19 JULI 2019
Festivalterrein, PEER

REPORT: SIS VAN HOOF
​FOTOS:  stefan meekers ©
           

MET DANK AAN: BLUES PEER
Met: The Woodstock '69 Revue, Tiny Legs Tim, Piet Van den Heuvel & Band, Black Cat Bisquit
​
Nummer 35 staat op de teller van Belgiës meest vermaarde bluesfestival  en dit feit alleen al is een prestatie om U tegen te zeggen. Heel wat (ondertussen gestorven) bluesiconen vonden hun weg destijds in 1985 naar het vermaarde ‘Belgian Rhytmm & Bluesfestival’, op de voetbalterreinen van Peer.  Ondertussen is de locatie al enige tijd veranderd (met betere accommodaties) en ook moest de naam BRBF de voorbije jaren plaats ruimen voor  ‘Blues Peer’. Maar echt ‘bluesy’ kan je de line-up niet noemen de voorbije periodes. Zoals in de voorbije edities wordt er werk gemaakt van vernieuwing en dat gaat gepaard met een andere, soms meer rockgetinte programmatie. En dat is dus even wennen met deze periode, om voor de verjonging te zorgen. Dat beseft programmator Patrick Cuyvers maar al te goed. Traditiegetrouw werd gelukkig op vrijdag opnieuw gekozen voor een Belgische avond op deze jubileumeditie.
Die eer was  op een aangename zonvriendelijke vrijdagavond weggelegd voor Black Cat Biscuit, jongens uit de streek en dat was te merken want de opkomst was ronduit erg behoorlijk voor dit vijftal dat de voorbije maanden erg vaak te bewonderen valt op de diverse podia. Hun behoorlijke debuutalbum ‘That’s How The Cookie Crumble’, gekoppeld aan hun bemoedigende prestatie in de Europese Blues Challenge is daar niet vreemd aan.  Dit is een goed geoliede machine, die het publiek al vlug aan het heupwiegen brengt met een aanstekelijke set, die bol stond van de swing, boogie en rock. En met haast allemaal nummers van eigen makelij. Het drumduet tussen vader Marc en diens zoon Jeffrey was samen met de bassolo van Patrick een leuk tussendoortje in deze schitterende opener.
Niet makkelijk voor Piet Van den Heuvel Band om daar tegen op te tornen. Deze Antwerpse oude rot in het vak, destijds met Scooter (remerber ‘You’ en ‘Minute By Minute’) is een veel gevraagde muzikant en tekstschrijver en werkt samen met het kruim van de Belgische muziekscene. Sinds het uitkomen van zijn album ‘Meanwhile At The Moon Parlor’ toert hij rond met zijn eigen band die bestaat uit topmuzikanten. Op het Peerse podium liet hij bij momenten behoorlijke dingen horen (o.a. ‘Fishes In The Deep Blues See’) met soulvolle ritmische songs, gekoppeld aan softe nummers, maar de echte vonk ontbrak  om het merendeel van het publiek in te palmen was mijn indruk.
Dan was het de beurt van Tim De Graeve oftewel Tiny Legs Tim en de Gentenaar liet zich zowaar bijstaan door een achtkoppige band. Ettelijke jaren geleden zagen we hem regelmatig  optreden als eenmansband, soms op een zijpodium,  om er de deltablues te prediken en gestaag vond hij verwante zieltjes onder de muziekliefhebbers. In 2011 debuteerde Tim met ‘One Man Blues’ en nu stond hij met een uitgebreide formatie (inclusief blazers) op het podium. Tim debuteerde met ‘One Man Blues’ in 2011 en werkte zich gestaag op. Hij putte in Peer vooral met nummers  uit zijn recente vijfde  album ‘Elswere Bound’, een schijf die werd op genomen in New Orleans. Een album waar hij terecht trots mag op zijn, mede met dank aan zijn geweldige band, waar hij momenteel mee toert. Tiny Legs Tim slaagt er bij elk nummer in om een eigen identiteit te geven. In Peer begon hij met wat ouder werk waarin we het swingende ‘Steppin’ Up’ en ‘Walk With The Devil’ herkennen, maar gaandeweg speelt hij zeven songs uit zijn recente album en dat dit de meeste toeschouwers beviel was te merken aan de goede respons, die uitmondde in een geweldige slotapotheose.
Zoals vaak te lande zijn er nu eenmaal herdenkingen en daar kunnen ze in Peer evenmin onderuit. Na hun recente succesvolle passage in het Peerse Poorthuys  mochten de muzikanten opnieuw The Woodstock Revue ‘69 opvoeren. Dit om de smaakmakers van destijds te herdenken zoals daar zijn Jimi Hendrix, Janis Joplin, Joe Cocker, CCR, Canned Heat, CSNY. Dat deden hun vervangers op het Peerse podium, de ene al wat beter dan de andere, met volle overgave en dat zorgde voor een enthousiaste afsluiter voor deze eerste dag Blues Peer. Toen Stijn Meuris voor het slotakkoord zorgde rond half twee was het meer dan  tijd om de oogjes even te sluiten want de zaterdag wenkte. Op naar dag twee.

​​