vooral het instrumentale en het symphonische van deze band staat me wel aan, alsook de geweldige cleane stukken uit 'In Aeternum'. De toon is gezet en de band doet verder op z'n elan, het enige maar helaas grote minpunt van dit optreden is de drummer die er toch vaak ritmisch naast zat en dat stoorde. Voor de rest zat alles goed, geweldige solo's, geweldige operazang (helaas amper hoorbaar, mocht ietsje luider doorklinken) en een schitterende sfeer. Het publiek zag het compleet zitten en dat zagen we aan de talloze circlepits en tot tweemaal toe een wall of death. Het verdere optreden was een mix van ouder en nieuw werk met nummers als 'Pathfinder' uit het album ‘Labyrinth’, 'The Violation' en 'The Egoism' uit ‘Agony’ en uit de nieuwste brachtten ze nog 'Cold As Perfection', 'Gravity', 'The Fool' en 'Syphilis'. Natuurlijk vertrekt een band na zo'n welgesmaakt optreden niet zomaar en was er nog tijd voor bisnummers. 'In Honour Of Reason' en 'The Forsaking' hadden de eer deze geweldige avond af te sluiten. Al bij al aangenaam verrast door deze verschillende bands, verschrikkelijk hard maar welgesmaakt. Voor herhaling vatbaar ? Misschien. (Peter) Ook Fleshgod Apocalypse gaf een prachtige show. Zij zijn een symfonische death metal band uit Italië. Zij namen je echt mee naar de oude victoriaanse stijl. Het podium zelf was dan ook enorm mooi versierd voor deze krachtige stijl. De death metal gemengd met de piano klanken en de achtergrond opera zang van Veronica Bordacchini maakten de sfeer helemaal passend. Ook de moshpits en wall of death konden er niet aan ontbreken. Een zeer krachtige show gegeven zoals alleen zij het kunnen op hun manier. Zij waren een hele mooie afsluiter van de avond en maakten de hele avond ook af. Mooi ook hoe ze op het einde van de show iedereen een hand gaven en mooi afsloten naar het publiek toe, wat een heel mooi gebaar was. Ik vond dit een zeer geweldige show met een heel mooie line up. De reacties van de toeschouwers waren allemaal zeer positief. Het is zeker een avond die ik opnieuw zou doen. Van het begin tot het einde was het één grote show. Elke band was heel uniek en had hun eigen ding maar toch hingen alle bands mooi aan elkaar. Heel de avond was eigenlijk één grote show vol krachtige optredens en een geweldig enthousiast publiek. (Silke) |