Het is een meerwaarde voor mezelf om bands te mogen interviewen die een steengoede plaat uitgebracht hebben. Dit is ook zo het geval bij Chalice.
Chalice is een Belgische band die ontstaan is in Kortrijk en na twintig jaar lang nog altijd platen uitbrengt. Ze hebben ondertussen al heel wat line-up wisselingen gekend, maar ze blijven toch doorgaan. Ook heeft de band een evolutie gekend in verschillende stijlen, maar met de laatste ‘Ashes Of Hope’ zijn ze er in geslaagd om een duistere en extreme metalplaat af te leveren. Ik had dan ook een handje vol vragen opgesteld waarvan ik de antwoorden zelf ook graag wou te weten komen.
Chalice is een Belgische band die ontstaan is in Kortrijk en na twintig jaar lang nog altijd platen uitbrengt. Ze hebben ondertussen al heel wat line-up wisselingen gekend, maar ze blijven toch doorgaan. Ook heeft de band een evolutie gekend in verschillende stijlen, maar met de laatste ‘Ashes Of Hope’ zijn ze er in geslaagd om een duistere en extreme metalplaat af te leveren. Ik had dan ook een handje vol vragen opgesteld waarvan ik de antwoorden zelf ook graag wou te weten komen.
Keys & Chords: Hallo Chalice , eerst en vooral proficiat met ‘Ashes Of Hope’. Misschien dat jullie mijn review gelezen hebben, maar deze plaat kwam als een bom vol positieve verrassingen door mijn stereo geraasd. Hoe zijn jullie aan deze plaat begonnen?
CHRIS: De review is zeker tot bij ons gekomen en we zijn absoluut trots dat ‘Ashes Of Hope’ door jullie zo hard geapprecieerd wordt. Reviews zijn overwegend zeer positief en elke recensent legt zijn of haar eigen accenten. Wat het schrijven van het album betreft, hebben we het deze keer niet anders aangepakt dan bij de vorige releases. Wél moet gezegd dat we sedert onze vorige plaat ‘There Is Nothing’ een andere drummer (Niels Verbeke) en een andere gitarist (Tim De Smedt) hebben. Onmiskenbaar is de input, zijn de riffs en gebeurde het arrangeren van de songs met een andere line up en had dit consequenties.De manier waarop de songs tot stand komen is doorheen onze geschiedenis niet zo veel veranderd. We vertrekken van riffs en tijdens repetities wordt een selectie gemaakt. De grootste leveranciers zijn Tim en Nicolas, onze gitaristen. Met de beste dingen gaan we aan de slag en boetseren we samen op repetitie onze songs. We hebben allemaal affiniteit met extreme metal, maar er is ook een grote verscheidenheid in de muziek waar we naar luisteren. Deze diversiteit toont zich in de nummers. Dit is feedback die we af en toe te lezen krijgen in reviews en daar zijn we blij om. Als een song af is, gaat Pieter (zang) aan de slag om een tekst te schrijven. Hij staat stil bij de emotie die het nummer oproept en probeert vanuit die emotie passende woorden op papier te krijgen. Voor zes songs schreef hij de woorden, voor twee songs gebruikte hij een tekst die ik schreef. PIETER: We namen de songs in pre-productie op, maakten clicktracks en daarna zijn we de acht songs maniakaal gaan repeteren. Ondertussen boekten we de MIDAS-studio (Lokeren). In september 2017 zijn we gestart met de eerste recordings van de drums, de ritmegitaren en de bas. Plotseling passeerde de opportuniteit om ook in de GALAXY-studio (Mol) te gaan werken. Daar werden de drums opnieuw opgenomen én konden we de stem en solo’s opnemen. Mixen en mastering gebeurde dan opnieuw in Lokeren. Keys & Chords: Zijn deze toch wel zeer duistere nummers persoonlijke ervaringen en emoties? PIETER: Absoluut, we worden dagelijks en via verschillende kanalen geconfronteerd met het feit dat alles perfect moet zijn, maar perfectie bestaat toch niet? Iedereen is voortdurend in een zoektocht naar deze perfectie, maar vergeet stil te staan bij wat hij zelf is en wat hem zo gemaakt heeft. Alles moet snel gebeuren en zo perfect mogelijk. In mijn teksten probeer ik mijn innerlijke demonen tot uiting te brengen, maar ook te tonen dat onze wereld niet perfect is. Er is voldoende ellende in elke hoek van onze samenleving, in elk land. Het mag dan al een eer zijn dat we mensen zijn en dat we verder staan dan andere dieren op onze planeet, maar tegelijkertijd is het een vloek. De wereld is een rotte plek vol gevaren, maar uiteindelijk leven we maar één keer. Een balans vinden in deze dualiteit is voor mij het ultieme: zowel de positieve als de negatieve dingen in het leven omarmen. Zo pas kan je rust vinden. Ik kan nog bladzijden door gaan maar het zou ontaarden in een filosofie boek. Ik poog zo ruim mogelijk te schrijven dat mensen mijn teksten vrij kunnen interpreteren. Ik weet precies waar ze over gaan, maar heb geen zin om alles met iedereen te delen. Ik vind het belangrijk dat mensen aansluiting kunnen vinden met de dingen die ik schrijf en wil overbrengen. Wanneer mensen me benaderen sta ik enorm open om over die dingen te spreken en ook om te weten wat mijn woorden met de anderen doen. Je zou het misschien melancholisch kunnen noemen en daar kan ik me zeker in vinden. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik voortdurend negatief naar alles kijk, zeker niet. Ik geniet van de eerder besproken dualiteit. Chalice en de dingen die ik schrijf hebben me veel inzichten gebracht maar ook de ellende in de ogen te durven kijken heeft me sterker gemaakt en ik hoop dat we dit met onze muziek ook voor iemand anders kunnen doen. CHRIS: De tekst van ‘A Death Without Warning’ kwam tot stand na een studiedag over zelfdoding. De groep van mensen die er voor kiest om zélf uit het leven te stappen, werd tijdens een van de uiteenzettingen onderverdeeld in twee groepen: de grootste groep geeft uiting aan de drang om er niet meer te willen zijn. Die mensen praten er over, ondernemen soms meerdere pogingen en sturen expliciete signalen naar hun omgeving. Een kleine groep doet dit helemaal niet. Het denkproces naar hun eigen einde leggen ze helemaal alleen af. Dit heeft een andere, misschien nog meer verwoestende impact voor de mensen die achter blijven. ‘Musings On The Bank’ is een hypothetische blik op de toekomst. De woorden zijn de gedachten van iemand die zijn eigen levenseinde heel lucide beleeft. Het personage kijkt achterom, overschouwt zijn leven en ziet vooral middelmatigheid, merkt dat kansen gemist werden, dat anderen hém ontgoochelden en dat hij anderen ontgoocheld heeft. Geen mijmeringen die helpend zijn om het leven hier los te laten. Ik geloof dat de teksten voor Pieter en ikzelf een middel zijn om onze kijk op de mensheid, op anderen en onszelf te verwoorden. Ze gaan over persoonlijke ervaringen of over dingen die we merken waar we triest, ontgoocheld of kwaad van worden. Een ideale ‘match’ bij de muziek de we schrijven. Keys & Chords: Zijn de live optredens, met de nieuwe nummers, tot nu toe al goed ontvangen? CHRIS: Dat is zeker het geval. Een aantal van de songs speelden we al eerder live, maar sedert de release-show van de plaat (21/04/2018) spelen we de songs zichtbaar met meer en meer overtuiging. Ik geloof dat we daar nog iedere keer in groeien. Het resterende deel van dit jaar en ook in 2019 willen we live de songs zoveel mogelijk spelen. We zijn dus hard op zoek naar clubs, bookers en festivals die ons een plaats willen geven in hun programmatie of op hun affiche. Keys & Chords: Is er een reden dat Chalice nog altijd liefst onafhankelijk werkt? CHRIS: Het is niet zo dat we per sé ‘independant’ willen blijven. De voorbije jaren hebben we geen deftig aanbod gekregen én onze tijd in de Belgische (underground) metalscene, ondertussen 20 jaar, heeft ons ook geleerd dat sommige deals met platenmaatschappijen in de feiten niet veel voor stellen. Liever geen deal dan een slechte deal. PIETER: Gaandeweg hebben we het onafhankelijk zijn ook leren zien als een voordeel. We schrijven onze muziek zelf, spelen heel graag live en een album hebben met daarop je beste songs met een killer-productie, zorgt in de eerste plaats voor een artistieke voldoening. We doen het in alle eerlijkheid ook voor onszelf. In de tweede plaats is het ons visitekaartje voor liefhebbers en fans én opent deuren om meer en betere shows te pakken te krijgen. CHRIS: Nu, ik wil hier zeker ook gezegd hebben dat we op zoek zijn en blijven naar een platenmaatschappij, een partner, die ons kan steunen op vlak van promo, distributie, bookings en zo. Ik geloof ook dat sommige deuren gesloten blijven voor een onafhankelijke band. Voor ons is ‘onafhankelijk werken’ absoluut geen fetish. Keys & Chords: Na al die verschillende line ups en jaren in kleine venues te spelen ( met soms zeer weinig opkomst) wat is jullie motivatie om nog steeds te spelen? CHRIS: Het enige juiste antwoord hierop is: omwille van de liefde, de passie voor dit soort extreme muziek. Metal is voor ons niet het enige genre waar we naar luisteren, maar da’s wél de muziek die ons alle vijf bindt. Het is de muziek die ons raakt, het is de muziek die we kopen en luisteren en die we zélf live gaan kijken. Dit soort muziek ook zélf maken en spelen geeft ons zoveel voldoening. Het is bijna therapie die ons helpt om onze eigen emoties te kanaliseren. Op die manier moeten we geen mensen kapot maken. PIETER: Veranderingen in de line up zijn, zeker op korte termijn, nooit een voordeel. Ze vertragen soms de progressie die je kan maken. Anderzijds vertrekken mensen niet zo maar. Nieuw bloed geeft andere een dynamiek en andere ideeën. De drive om verder te gaan is in het verleden altijd groter gebleken dan de ontgoocheling omwille het vertrek van iemand. Keys & Chords: Bedankt voor jullie tijd en hoop dat er nog veel meer uit de kan van Chalice zal komen ! PIETER: Bedankt voor het interview en voor jullie support. Met 20 jaar hebben we een geschiedenis achter ons, maar we geloven hard dat er voor ons een toekomst is. |
Jason Proot © 2018 Keys and Chords
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025