22 augustus 2015 • Elckerlyc Live, St-Lambrechts-Herk
Elckerlyc live Goes Big.
|
In de zaal van het ontmoetingscentrum Elckerlyc ging de eerste editie van het ‘Limburgs Roots Festival’ door.
Met maar liefst 5 bands op hun affiche, en niet de minste, neemt dit festival een knallende start. De Madcat’s Roughriders, Bourbon Street, The Rhythm Bombs, Blues Lee en Doghouse Sam & his Magnatones sieren de affiche van dit Limburgs Festival. En ondanks het warme weer en de talloze andere festivals dat weekend, kwam het publiek vlot binnen in de zaal van Elckerlyc. Om de 5 groepen hun blues tijd te gunnen begon het eerste optreden al om 17u. De Madcat’s Roughriders mochten op dit vroege avonduur het moeilijke startschot geven, maar daar had deze 5-koppige blues band duidelijk geen probleem mee. Aan de drums: Niels Deglin (Mr. Blue), bas: Bram Gourmand, gitaar: Kenneth Vanbrabandt (Mr. K) en Frank D’Heye (MadCat Frank) als zanger en harp, dit gecombineerd met hun pure en expressieve blues bracht het publiek dadelijk terug in de sfeer van de jaren ‘60, toen de blues nog een manier van leven was. Met nummers als ‘Moonshine Whiskey’, ‘Saint Louis Blues’ en het luchtige ‘Wiggle Wiggle’ wisten ze iedereen mee te krijgen en was de toon gezet voor een geslaagde avond. Naarmate het later werd, stegen de temperaturen in de zaal. Bourbon Street mocht als tweede band de hitte trotseren. Deze band bracht een mix van Funk, rauwe Swampblues en Rock, maar de leidraad in dit alles is en blijft Blues. De in 2010 opgerichte groep bestaande uit Jo Vossen (Jojo Guitar), Mario Jossels (Little “m”) met zijn basgitaar, Luc Boonen (Daddy Bean) met de Mississippy Saxophone en in 2014 bij de groep gekomen drummer Wilfried Claesen (Chopstick Will(y)). Dat ze ‘Blues with a Twist’ brengen bewijzen ze door bestaande nummers zodanig met een eigen touch te coveren dat de eigenlijke artiest ze bijna niet meer herkent en dit altijd met de blues in gedachte. Naast covers als ‘Love Me Darling’ en ‘County Jail Blues’ brachten ze ook enkele eigen nummers, zoals ‘Monday Lovers’ met stevig gitaar werk en het rustigere ‘The Owl’. En stilstaan was geen optie meer. Tijdens een kort gesprek met leadzanger en basgitarist Little “m” kwam ik te weten dat ze in de toekomst nog meer aan eigen nummers gaan werken en dat ze op hun volgende festival ‘September Blues’ op 5 september in Heusden-Zolder, exact 5 jaar bestaan. Een jaartje geleden is om familiale redenen hun drummer moeten stoppen maar ondertussen is zijn plaats ingenomen door Chopstick Will(y). Toen hij de band zag optreden op ‘Oetsloven Blues’ en hoorde dat ze een drummer zochten is hij meteen voor een auditie gegaan, met succes. Samen met de 3 andere bandleden vormen ze een toffe vrienden groep die plezier hebben in wat ze doen en deze vibes stralen van het podium af met stevig gitaarwerk en een Daddy Bean die met zijn Mississippy Saxophone de sterren van de hemel blaast. |
Op de vraag of ze plannen hadden om een CD met eigen nummers op te nemen was het antwoord dat ze daar op dit moment nog niet aan toe zijn. “In januari 2016 treden we op in de Muziekodroom in Hasselt en we zullen de eerste Belgische band zijn die daar optreed zonder een eigen CD te hebben” zei Little “m” en als iemand zin heeft om ons te managen keert die van een kale reis terug, we managen ons eigen wel en dat lukt goed (lacht)’. Om ons gesprek te eindigen kreeg ik nog mee dat er volgend jaar augustus misschien iets groots te wachten staat maar wat dat is wilde Little “m” nog niet prijsgeven, dat wordt dus uitkijken…
Zo is het al halfnegen geworden en is het tijd voor The Rhythm Bombs met Steven de Troch als invallende leadzanger. Zanger Doghouse Sam heeft nog een optreden in Nederland en zal ons later deze avond vergezellen met zijn Magnatones. Maar met een ervaren zanger als Steven was dit geen enkel probleem. Dat The Rhythm Bombs een tijdje weggeweest zijn is er zeker niet aan te merken. Met Marc Gijbels aan de drums, Patrick Indestege met zijn contrabas, bas en Stanley Patti als leadgitaar hebben ze weer de nodige inspiratie gevonden om er terug stevig tegen aan te gaan. Als extraatje was er Patrick Cuyvers met zijn Hammondorgel, samen lieten ze een mix van Blues, Swing en Soul van het podium knallen. Van ‘Alligator Fryolator’ over ‘Somebody Help Me’ tot ‘Greasy Kid’s Stuff’ en ‘Boogie Burst’ als dessert. Muzikale nummers afwisselend met uiterst dansbare songs, iedereen kwam aan zijn trekken, wat duidelijk te merken was aan het enthousiaste publiek. Tussen al het mannelijk blues geweld was er tijdens de intermezzo’s plaats voor de prachtige stem van Ineke Tiolants. Deze jongedame van Alken zette in haar eentje en met haar gitaar een schitterend optreden neer met covers die gaan van Elvis Presley tot Vaya Con Dios en ‘Mia’ van Gorky. Met haar uitluntende stem en wat rustigere nummers slaagde ze er zelf in om enkele mensen tot tranen toe te beroeren. Op achtjarige leeftijd kreeg Ineke Tiolants een oude gitaar van Peter Van Laet (Mama's Jasje) en haar liefde voor muziek was niet meer weg te krijgen. Ze is dan ook niet aan haar proefstuk toe, voorprogramma’s in de Muziekodroom, optredens in verschillende café’s en zelfs in een kerk voor een huwelijksmis. Niets is haar te veel. Zelf zou ze graag wat meer gaan werken aan eigen nummers maar daar is voorlopig nog niet echt de tijd voor. Ik ben er zeker van dat we in de toekomst nog veel van haar zullen horen. Ineke Tiolants, een naam om zeker te onthouden. Zo zijn we alweer aan de voorlaatste band gekomen. Niemand minder dan Blues Lee mocht de sfeer erin houden met hun Genuine Feel Good Music. Swing, Jump, R&B, Soul, Boogie… niets is vreemd voor deze band die al dit jaar al hun 20-ste verjaardag vieren. De gitaren van Guttlin van de hand van Karel Phlix ‘Helix’, leadgitaar, mochten niet ontbreken. |
Maar ook basgitarist Steph Collart "Mister C" had een eigen gemaakte basgitaar mee, de Jerrybas viel zeker in de smaak! Dit gitaarwerk, samen met de klarinet of sax (soms zelfs de twee tegelijk) van leadzanger Bies Biesmans ‘JB’, zorgden weer voor de nodige muzikale hoogstandjes.
Samen met Yves Bosmans ‘Mister Bozz’ aan de drum, en Jan Corthouts "Catchy", gitaar krijg je een band die de halve wereld al heeft afgereisd om op te treden. Hun catchy nummers als ‘Hillbilly Joe’, ‘Full Time Lover’ of ‘Honey Please Don’t’ hielden de sfeer erin en lieten het publiek mee swingen. Zonder het te merken is het ondertussen al half één geworden (wat gaat de tijd snel als de muziek goed is) en zijn Doghouse Sam & his Magnatones gearriveerd voor de laatste noten van dit festival. 2015 was voor deze band om zijn minst een indrukwekkend jaar. Ze haalden de 1ste plaats op het Belgian Blues Challenge en de 2de plaats bij de European Blues Challenge 2015, toch iets om u tegen te zeggen. Met een drummer als Franky Gomez, Jack ‘Fire’ O’Roonie aan de contrabas en Doughouse Sam als zanger, gitarist en mondharmonica krijg je dan ook een trio die de pannen van het dak spelen. Ze brachten een mix van eigen nummers en covers. ‘Why’, ‘Lot To Do & Little Time’, ‘I’m Ready’ (Fats Domino) en ‘My Little White Horse’ (Bo Diddley) passeerden de revue. De openingssong ‘Something Wrong’ van hun nieuwe CD mocht niet ontbreken en als toemaatjes kregen we ‘Going Mad’ van John Lee Hooker. Met Doughouse Sam & his Magnatones kwam er een einde aan deze geslaagde eerste editie van het Limurg Roots Festival. Alvast een dikke proficiat aan de organisatoren van Elckerlyc Live en de harde werkers die dit festival mogelijk gemaakt hebben. We kijken al uit naar volgende jaar voor de 2-de editie! Wil je meer weten over de andere evenementen van Elckerlyc live? Dan kan je altijd terecht op hun facebook pagina https://www.facebook.com/ElckerlycLive |