22 augustus 2015 • linden-Holsbeek

report & photo's: freddy vandervelpen ©

Met: Paul Michiels – Jan Muës Cool Cargo – Hugo Boogaerts & Moon Express

Weg van de snerpende gitaren, weg van de immense drukte, weg van de frituur- en hamburgertenten en ver weg van alle chaos begaven we ons op zaterdag 22 augustus richting Chartreuzenbos te Linden-Holsbeek. Dit is op deze zwoele zomeravond ‘the place to be’ voor de jazzliefhebber, voor de 5de editie van dit event. Je kan soms bevindingen hebben over de werking van de gemeentelijke en stedelijke cultuurraden maar eerlijk is eerlijk, dit is veruit één van de mooiste initiatieven van de Intergemeentelijke Culturele Samenwerking (IGCS, Aarschot, Begijnendijk, Holsbeek, Rotselaar en Scherpenheuvel-Zichem). Samen met het ANB en Check4 hebben zij dit vijf jaar geleden uit hun hoed getoverd. Je moet zelfs in het geheel geen jazzadept zijn om hiervan te houden.

Je ‘heilige koe’ moet je reeds een paar honderd meter eerder achterlaten, om de rust  van Woody Woodpecker en Mijnheer de Uil niet te verstoren. Na een wandeling van 200 meter kom je terecht in dit romantische fabeltjesland.  Je hebt zelfs geen cocktail van kokos, banaan en guaraná nodig om van deze boswandeling te genieten. Zeker niet als je weet dat er een lekkere frisse ‘Omer’ op je staat te wachten. Bezielers Guido Peers en Jan Muës zijn druk bezig met het verwelkomen van de gasten. Het heuglijkste nieuws is wel dat ze het hier dit jaar echt droog houden. Toch langs de buitenkant…

Langs verschillende zijden stromen de mensen toe en nog voor deze editie van JazzWood aanvangt zijn alle zitjes en tafeltjes reeds ingenomen. We richten ons dan ook tot de organisatie met de vraag …je kan volgend jaar toch niemand gaan weigeren? Het is ook een beetje als thuiskomen, want van de verschillende gemeenten die hier werk van hebben gemaakt, zijn er ‘residents’ aanwezig. Dat is ook meteen het gezellige van deze ontmoeting. Er is altijd wel iemand die je kent om een babbeltje mee te slaan. Puik is ook weer de geïmproviseerde infrastructuur, waarbij ook de mannen van geluid en licht een pluim op hun hoed mogen steken. Je kan uiteraard steeds luider gaan spelen maar het respect voor de natuurlijke bewoners van deze locatie mag niet te zeer verstoord worden.

Dit jaar koos men voor veelzijdigheid. Zo staat er voor iedere liefhebber wel iets op de affiche, waarin hij of zij zich kan vinden. Diegene die vanavond de spits afbijten zijn Hugo Boogaerts en zijn Moon Express. Spijtig dan men hier niet aan een dansvloer heeft gedacht, want we zijn vertrokken voor een set van zeer aangename funk en soul met uiteraard de nodige jazzinvloeden. Hugo Boogaerts heeft buiten zijn saxofoon en dwarsfluit natuurlijk nog voor versterking geopteerd. Aan de trompet hebben we Nico Schepers, terwijl Bart van Caenegem de keys bedient. Patrick Delterne staat garant voor de subtiele rifjes op de elektrische gitaar en drummer Yves Baibay  en Robert Mercurio op de basgitaar vormen samen de ritmesectie.

Met nummers als ‘Rollin’’ en ‘Bamm-Bamm’ laten Hugo en zijn Moon Express meteen de aanwezigen voelen dat er geen tijd is om in te dommelen. Met hun begeesterende funk trekken ze meteen alle aandacht naar zich toe. Dat de roots van deze formatie in Limburg ligt, wordt meteen duidelijk wanneer ze hun ode brengen aan jazzcafé De Sjruur uit Maaseik. Net als Hugo Boogaerts en zijn Moon Express heeft dit café een uitzonderlijk goede reputatie. Jammer dat ‘De Sjruur’ nog alleen maar maandelijks kleinschalige jazzconcerten organiseert. Met ‘When The Night Falls’ aka Nightfall is het einde van deze sterke opener een feit en simultaan met dit nummer heeft ook de duisternis haar intrede gedaan.

Marc Van den Hoof is zoals steeds de MC van dienst en mag voor de tweede set niemand minder dan onze eigen Jan Muës aankondigen. Die is samen met zijn Cool Cargo klaar voor mooie en intense cool jazz van een hoog allooi. De cargo die Jan Muës heeft meegebracht zijn Luc Vanden Bosch, zoals vanouds à la batterie, Mario Vermandel en zijn warme contrabas en natuurlijk ook Johan Sabbe aan de keyboards. Jazz waarvan je moet genieten, al is het soms niet altijd mogelijk door diegene die hier alleen zijn voor ‘De Omer’.

Jan Muës en zijn Cool Cargo dat zijn ‘standards’ om bij weg te dromen. Zoals meteen al met Johnny Greens ‘Out Of Nowhere’ dat reeds dateert uit 1931. Na ‘Laura’ uit de gelijknamige film en ‘Baubles Bangles and Beads’ (1953), waarvan zeker ook de versies van Frank Sinatra en Peggy Lee in het geheugen geprent staan, schakelen Jan en zijn Coole gasten over naar de luchtigere Sambajazz. Misschien geïnspireerd door het warme zomerweer, transformeren nummers als ‘Summer Samba’ dit prachtige loofbos meteen in een zwoele tropische locatie. Cool en vocal jazz, ja dan kunnen we uiteraard niet zonder eentje van Cole Porter en… ‘I Love You’ "echo the trees". So far so good en dus mag Jan Muës ook eens een eigen compositie vertolken. Op ‘Mushroom Pickin’ With My Muse’ zal ook straks Paul Michiels nog terugkomen. Het is niet omdat we ze kennen maar Jan, Luc, Johan en Mario, dit waren geen ‘standards’ maar ‘high standards’. En wat zal Marithé Van der Aa volgend jaar in maart fier zijn dat ze zulke begeleiders achter haar zal hebben.

Ondertussen is ‘De Omer’ al wat in de man aan het komen en moet ik me gaan concentreren om de ‘top of the bill’ goed op de gevoelige plaat vast te leggen. Als afsluiter van deze prachtige editie hebben ze niemand minder dan onze nationale crooner Paul Michiels kunnen strikken. Op het programma staan uiteraard gekende nummers uit het grote ‘American Songbook’ met klassiekers van Frank Sinatra en Nat King Cole.

‘Polle Pap’ kan vanavond beroep doen op een trio om U tegen te zeggen. Aan de keys zit Hervé Martens en de drums worden gestreeld door Pim. En omdat Heist Op Den Berg en Mechelen niet zo ver uit elkaar liggen heeft Paul Michiels ook aan gitarist Eric Melaerts gedacht. Zo blijft ook na de vorige twee groepen de kwaliteit steevast gewaarborgd.
Duidelijk is ook dat Paul Michiels wat extra volk op de been heeft gebracht. Voor het podium wordt iedere vrije vierkante meter ingenomen en mag stilaan het bordje ‘sold out’ worden opgehangen. Na een puik instrumentaaltje van het begeleidende trio wordt Paul Michiels onder luid applaus verwelkomd. Dat de ‘guest of honour’ backstage met een specialist van ‘mushrooms’ heeft zitten babbelen wordt meteen duidelijk tijdens de eerste woorden. Gelukkig hebben ze er enkel over gepraat.

Eén van Paul Michiels’ favoriete nummers is zeker Donald Fagens ‘The Goodbye Look’. Meteen laat hij horen waarvoor hij naar hier is gekomen. Vocale Jazz is meteen ook een statement voor deze afsluiter, zeker wanneer Els Artois haar duet mag  brengen. Els, die hier vorige editie ook stond te schitteren, mag zich vanavond ook een ster noemen. Met ‘Downtown’ van Tony Hatch brengt ze samen met Paul Michiels een hoogstaand duet, waar zelfs Petula Clark bewondering voor zou hebben.

Na enkele obligate jazzstandards schakelen ook Paul Michiels en zijn trio over op het meer poppy genre om iedereen te kunnen bekoren. Met ‘Fragile’ van Sting merken we op hoe broos we toch kunnen zijn. Nog van dat, denkt het publiek en met een sleper van Ray Charles wordt tussen beukenboom 550 en 560 zelfs een geïmproviseerde dansvloer tot leven gewekt. Dansen op de tonen van ‘You Don’t Know Me’ op een ‘enchanted evening’ wat wil je nog meer, maar …afraid and shy, I let my change go by.

Prachtig is ook zijn versie van ‘Smile’ uit Charlie Chaplins ‘Modern Times’. Gelukkig is er ook een moment van stilte waar te nemen, want dit is betoverend. Na een passage waarbij Hervé plaats ruimt aan zijn keyboards, is het ook tijd om Soulsister vanonder het stof te halen. Voor zover dat nodig is want de lyrics van ‘The Way To Your Heart’ worden hier door menige aanwezigen meegezongen. En dan, dan gaan de lichten aan en wordt het vreugdevuur aangestoken. Na de laatste ‘bonnetjes’ te hebben opgedronken, beginnen de meesten aan de nachtelijke afdaling van de berg. Met een goed gevoel gaat iedereen huiswaarts na deze uiterst geslaagde editie van JazzWood. Superfantastisch en op naar editie 6!