donderdag 8 september 2022
Muziekodroom, Hasselt

Report: Sis Vanhoof
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Move2Blues
 Dat de Hasseltse optredens van Move2Blues al even terug in de tijd konden hervat worden zonder coronamaatregelen stemde me gelukkig. Ook de aanloop naar dit eerste optreden van de nieuwe jaargang verliep in de goede richting wat dat betreft. De eerste band die het ijs mocht breken in de vertrouwde Muziekodroom was voor Big Creek Slim Band. Maar de organisatie wordt opgezadeld met een probleem naar de toekomst toe. Er waren al lange tijd onheilspellende berichten over deze Hasseltse muziektempel, maar in de nabije toekomst is het nu zo ver dat de activiteiten ’on hold’ worden gezet vanaf januari 2023. Dit onder meer wegens een gebrek aan rendabiliteit de voorbije jaren door onder meer de moeilijke (pandemie)tijden en het wegvallen van de broodnodige subsidies. In die mate dat Danny en zijn team op zoek moeten gaan naar een nieuwe locatie voor de maandelijkse bluesactiviteiten. De Move2blues-organisatie hoopt - in samenwerking met de stad Hasselt -  een locatie te vinden die voldoet aan de akoestiek in functie van de ruimte. We hebben er alvast een goed oog in om vanaf januari The Strikes aan het werk te zien in Hasselt want het programma voor de jaargang 2022-2023 ligt vast tot mei.

Lange afstand
Het was Big Creek Slim (BCS) die samen met zijn band de eer had om deze bluesjaargang op gang te brengen in het muziekcafé. Een optreden dat al in 2020 gepland stond overigens. BCS is niet ‘de eerste, de beste’ want de Deen - die pendelt tussen Brazilië en Denemarken -heeft al heel wat nationale bluesawards op zijn palmares staan en tal van albums op de teller. BCS oftewel Marc Rune is de man van de lange afstand dus en toeren doet hij tussen Europa en Zuid-Amerika. Big Creek Slim doet ongetwijfeld bij een aantal mensen een lichtje branden want hij toerde in 2016 als duo met onze harpvirtuoos Steven Troch. Een jaartje later was hij ook onder meer op het befaamde Moulinbluesfestival in Ospel te gast samen met Tim Lothar Petersen en zijn vaste harmonicaspeler-producer  Peter Nande, die in Hasselt ontbrak en vervangen werd door de Engelse harpspeler Roger Wade, ook geen klein bier. De ritmesectie bestond uit het Deense duo Jaska Prepula (bas) en Mikko Peltola op drums, routiniers die in het verleden het podium deelden met grote namen, zoals onder meer Mark Hummel en James Harman.
BCS is een fan van de klassieke deltablues, zeker nadat hij een jaar na zijn eerste album (2007) een bezoek bracht aan de States, waar hij danig  onder de indruk was van de klassieke blues van de zwarte bluespioniers. Door zijn passie gedreven liet hij zich inspireren door de Amerikaanse blues.
​​Unieke stem
Van BCS is geweten dat hij een rauwe doorleefde stem heeft en dat kwam al snel tot uiting in de dansbare opener ‘We Gonna Rock Toninght’.  We merken al onmiddellijk dat er heel wat synergie ontstaat tussen harpspeler Wade en de frontman die met sprekend gemak de snaren betokkelt. Ook het nummer ‘Hoochie Mama’ leent zich perfect tot een duel tussen gitarist en de harpspeler. Ook in de andere nummers merk je dat BCS een unieke bluesstem heeft, waarin je de echo’s van de Amerikaanse bluesgiganten hoort, zoals onder meer Howling Wolf. Zijn stemtimbre blijkt bovendien compatibel met zijn gitaarspel en dat is een unieke ervaring voor het oog en het oor. Set één is erg gevarieerd met een mix van covers en eigen nummers.  Dat illustreert ook zijn album ‘Keep My Belly Full’ (2016) waarin heel wat muziekgenres aan bod komen. Wat we nog onthouden uit deze eerste erg gevarieerde set is  een swingend Bo Diddley-toontje  en ook  het onvergetelijke ‘The Sky Is Crying’ (Elmore James, cover SRV).
​
Geloofwaardig
Ook na pauze blijft het niveau hoog met een erg homogeen spelende band, waarin de beide ritmemuzikanten ook hun kunnen tonen. Het publiek geniet ook duidelijk en laat dat blijken met de nodige respons. Ook bij het eerste nummer ‘Everything  Gonna Be Allright’(Muddy Waters)  gingen de handen al vlug op mekaar. Het volgende nummer blijkt een hoge lichtspot niet in de juiste richting van de frontman te hangen. Maar dat euvel  werd opgelost door een attente Move2Blues-medewerker Johnny Thijs, die  met een subtiele tik van een borstelsteel de spot in de juiste richting stuurde. Een pluspunt alvast voor de fotografen.
Wat we nog meenemen van set twee is een uitstekende versie van het eigen nummer ‘’I Just Don’t Understand’, waarin BCS zijn gitaartalenten etaleert in combinatie met zijn manier van zingen. Spelen en zingen op een geloofwaardige manier is het motto van deze Deense gitaarvirtuoos. Het optreden groeit stilaan naar een climax, zeker met het wondermooie ‘I’ve Got My Eyes On You’ (John Lee Hooker) . En in de flow wan een laatste swingend nummer wordt de band voorgesteld en dat resulteerde in een dubbele toegift van de frontman die solo twee authentieke Deltabluesnummers bracht tot grote tevredenheid van de toeschouwers. Mooie opener toch wel van het nieuwe seizoen en jawel je kan het al raden:  de afwezigen hadden ongelijk. 
​