21 juli 2015 • Palm Parkies Genk
‘Grand Hammond, moderne soul met de kracht van weleer!’
Het leek wel of de burgemeester overlegd had met de weergoden. Op dinsdag, de Belgische nationale feestdag was het grijs en grauw en de buien volgden elkaar op. Maar tegen de avond werd het zonnig en kreeg Genk een zwoele zomeravond.
Grand Hammond, de band van Hammondspeler en producer Hans Francken, begint er stipt om kwart na acht aan. De band bestaat uit bassist Herwig Scheck, gitarist Steven De Smet, DJ Beatbutcher (die alle drums en beats via samples en vinyl voor zijn rekening neemt) en uiteraard Francken zelf op het zoemend en grollend Hammondorgel. Dit viertal wordt bijgestaan door drie geweldige vocalisten, zangeres Lynn C en zangers Ludovic Nyamabo en Yass Smaali.
Francken natuurlijk gekend door zijn samenwerkingen met Blue Blot, Noordkaap, Groove Mania, Clouseau en Natalia. Om Hans nu de Belgische Marc Ronson te noemen gaat misschien een beetje te ver, maar hij is wel heel goed op weg. En daar is het publiek van het goed volgelopen Genkse parkje aan de Dieplaan getuige van.

DJ Beatbutcher laat zijn platen en samples draaien met een mix van Sly & The family Stone, James Brown en ander goed volk. De band komt op en start met een Hammond-gedragen shuffle. “Een blueske, kom aan!”, zoals Hans Francken de Booker T Jones-achtige soulblues aankondigt. Het nummer gaat over in een uptempo shuffle met een sterke groove en nogal wat dynamiek. Gitarist Steven De Smet, die ondanks de Gibson gitaar nogal als Albert Collins klinkt, geeft daarin een uitgebreide, maar gedoseerde solo. Hans heeft sterke muzikanten rond zich verzameld. Zelfs DJ Beatbutcher past in het geheel, nergens is hij overheersend. Doordat hij gebruik maakt van authentieke samples en platen klinkt het nooit geforceerd of gekunsteld. Wanneer de boomlange Ludovic, de Genkse Yass en de kleinere Lynn C plaats nemen achter de microfoon en ‘That’s alright’ brengen is de soul – en funktrein vertrokken.In ‘I can’t get staisfied’ zitten stukjes van ‘Uptown funk’ (Ronson/Mars), Crazy (Barkley) en ‘Papa was a rolling stone’ (Temptations) verwerkt en geeft Francken een heerlijk uitgebreide Hammondsolo. Prachtig als iemand dit instrument weet op te waarderen in de hedendaagse muziek!

Door het aandringen van Francken en de inspanningen van de tussen het publiek ronddwalende zangers Ludovic en Yass ontdooien de aanwezigen langzaam maar zeker tijdens de Madcon-cover ‘Beggin’’.
Daarna volgen het door Ludovic gezongen ‘What makes a good man’ (The Heavy) en ‘For your love’ gezongen door Yass Smaali.

‘I slipped a little’, ‘Love that girl’ en de tweede single die ze begin dit jaar uitbrachten, het door Lynn C en Ludovic fantastisch vertolkte ‘You Lie’. Wat een stem, wat een volume en power heeft dat kleine vrouwtje. Genkenaar Yass zegt na het nummer: “Hier in Genk zeggen ze, een pattat van een vrouw”. En dat verwoordt het helemaal correct…
De eerste set sluit de band af met een eigenzinnige, versnelde versie van Ray Charles’ ‘Hit the road Jack’.

Het Genkse publiek lijkt eindelijk opgewarmd, want als Grand Hammond de tweede set begint staan ze dichter bij het podium en worden de heupen steeds losser en de bewegingen groter en talrijker.
Zangeres Lynn C geeft er meteen een lap op met het swingende ‘Do my thing’. Wat een opener! Maar het is nog niet gedaan als ze een heerlijke versie neerzet van de Amy Winehouse-hit ‘You know I’m no good’.
Ook ‘Sing a simple song’ van Sly & The Family Stone klinkt overtuigend. Het gaat over in ‘Take you higher’ van dezelfde familie. Bassist Herwig en gitarist Steven geven hierin beiden een opjuttende solo. Ook Francken mishandelt zijn Hammond nog een laatste keer, terwijl ook nog even een stukje van Stevie Wonders ‘You can feel it all over’ langskomt. Het publiek vindt het prachtig en haast niemand kan nog stilstaan of zitten.
De rode draad doorheen deze set is wel het woord ‘happy’. We krijgen ‘Happy’ van C2C dat perfect in het repertoire past en als afsluiter krijgt het totaal volgelopen parkje ook nog ‘Happy’ van Pharrell Williams. Maar eerder in de set spelen ze ook nog hun eerste single van vorig jaar, het door Ludovic gedragen ‘Make me happy’, wat een even goede afsluiter zou geweest zijn.
Het publiek roept om meer, maar alleen DJ Beatbutcher verschijnt nog even achter zijn draaitafels, wat niet echt een ‘encore’ kan genoemd worden. Jammer!

Maar van Grand Hammond gaan we zeker nog horen, ze brengen immers moderne soul en funk met de kracht van weleer! Hoe actueel kan je zijn?