ITV : MONKEY 3

Monkey3 heeft een band met België: ‘Monkey3’, het eerste volwaardige album van de instrumentale stonermetalband werd uitgebracht door ons vaderlandse Buzzville Records. Nog eens vier studioalbums en een EP later, staat het Zwitserse kwartet (en dus niet ‘trio’) op de planken van Alcatraz. Voldoende reden, dus, om eens een praatje te slaan met gitarist Boris en bassist Kevin. Omdat Boris nog even bezig is met andere zaken, stellen we de eerste paar vragen enkel aan die laatste.

Keys and Chords: Deze vraag hebben jullie waarschijnlijk al vaak gekregen, jullie spelen natuurlijk zonder zanger… Wanneer hebben jullie precies besloten om hoofdzakelijk een instrumentale band te worden?
Kevin: Goh, in het prille begin was ik er nog niet bij, maar Monkey3 is altijd een instrumentale stoner rockband geweest.
Keys and Chords: Weet je niet hoe de anderen besloten hebben om geen zanger te gebruiken?
Ja, ik kan je het verhaal vertellen. Monkey3 startte als een ‘Jam community’. De mensen hadden een plaats in Los Angeles waar ze hun muziek konden spelen en muzikanten kwamen gewoon binnenlopen met hun instrumenten om samen te spelen. Er waren dus altijd heel veel verschillende artiesten aanwezig en daar is Monkey3 uit voortgekomen. Tussen de bandleden zat er geen zanger of tenminste iemand die goed genoeg kon zingen, dus startten ze als instrumentale band en sindsdien is dat altijd zo gebleven. Hoewel we op het laatste album vocalen hebben gebruikt, was dat maar met mondjesmaat; het is nog steeds hoofdzakelijk een instrumentaal werk. Vandaag spelen we bijvoorbeeld zonder zang.
Keys and Chords: Sturen fans jullie soms opnames waarbij ze hun stemmen op jullie muziek hebben geplaatst? Ik kan me inbeelden dat mensen dat doen, of is dat nog nooit gebeurd?
Of ze onze nummers gebruiken en daar vocalen op zetten? Zover ik weet, is dat nog nooit gebeurd.
Keys and Chords: Op dat moment komt ook Boris erbij zitten.
Boris: Ja dat is al gebeurd. Al meerdere keren.
Keys and Chords: Wat doen jullie daar dan mee?
We luisteren ernaar!
Keys and Chords: Echt?
Ja, en dan als we het goed vinden, antwoorden we dat ze dat goed gedaan hebben, maar als we het niet mooi vinden, dan zeggen we dat maar ook en bedanken we hen voor het proberen
Keys and Chords: Dus je geeft eerlijk feedback! Hebben jullie na het beluisteren van zulke opnames dan ooit gedacht: ‘Oke, misschien moeten we meer zang toevoegen aan onze muziek’?
Ja!
Keys and Chords: Echt? Dus ze zijn er dan toch in geslaagd om jullie te doen twijfelen?
Ja, sommigen van hen toch, ja
Keys and Chords: Ik kan me inbeelden dat jullie hoofdzakelijk een instrumentale band blijven. Dat is nu eenmaal jullie handelsmerk. Wanneer beslissen jullie dan toch dat een song zeldzame vocalen nodig heeft, en wat is jullie ‘point of no return’, waarop jullie zeggen: ‘Dit het, het is een volledig lied en het heeft niets anders nodig’?
Boris: Wanneer het album af is!
Kevin: Het moet juist aanvoelen, het moet iets ‘catchy’ zijn. Een nummer is nooit echt af, maar we weten wel wanneer het genoeg is geweest.
Boris: Laten we zeggen dat we ons op een gegeven moment goed voelen bij de manier waarop we aan een specifiek idee hebben gewerkt. We zijn dan tevreden over hoe we alles hebben opgenomen. Als we nieuwe ingevingen krijgen, kunnen we bepaalde delen achteraf nog verbeteren. Er zijn zelfs bepaalde nummers die we al lang live spelen, maar op een andere manier dan toen we dat vroeger deden. Het werk is dus nooit klaar, je kunt altijd iets verbeteren of veranderen.
Keys and Chords: Is de live omgeving dan de finale test, zijn dat meestal de besprekingen die binnenlopen wanneer jullie een nieuw album uitbrengen of gaat het om iets helemaal anders?
Ik zou zeggen dat er nooit echt een finale test is. Weet je, het gaat om muziek en die evolueert mee met jezelf terwijl je groeit als persoon. Ook het publiek groeit, dus is er nooit iets klaar en maak je er nooit een definitief einde aan.
Keys and Chords: Hebben jullie het gevoel dat je gemakkelijker wegkomt met het veranderen van bepaalde passages dan een band met een zanger? Bij bands met een vocalist kan ik me voorstellen dat ze vaker problemen zouden krijgen als ze iets veranderen aan de teksten dan wanneer een instrumentale band iets aan de muziek verandert. Hebben jullie het gevoel dat jullie daardoor meer vrijheid genieten en meer ruimte hebben om voortdurend te evolueren?
Kevin: Ja, dat zou je kunnen zeggen, maar als je een toffe melodie hebt, kunnen mensen die gewoon meezingen en als de track dan ook op die melodie steunt, moet je ze niet veranderen, denk ik. Moesten we dat wel doen, zou het publiek ons vermoorden. Sommige andere nummers zijn echter al oud en speelden we vroeger op een andere manier toen we ze opnamen, maar vaak merken de mensen dat niet. Dat komt omdat de meeste van onze albums behoorlijk ‘spacy’ zijn. De muziek is niet enkel gebaseerd op specifieke melodieën, maar op dynamieken en op sfeer. Die kan je herwerken, veranderen en verbeteren, maar met bepaalde melodielijnen of zanglijnen mag je dat niet doen. Wanneer je dat wel zou doen, neem je een risico en is de kans groot dat het publiek de muziek niet meer mooi vindt… Al kan je natuurlijk toch iets proberen.
Keys and Chords: Wat is de volgende stap? Heb je al enig idee van de te volgen richting of weet je nog niet wat er nu met de band gaat gebeuren?
We hebben wel enkele ideeën
Keys and Chords: Iets wat jullie kunnen delen?
Boris: Ja, we gaan een hiphopalbum maken [lacht]! Nee; we hebben al wat nieuwe muziek geschreven en het is moeilijk om het nu al uit te leggen omdat het nog zo vroeg is, maar laat zeggen dat we wat we vroeger deden gaan mixen met wat we nu doen; een beetje prog, een beetje spacerock, een beetje stoner, een beetje psychedelische zaken… We gaan nog wat dingen uitproberen, zoals nieuwe geluiden, maar we focussen ons nu meer op het live gedeelte. We zijn nog steeds op tournee en daar focussen we ons op. Sommige nieuwigheden hebben we al toegevoegd, maar het is nu nog niet echt duidelijk wat we ermee gaan doen.
Keys and Chords: Ik geloof dat jullie op deze tour landen bezoeken waar jullie nog niet zijn geweest? Of ben ik slecht geïnformeerd?
Nee, hoor, het is waar: in oktober gaan we bijvoorbeeld naar Polen en Hongarije.
Kevin: En naar Bulgarije.
Boris: Ja, we doen vooral Oost-Europa aan. Met uitzondering van enkele landen, zijn we daar nog nooit echt geweest.
Keys and Chords: Hoe komt het dat de opportuniteit om naar Polen en die andere landen te gaan zich nu wel voordeed? Heeft jullie management daarvoor gezorgd of heb je in die landen meer albums verkocht dan vroeger?
Kevin: Ik denk dat het vele spelen op allerlei festivals de deuren wat meer heeft geopend.
Boris: Ja, ik denkd at het een mix is van al die zaken. Waarschijnlijk is de ‘metalscene’ daar groter aan het worden en dus zijn er meer en meer mensen geïnteresseerd in onze muziek. Ze kennen onze albums. Ik weet het niet zeker, maar volgens mij is de muziekbusiness in het algemeen aan het veranderen.
Keys and Chords: Wat is voor jullie de grootste uitdaging nu dat zo is? Veel muzikanten praten over hoe muziek streamen de verkoop van hun albums schaadt en hoe er meer moet worden opgetreden, hoe er vaker op tournee moet worden gegaan. Wat voelen jullie aan als het grootste verschil met vroeger?
Kevin: Goh, volgens mij gaan bands tegenwoordig niet vaker op tournee dan vroeger. Sinds de jaren ’50 tot nu zijn bands altijd de baan op gegaan. De ticketprijs is wat gestegen, maar het grootste probleem is dat er minder albums verkocht worden. De mensen willen geen albums meer kopen, ze zijn te duur. Wanneer je 15 euro moet uitgeven aan een album, is dat te veel. Ik bedoel, 15 euro is wat je nodig hebt om 2 uur lang in een café bier te drinken, dus wat is het nut?
Keys and Chords: Mijn gevoel daarbij is dat het niet te duur is geworden, maar misschien worden mensen veel meer blootgesteld aan muziek dan vroeger. Het probleem is dan niet dat ze geen 15 euro willen uitgeven aan een album, maar dat ze gewoon niet meer weten aan welk album ze dat geld moeten besteden omdat ze zoveel meer bands kennen.
Kevin: Aan degene die je leuk vindt! Je gaat naar de muziekwinkel en luistert naar wat je graag hebt en dat koop je, zo ben ik opgegroeid. De rest laat je liggen. De ene maand koop ik dat album en dat geeft me dan de tijd om echt de teksten te leren kennen, en de volgende maand koop ik iets anders. Dat is de manier waarop je naar muziek luistert. Ik bedoel, vandaag kan je aan iemand vragen: ‘Hoeveel liedjes heb je vandaag beluisterd’, waarop hij kan antwoorden: ‘Ik weet het niet, zo’n 200’. ‘Oké, welke band?’ ‘Dat weet ik niet, maar ik vind dat lied goed.’ ‘Wat is dan de naam van het lied?’ ‘Dat weet ik niet.’ Dat is niet de manier waarop ik muziek wil zien behandeld worden. We praten over muziek, hè, niet over een hamburger bij de McDonald’s.
Keys and Chords: Denk je dat het mogelijk is die mentaliteit weer te veranderen, of geloof je dat we aan het punt waarop geen terugkeer mogelijk is zijn aangekomen? De verkoop van lp’s is terug omhoog gegaan.
Ja, maar de verkoopcijfers zijn nog steeds zeer laag. Ze zijn de laatste tijd wel omhoog gegaan, maar vergeleken met jaren ’80 en ’90? Nu klagen mensen dat concerten te duur zijn geworden, maar als ze nooit albums kopen, hebben de muzikanten geen geld meer om zich instrumenten aan te schaffen, dus gaan ze ook niets meer produceren. Als je gratis muziek wilt, dan ga je naar de muziekwinkel, koop je een instrument en leer je hoe je het moet bespelen. Dat is de manier waarop het werkt! Ik maak gratis muziek voor mezelf, maar eigenlijk is het niet kosteloos: ik moet een instrument kopen, we moeten de huur van de repetitieruimte betalen en we moeten de platenmaatschappij betalen. Zij hebben kosten omdat ze de albums moeten maken en wij betalen voor de promotie. Het is dus niet gratis, niets is dat, maar als je zo dicht mogelijk in de buurt wilt komen, doe je het zelf.
Keys and Chords: Moesten jullie alle twee opgesloten worden maar jullie elk maar drie albums zouden kunnen meenemen, welke zouden dat dan zijn?
Boris: De eerste: ‘10 000 Days’ van Tool. De tweede; (versta ik niet). En de laatste: ‘Conference of the Birds’ van Om.
Kevin: Ik zou zeggen: ‘Are You Experienced’ of ‘Band of Gypsys’ van Jimi Hendrix. ‘Powerage’ van A/DC en ‘Let There Be Rock’ van AC/DC. Nee, ik maak een grapje. Als het 3 verschillende bands moeten zijn: ‘Band of Gypsys’, ‘Let There Be Rock’ en voor de derde zou ik gaan voor ‘Wish You Were Here’ van Pink Floyd.
Keys and Chords: Goeie keuzes! Hoe proberen jullie in contact te blijven met jullie fans? Is het belangrijk voor jullie om met hen in contact te blijven?
Boris: Ja!
Keys and Chords: En hoe doen jullie dat dan? Want natuurlijk hebben jullie geen micro’s op het podium, dus er is wel synergie, maar geen verbaal contact, dus hoe proberen jullie buiten de optredens de vinger aan de pols te houden?
Kevin: Na het optreden nemen we samen een pint aan de merchandisingstand en praten we met de fans.
Boris: Dat klopt. En als ze ons iets sturen via Facebook of als ze ons proberen te contacteren via mail, antwoorden we altijd.
Keys and Chords: Dus jullie zijn nog steeds in staat om jullie sociale media zelf te verzorgen?
Boris: Ja; we antwoorden op iedereen, om eender welke reden ze ook sturen en dan zien we wel of het verder gaat of niet, maar we antwoorden altijd.
Kevin: Dat is ju soms duurt het misschien een week vooraleer we een antwoord kunnen geven want soms hebben wij het ook te drukken maar we antwoorden. Want als ik een bericht zou sturen naar een band die ik goed vind, zou ik KJgraag een antwoord krijgen, dus dat doen we ook voor de fans.
Keys and Chords: En hoe zit het met het showelement? Vinden jullie het belangrijk om een zekere ‘vibe’ op het podium te hebben om het publiek te entertainen of denken jullie dat de muziek genoeg zou moeten zijn? Stel: je hebt een ongelimiteerd budget en je weet dat je eender welk bedrag kunt spenderen, hoe zou de show er dan uitzien? Nog steeds exact hetzelfde of zou je iets toevoegen?
Kevin: Nee, we zouden veel toevoegen, we zouden een veel grotere videoshow hebben. Vandaag is dat niet echt gelukt, want de festivalbeamer werkte niet dus kon je slechtst de helft van onze videoshow zien… Maar we zouden op alle podia grote videoprojecties hebben en 3D-beelden gebruiken, zodat je speciale brilletjes moet opzetten.
Boris: Ik zou vooral veel strippers hebben!
Kevin: Foto’s, afbeeldingen, grote zaken die ronddraaien, een grote visuele show, meer 3D om voor een nog specialere ervaring te zorgen… maar dat soort dingen kost erg veel geld! Je kunt zoiets misschien ooit eens op een festival doen, maar het is vrij duur en je hebt de juiste zaal nodig om dat te verwezenlijken. Een band zoals wij dat op dit moment zijn, kan zich dat niet veroorloven. We hebben echter nog steeds een toffe videoshow…
Boris: Wanneer die werkt [lacht]!
Kevin: Ja, wanneer hij werkt. Het zou zeker erg leuk zijn, maar ook zeer duur en aangezien mensen geen albums meer kopen …
Keys and Chords: Wat denken jullie echt wanneer er zo’n technische problemen zijn? Gisteren was er een andere band die technische problemen had en de zanger stopte niet met ernaar te verwijzen, tussen bijna elk nummer door.
Boris: Elke band reageert anders wanneer er technische problemen zijn. Wij hebben er ook soms tijdens de show, maar we proberen het publiek er nooit mee te confronteren. We proberen om te gaan met wat er gebeurt op het podium en met de mensen die op het podium zijn, zoals de technische crew. Wat kunnen we zelf doen om het probleem op te lossen? Als het mogelijk is, lossen we het zelf op. Zo niet, gaan we gewoon door en spelen we verder. We verzorgen onze show. Soms hoor je jezelf niet tijdens een optreden. Dat is moeilijk, maar we confronteren ons publiek daar nooit mee. Het is hun probleem niet, het is ons probleem. Op het podium en voor het podium: dat zijn 2 verschillende werelden. We praten er wel over na de show, over hoe het gebeurd is en hoe we ervoor kunnen zorgen dat het niet meer gebeurd.
Keys and Chords: Hoe kan je zoiets als band voorkomen? Want dat heeft toch vaak te maken met de festivalorganisatie?
Boris: Ja, maar tijdens de soundcheck kan je al allerlei zaken controleren. Je probeert zoveel mogelijk naar je eigen hand te draaien.
Kevin: Ja, maar soms heb je gewoong een geluk, zoals tijdens dit optreden: de videoprojector werkte gewoon niet meer, er waren geen video’s meer, maar je blijft spelen. Er komt dan iemand van de technologische crew op het podium die alles probeert te repareren. Als dat niet lukt, kan je daar zelf toch niets aan doen en dus focus je jezelf op andere dingen. Je blijft spelen, want het publiek is daar toch voor de muziek en kan ook zien dat er een probleem is. Dan moet je hen daar niet nog meer over vertellen, dus blijf je gewoon spelen, zodat hun aandacht terug op de muziek wordt gericht.

INTERVIEW WITH...