AN INTERVIEW WITH...

Tijdens de afgelopen editie van Goezot in Oud–Turnhout waren Ray Collins en zijn band de zaterdagse headliners. De swingende blazerssectie en Collins als de charmante entertainer maken van de Hot Club dé partyband bij uitstek. Ondanks de voorbereiding voor hun optreden, vond Ray toch wat tijd voor een korte babbel, weliswaar ondertussen oefenend op de zes snaren.

Je band staat alom bekend als een hot swing band.

Ik vind niet dat we een echte swingband zijn. Akkoord wij spelen veel swingsongs maar net zozeer spelen wij rock & roll.

Waarom kozen jullie voor deze muziek?

Wij houden van deze muziek, en dat is de enige reden.

Jullie zijn gekend als een liveband, maar hoe zit het met de opnames?

Wij namen net een album op in bigbandstijl, met 40 mensen. Het is geen echte rhythm & blues, maar zoals ik reeds aangaf meer de muziek van de vroegere bigbands. Voor die opnames deden wij een beroep op een twaalfkoppig koor, strijkers en harp. Dat waren trouwens allemaal Duitse muzikanten. Het album werd eind vorig jaar ingeblikt en in januari op de markt gebracht. Jij zei dat wij eigenlijk gekend zijn als een liveband, maar ik hoop dat het publiek evenveel van onze opnames geniet dan van onze optredens (gulle lach).

En toch vind ik dat een optreden van jullie een andere ervaring ontketent dan een cd van jullie beluisteren.

Ik denk dat dit voor een stuk te wijten is aan de pakken die wij dragen en de sfeer die dat uitstraalt. Ga toch maar eens op Youtube kijken, en dan zul je horen dat onze songs soms ‘out of tune’ klinken. (gulle lach). Maar ik kan niet ontkennen dat wij enorm graag live spelen. Ieder optreden is als een party en als je dan ziet dat het publiek je daarin volgt, dan is dat inderdaad fantastisch.

Dat klopt, want ik herinner me nog jullie optreden tijdens Moulin Blues in Ospel enkele jaren geleden. Ondanks het vroege uur dat jullie speelden, kregen jullie zonder moeite het publiek aan het dansen.

Dat is inderdaad zo. Ik ervaar dat het publiek echt naar ons luistert en zich ook overgeeft aan onze muziek, die sowieso al aanstekelijk is en het publiek gemakkelijk in beweging kan brengen.

Denk jij dat er momenteel een hype is voor de muziek die jullie spelen?

Persoonlijk denk ik dat de hype voorbij is en zelfs dat wij ze op het nippertje gemist hebben. Vele bands hebben carrière gemaakt in dit genre, maar de verandering is volop aan de gang. Ik merk het zelf aan het feit dat wij nu andere songs spelen dan tien jaar geleden. Er is wel een zekere stabiliteit en ik ben van mening dat wij de komende vijf jaren nog in dit genre kunnen spelen.

Jullie hebben sommige muzikanten toch geïnspireerd. Ik herinner me dat onze eigen Slick Nick & The Casino Special vol lof zijn over Ray Collins Hot Club.

Dat is fijn om te horen. Weet je dat jullie Belgen een enorm goede muzikale smaak hebben. Die smaak is zelfs beter dan die van de muziekliefhebbers in Duitsland. En niet alleen in het rootsgenre. Het valt me telkens op dat wanneer ik met de wagen door België rij, ik vaak enorm goede muziek hoor op de autoradio. En dat is in Duitsland eerder zeldzaam.

Hoe is de muziekscene momenteel in Duitsland?

…(pfffffff) Zeer divers denk ik. Er is zoveel gaande . Er is de rockabillyscene die daar niet meer weg te denken is, maar er gebeuren ook nieuwe dingen. Dingen die ik zo dadelijk niet kan omschrijven. Omwille van onze muziek hebben wij eigenlijk ook meer contact met het swingmilieu.

De muziek die jullie spelen is eigenlijk echte ballroommuziek. Spelen jullie ook in ballrooms?

Wij spelen op alle mogelijke plaatsen. Festivals, lijk nu Goezot, bars en inderdaad ook in ballrooms. Ik kan ook niet dadelijk zeggen of er een verschil is tussen het spelen op een festival, in een bar of ballroom. Je kan nooit op voorhand zeggen welk optreden zal aanslaan en welk niet. Soms denk je voor een optreden, dat het niks zal worden, en dan zie je dat na enkele nummers, de boel ontploft. Het tegenovergestelde gebeurt ook hoor.

Welke artiesten inspireerden jou?

Meestal oudere artiesten zoals Cab Calloway en Wynonie Harris. Maar net zo goed een band als The Playboys. Toen ik elf jaar was, was ik bovendien een grote fan van The Stray Cats. Zij inspireerden mij ook. Over The Stray Cats wordt vaak niet meer gepraat als het over invloeden gaat, maar wees gerust dat zij veel artiesten beïnvloed hebben.

Wat mij altijd verbaast in bands die met blazers werken is dat de blazers van een hoog niveau zijn. Is het niet moeilijk om juist deze mensen te vinden?

Laat me eerst zeggen dat het al enorm moeilijk is om trio bij mekaar te houden. Je hebt verschillende karakters, muzikanten die nog in andere bands spelen, familie en noem maar op. Momenteel zijn we met 10 bandleden, dus je begrijpt wel dat het niet evident is om die samen te houden. Maar om op je vraag te antwoorden. Het is inderdaad niet makkelijk om goede blazers te vinden. Veelal willen zij niet voor het weinige geld wat ik hen kan bieden spelen en ook het vaak enkele dagen onderweg zijn schrikt velen af. Velen van hen blijven daarom ook liever thuis en spelen liever een show die hen serieus geld oplevert. Ik mag me echter gelukkig prijzen dat de fantastische blazers in onze band zichzelf aanboden. Ik ben dus echt enorm gelukkig!

Welk is de muzikale achtergrond van jouw muzikanten?

Vooraleer ze toetraden tot Ray Collins Hot Club, speelden sommigen jazz en eentje speelde zelfs in een skaband.

Hoe zie jij de muzikale toekomst voor Ray Collins Hot Club?

Wel, dat is een moeilijke vraag. Ik moet steeds twee jaren op voorhand plannen. Wij hebben al optredens in de komende twee jaren, en dan maar hopen dat ik niet ziek zal worden. Weet je, in de toekomst kijken is erg moeilijk. De tijd loopt en wij gaan mee.  Ik denk er niet verder over na. Ik speel al erg lang muziek en hopelijk duurt dat nog een hele tijd. Al ben ik me ervan bewust dat het ooit zal stoppen.

Spelen jullie vanavond nummers uit de nieuwe cd waar je het daarstraks over had?

Neen dat gaan we niet doen. Het is niet mogelijk om die songs live te brengen. Zoals ik al zei werkten we bij de opnames van die cd met een heus koor en strijkers, en dat is niet te realiseren op een podium. Bovendien maken wij nooit een setlist. Wij beslissen pas tijdens het concert welke nummers we gaan spelen. Ik heb ooit één keer een setlist gemaakt en toen dacht ik, dit nooit meer. Vandaar!

Jullie eigen nummers refereren toch naar oudere songs, niet?

We spelen geen oude songs, omdat we die nooit beter zouden kunnen spelen als de originele versie. Ik geef wel toe dat ik in onze eigen songs wel het ‘old school’ gevoel probeer te leggen, zo een beetje a la Big Joe Turner.

Hoe vaak treden jullie op?

Laten we zeggen dat we toch 2 weekends per maand spelen. Het is niet makkelijk, want iedereen heeft familie en een dagtaak, en dat maakt het niet makkelijk om meer op te treden. Wij zijn nl. geen fulltime muzikanten.

Nu maak je mij nieuwsgierig naar jouw job?

(gelach)… Ik maak bedrijfsfilms en ik voel me daar goed bij. Het is een erg leuke job.

Succes en bedankt!

Jullie ook bedankt.



Lambert Smits / photo's: Alfons Maes ©