|
5 juni 2018 |
support: The Charm The Fury
Op mijn verjaardag had ik het plezier en het genoegen om me richting Rijsel te begeven. Niemand minder dan Arch Enemy ging daar L'Aeronef onveilig maken. Toch een band die hoog op de bucketlist stond en zo geschiedde. In hun gezelschap brachten ze mijn favoriete Dutchies mee, nl. The Charm The Fury.
The Charm The Fury zag ik voor de derde maal aan het werk en elke keer klinken ze beter en beter. Caroline Westendorp , die de blonde haren had ingeruild voor een felrode haardos, nam de zaal moeiteloos in. De grunts, de cleans en natuurlijk haar looks doen menig mannenhart sneller slaan. Misschien daardoor dat het publiek een nogal een lome indruk achterliet, ze waren misschien te hard begeesterd door de knappe frontvrouw. Nieuwe gitarist Koen Stokman (Static) bewees hier nog maar eens dat hij zijn plaatsje binnen deze sterke band zeker verdiend. Ook zag ik een andere bassist dan Lucas Arnoldussen aan het werk maar helaas moet ik schuldig blijven wie dat was. Geen verrassingen binnen de setlist. Hun meest recente album’ The Sick, Dumb en Happy’ is nu al een tijdje uit en de fans zingen de tracks al luidkeels mee. Zeker de kleppers zoals 'Echoes', 'Weaponized' en 'Down On The Ropes'. De ideale opwarmer als je het mij vraagt voor de hoofdact van de avond, al zou ik zeker The Charm The Fury eens als headlining act aan het werk moeten zien. Al is het maar om langer te kunnen genieten van de muziek en van Caroline natuurlijk. Op de tonen van 'The Ace Of Spades' de welgekende Motörhead klassieker was de tijd gekomen om me in de fotopit te begeven. De zenuwen stonden strak gespannen en laaiden nog hoger op toen de intro 'Set Flame To The Night' weeerklonk en Daniel Erlandsson zijn plaats achter de drumkit innam. Met opener 'The World Is Yours' kwamen ook de andere leden het podium op met Sharlee D'Angelo, Jeff Loomis, Michael Amott en natuurlijk Alissa White-Gluz. Alissa met haar kenmerkende blauwe haren straalde op het podium en had er duidelijk veel zin. Wild headbangend en het publiek opjuttend zelfs met enkele zinnetjes in het frans, wat het publiek zeker wist te appreciëren. |
Met een sterke set had de band dan ook totaal geen moeite om de zaal volledig in te pakken. Op de setlist stonden vooral nummers van de laatste twee albums van de band, dus met Alissa aan het roer. Al konden natuurlijk enkele klassiekers niet ontbreken zoals 'Ravenous', 'Dead Eyes See No Future', 'We Will Rise' en natuurlijk 'Nemesis' dat de band bewaarde voor de encores. Ik was een enorme fan van de band ten tijde van Angela Gossow en was geschokt toen ze de band verliet niet wetende hoe Alissa deze schoenen kon opvullen. Nu twee albums later moet ik eerlijk bekennen dat ze dat verdomd goed doet. En dat ze over een geweldige cleane stem beschikt wisten sommigen al van haar vorige band The Agonist maar nu ook bij Arch Enemy. Op ‘Will To Power’ staat namelijk voor het eerst een deels clean nummer, 'Reason To Believe' en dat werd hier ook live gebracht tot plezier van het aanwezige publiek. Hoewel de fans er in het begin wat twijfelachtig overstonden hebben ze het sterke nummer volledig omarmt. Het is nu eenmaal een op en top Arch Enemy nummer met het geniale gitaarspel van Jeff Loomis en Michael Amott. Die laatste liet ons meermaals genieten van zijn vingervlugge en melodieuze gitaarspel. We kennen allemaal wel het geniale, instrumentale 'Intermezzo Liberté'. Ook Jeff Loomis kreeg zijn moment de gloire in de encore ronde waar de band de show afsloot met de outro van 'Fields Of Desolation'. Ik kon meer dan voldaan huiswaarts keren en genoot nog de hele autorit na. Arch Enemy tot op de zomerfestivals!
Setlist Arch Enemy
|
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025