Support: Melted Space, Diabulus In Musica • 23 oktober 2015  • Biebob, Vosselaar

“Female Fronted Metal”: het blijft, zeker in België, een ondergewaardeerd subgenre in het uitgebreide metal landschap. Iets wat jaar in jaar uit opviel tijdens de edities van het MFVF te Wieze, waar je tal van Nederlanders, Duitsers, Engelsen, Fransen, … zag op af komen zodat de Belgische fans bij wijze van spreken in de minderheid waren. En dat is verdorie erg jammer want er zijn heel wat kwalitatief hoogstaande bands actief met een dame als frontvrouw. Ook nu weer was de opkomst maar matig te noemen op deze vrijdagavond.

Het uit Frankrijk afkomstige Melted Space mocht de avond openen en deed dat zeker niet onaardig. Muzikaal kan je de band misschien wat gaan vergelijken met Arjen Lucassen's Ayreon, want ook Melted Space bestaat uit een componist (Pierre Le Pape) en voor de rest bekijkt de man welke artiesten het muzikale en zeker het vocale kunnen gaan invullen. Ook hoor je hier heel uiteenlopende invloeden aan subgenres in de metal langskomen. Dit gaat van death en black metal over symfonische metal tot progressieve metal. Dit keer zorgde Pierre voor de toetsen, terwijl bass, drums en gitaar voor het muzikale aspect zorgden. Maar liefst vier vocalisten, waarvan twee vrouwelijke (ik herkende in ieder geval Clementine Delauney (Serenity)), zorgden voor het vocale aspect. En daardoor krijg je een mooi kleurenpallet aan stemtimbres gaande van rauwe diepe grunts, over cleane mannelijke zang en vrouwelijke zang tot hoog uithalende sopraan stemmenpracht. Meteen een knappe start van wat een veelbelovende avond zou worden.

Het Spaanse, en eigenlijk meer bepaald uit Baskenland, Diabulus In Musica beschouwt België bijna als hun tweede vaderland omdat ze hier al vrij vaak te zien en te horen waren. Geen grootse full band dit keer, maar enkel met zijn viertjes zorgde de band met frontvrouw Zuberoa Aznaréz voor een knap concert waarin, zeker naar het einde toe, ook de death metal grunts van Gorka Elso (keyboards) een plaatsje opeisten. Gitaar en drums completeerden het kwartet. Uit hun knappe set onthield ik in ieder geval een gedreven versie van 'Sceneries Of Hope' (uit hun tweede album 'The Wanderer' (2012)) en het deels in de Baskische taal gezongen 'Maitagarri' wat staat voor “godin van het woud” in de Baskische mythologie.
Maar waar het overgrote deel van het publiek naar uitkeek was de doortocht van Leaves' Eyes, de band rond De Noorse frontvrouw Liv Kristine die onlangs een pareltje van een album op de markt bracht met het lichtjes fantastische 'King Of Kings', een concept-album over de allereerste koning van Noorwegen: Harald Harfagre. Dat de meeste nummers in de setlist van deze avond dan ook uit dit album kwamen,mag geen verbazing wekken. Wat wel onze verbazing wekte, was het feit hoe gedreven en hoe energiek dit zestal overkwam. En nog meer hoe dankbaar de band is met het enthousiasme dat de band van het publiek terugkrijgt. Uit dat laatste album kregen we schitterende versies aangeboden van 'Halvdan The Black' (waarmee de show meteen uiterst energiek en gedreven van start ging), 'Sacred Vow', 'The Waking Eye', 'Edge Of Steel', het schitterende drinklied 'Swords In Rock' en het titelnummer 'King Of Kings' dat de eigenlijke set afsloot. Tussendoor konden we natuurlijk ook genieten van o.a. 'Hell To Heavens', 'Symphony Of The Night' (twee nummers die nu al als klassiekers van deze band kunnen beschouwd worden) en de prachtige ballade 'Into Your Light' (uit het allereerste album, 'Lovelorn' (2004)). Een toegift kan natuurlijk niet uitblijven en dat kregen we dan ook met het schitterende 'Elegy'. En nog kregen de fans er niet genoeg van zodat de band nog een tweede maal terugkwam. Ditmaal voor het laatst maar met een mooi lang nummer waarvoor de grote Alexander Krull zich nogmaals in zijn ridder uitrusting wurmde. 'Blazing Waters' zette voor de laatste maal het zaaltje in vuur en vlam.

Twee heel goede en sterke bands met gedreven en energieke sets en de “top of the bill” die daar op gemak nog een deftig stukje bovenuit steeg. Concerten als deze kunnen misschien een deurtje gaan opmaken op de grotere festivals om ook dit subgenre in de metal een eerlijke kans te geven. Ik heb samen met een paar honderd anderen in ieder geval immens genoten van deze avond.