|
zaterdag 11 november 2023 Blues-sphere Bar, Luik Report: Philip Verhaege Foto's: Philip Verhaege © Met dank aan: Blues-sphere Bar |
J J Thames is geboren en getogen in een buitenwijk van Detroit. Dus kende ze niet alleen die Motown sound, maar ook het geluid van de verstedelijkte blues. Kort nadat ze zeventien werd, trok de familie Thames naar Jackson, Mississippi. Daar werd ze ondergedompeld in de diepe soulvolle Southern blues. Ze vond al vrij snel haar weg naar de lokale muzikale gemeenschap in Mississippi. Dat gaf Thames het unieke perspectief om haar sound verder uit te bouwen. En toch trok ze New York City, had geen baan, geen geld, woonde in opvangtehuizen ten zuiden van The Bronx en had eigenlijk weinig hoop dat dit alles snel zou veranderen. Het enige dat de dynamische Jj Thames had, was haar uiterst begaafde stem. Niet veel later vond ze in Mississippi opnieuw haar thuisbasis. Al deze levenslessen weerklinken dan ook onvoorwaardelijk in haar rijkelijke muzikaliteit.
Ze is inmiddels uitgegroeid tot een bluesdiva in de soul en blues-scene, heeft enkele opmerkelijke albums en is druk bezig de wereld rond te reizen om haar muziek en haar boodschap van perseveratie onder haar fanbase te verspreiden. Met een meedogenloze energie zet ze de Luikse jukejount Blues-sphere al snel naar haar hand. En dan krijg je als doorwinterde zangeres al even snel al deze synergie terug. In de backing vinden we het Italiaans kwartet met bassist Walter Cerasani, Abramo Riti op keys, drummer Fabio Colella en Luca Giordano op gitaar. Na een instrumentaal intermezzo zette Jj Thames meteen ‘Bright Lights’ in de steigers. Wat volgde was een reis doorheen het rijkelijke universum van de blues. Naadloos volgde een uitgesponnen ‘Hey You’, uit haar langspeler ‘Tell You What I Know’ en een wel zeer funky ‘Hattie Pearl’. Trokken we naar de Windy City met het swingende ‘I’m Leaving’ (First Thing In The Morning) uit dat andere schitterende album ‘Raw Sugar’. De spontane en uitgesponnen nummers geven de nodige ruimte tot soleren van de bandleden. Het swampy ‘Woman Scorned’ is een nummer dat ze ooit neerpende nadat ze in de gevangenis was beland toen ze haar ex-echtgenoot zijn auto aan diggelen sloeg. Er zit gewoonweg iets meeslepend in die diepe lyrics én emotionele stem van Jj Thames… |
Na een korte break trekken we meteen naar Mississippi voor de slowblues ‘Get You Some Blues’, ingekleurd met groovy keyboardtunes en Cerasani’s diepe baslijnen. En toen ook Luca gretig zijn gitaarriffs uitstrooide waanden we ons echt in een Southern juke joint. En toen moest John Lee Hokkers’ ‘Boom Boom’ en het wel zeer funky ‘Whipping Post’, met zijn psychedelische ondertoon nog de revue passeren. Luca accordeert met zijn wah wah pedaal en ontpop zich als een gitaar-duivelskunstenaar. Maar ook in B.B. Kings ‘The Thrill Is Gone’ toont hij zijn predispositie. Hij is werkelijk een echte ‘travatori blues musicale’. Zeg maar een echte muzikale bluestroubadour die al een tijdje zijn eigen weg heeft geplaveid in deze blueswereld. De apotheose van deze showcase was misschien toch wel het passioneel vertolkte ‘I’d Rather Go Blind’…Goosebumps bekuipt ons voor een zoveelste keer…
Dit najaar komt haar langverwachte nieuwe album uit, ‘Freedom Is Majestic’. Jj Thames, zo nuchter, zo relaxed….! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024