27 februari 2016 • OC Lutselus, Diepenbeek

Met: The Suspects, CC Jerome & the Jetsetters, Tiny Legs Tim Band
“Pubrock, rockabilly en blues, een aangename afwisseling”

Voor de tiende keer organiseerde vzw Blues Adventure Hookrock Indoor. Voor de laatste keer in zaal Lutselus. The Suspects, CC Jerome en Tiny Legs Tim moesten nog afrekenen met de oude zaal niet voorzien op de moderne noden voor hedendaagse muziek. Dus wij verheugen er ons op om volgend jaar in een zaal met betere akoestische voorzieningen naar de, vaak straffe, bands te luisteren.
Als eerste op het programma staan The Suspects, niet te verwarren met de skaband The Suspects uit de VS of de Engelse rhythm ‘n’ bluesband The Suspects. Deze Suspects praten Gents en zijn volgens mij het best bewaarde geheim van België. Ik kende ze niet, nochtans bestaan ze al sinds 1990! Maar zoals zanger en mondharmonicaspeler Frey Sturtewagen zelf zei, spelen ze bitter weinig in Limburg. Jammer eigenlijk want het is een echte partyband. Frey is geen virtuoos op de harp, maar als zanger is hij meer dan gekwalificeerd. Wat een power, hoog, laag, zacht, krachtig, een heerlijke stem om naar te luisteren. The Suspects spelen rock ‘n’ roll, maar dan op een ‘smerige’ pubrock-manier. Ze klinken bij wijlen Britser dan de Britten zelf. 
Openen doen ze met een rock ‘n’ roll instrumental, waarna ze Dr. Feelgoods meezinger ‘Down at the doctors’ inzetten. De toon is gezet. We krijgen rock ‘n’ roll uit de jaren 50, 60 en 70. Eddie Cochrans ‘(She’s) something else’ klinkt overtuigend en uiteraard een stuk ruiger dan Eddie het zelf speelde in de jaren vijftig. Een heel aardige versie van de Led Zeppelin klassieker ‘Rock ‘n’ roll’ past perfect in hun repertoire. En The Beatles ‘Bad Boy’ klinkt ook zeker niet mis. Ook ‘Till the end of the day’ van The Kinks klinkt zeer overtuigend. Thems ‘Baby please don’t go’ is het publiek een beetje moe en krijgt een iets te lange versie mee. Maar het meest onder de indruk is het publiek van de door gitarist Nick Jury geschreven ‘Double edge Jack’ en ‘No redemption song’ waarin hij een vuile en ruige solo geeft. De traditional ‘One meatball’ krijgt hier een swingende rock ‘n’ roll-uitvoering. Net zoals de schitterende afsluiter en Roy Head klassieker ‘Treat her right’. Bissen doen ze met de Junior Wells klassieker ‘Messin’ with the kid’. Hopelijk zien we deze feestband snel weer terug in Limburg.

Iets voor tien was het de beurt aan Jeroen ‘CC Jerome’ van Gasteren en zijn Jetsetters. CC Jerome woonde van 1997 tot 2007 in de VS en deed daar veel ervaring op in de muziekwereld. Terug in Europa begeleidde hij tal van muzikanten waaronder o.a. Nick Curran, Guy Forsyth, Luis King, Earl Jackson. Die op hun beurt dan weer meededen op de ‘Rhythm revue’ cd. 
Al meteen na de instrumentale opener en de rockabilly ‘Red hot mama’, waarin CC Jerome een Brian Setzer solo weggeeft, weet je genoeg. Dit is een hechte band met klasse-muzikanten. O.C. Lutselus is redelijk vol gelopen en het publiek zoekt plaats dichter bij het podium. Een paar koppels gaan aan het dansen en de sfeer zit er volledig in! Het Paladins-achtige ‘Getting drunk’ krijgt iedereen aan het bewegen en de laid-back piano solo van Dick Elsendoorn is fenomenaal. ‘Hot rod party (on a Saturday night)’ hakt er behoorlijk en in Little Walters ‘My babe’ steken ze nog een tandje bij.  
Geweldig swingen is het ook op de stampende shuffle ‘Sugar bee’ en de stuwende en gedreven Slim Harpo boogie ‘Shake your hips’. Ze maken er een verschroeiende versie van en contrabassist Deon Buck krijgt het warm en zet zijn instrument op zijn kop en speelt zo veder! De bas zou vaker als acrobatisch toestel gebruikt worden. Voor wat afwisseling zorgt het gezapige ‘Rock therapy’. Ook een snelle versie van Chuck Berry’s ‘Sweet little rock and roller’ mag niet ontbreken. 
Een schitterende rock-‘n-roll/rockabilly show wordt afgesloten met Bo Diddley’s ‘Can’t judge a book by the cover’.
Om half twaalf is het de beurt aan de hoofdact van de avond, de Tiny Legs Tim Band. In 2015 won Tim de Graeve de Belgian Blues Challenge en op 8 april zal hij België vertegenwoordigen op de European Blues Challenge in Italië. 
Tim trad lang meestal alleen (one-man-band) of in duo-vorm op, met mensen als Guy Verlinde. Vorig jaar februari verscheen zijn cd mét band ‘Stepping out’, opgenomen met Belgische topmuzikanten.
​
Deze ‘superband’ stond ook deze avond op de planken, met uitzondering van drummer Frederik Van den Berghe die vervangen werd door Jody Van Ooijen, die zijn eerste show deed met de Tiny Legs Tim Band. Maar verder stonden daar ook nog René Stock op contrabas en Steven Troch op mondharmonica en backing vocals, wat een droomband! En schitterende muziek werd er gemaakt! 
Het is altijd wel even wennen aan het stemgeluid van Tim, dat wat wegheeft van Robben Ford en misschien een vleugje Blind Willie McTell, een beetje dun en nasaal, en misschien daardoor wat onwennig in het gehoor liggend. Maar in het verleden zijn er voorbeelden genoeg geweest van ‘speciale stemmen’, luister maar naar Skip James, Howlin’ Wolf of Blind Willie Johnson. 
We krijgen uitstekende blues van topmuzikanten. De songs die indruk maken en blijven hangen zijn ‘Can’t win them all’, de titeltrack van zijn vorig jaar verschenen album ‘Stepping up’, de slowblues ‘Big city blues’, Worried man’ en de Lowell Fulsom klassieker ‘Reconsider’.
Het was een zeer geslaagde avond. Het zomerfestival dat elk jaar het eerste weekend van juli plaatsvindt, is dit jaar verschoven. Dus noteer in je agenda alvast Hookrock blues & rootsfestival, Diepenbeek, 17 en 18 juni!

Met dank aan vzw Blues adventure.