30 november 2018
cc Palethe, overpelt
​
REPORT: LAMBERT SMITS
​FOTOS:  STEFAN MEEKERS ©


MET DANK AAN: cc palethe en tom coppers
Het is ondertussen al weer 10 jaar geleden dat de carrière van Buurman, onder leiding van Geert Verdickt, een vliegende start nam met nummers als ‘God, Ik en Marjon’ en ‘Rocky’. Al die tijd heeft Buurman niet stilgezeten. Vier albums heeft de band reeds uitgebracht, waarvan ‘Dans en Dwaal’ het meest recente is. Om dit album te promoten dook Buurman ook op in CC Palethe in Overpelt. Buurmans muziek is eigentijds en knipoogt terzelfdertijd ook ietwat naar het verleden. Nu eens futuristisch zwevend dromerig om even later iets meer funky uit de hoek te komen. Voor de teksten baseert Geert zich op dagdagelijkse dingen, die op het brein inwerken en daar een proces starten dat de verbeelding voedt of zoals Buurman het aangeeft ‘een ode aan de verbeelding’. Die verbeelding kreeg nog een boost door de op de achtergrond vertoonde videobeelden. Het begon al met een door kolkende golven naar het strand gestuwde fles. Later op de avond zou Geert het briefje uit de fles halen en het erop geschreven gedicht voorlezen. Buurmans liedjes hebben inhoud, zoveel is zeker. Bovendien is Geert een meester in het zoeken van metaforen. Zo is ‘Bladeren van Goud’ een nummer dat op een mooie manier een liefdesbreuk in de spots plaatst. Zoals reeds gezegd vindt Geert inspiratie in de kleinste dingen. Een door zijn zoontje gemaakte tekening zette Geert aan de piano, waarop hij de getekende noten improviseerde, wat al vlug aanleiding was voor ‘Dans en Dwaal’, de titeltrack van zijn recent album. Maar ook een overkomen auto-ongeluk, een bezoek met zijn dochtertje aan Parijs, zijn trip naar een vriend in Kaapstad, een teloorgegane relatie, weet hij positief om te bouwen tot uiterst geslaagde nummers. ‘Zo Voorbij’ drukte ons met de neus op de vergankelijkheid en is een aansporing om uit de kleine dingen het maximum aan plezier te halen. 
​Tijdens zijn reizen deed Geert allerlei ervaringen op. Ervaringen die een diepe indruk op hem maakten. Maar zijn liefde voor zijn stek in Haspengouw is nog steeds zo groot om ze solo, zichzelf op akoestische gitaar begeleidend een walsende ode te bezorgen. Nog meer akoestisch kwam er, toen de voltallige band de stekker eruit trok en zittend op de rand van het podium de set voortzette. Een prachtig ingetogen moment, dat al vlug door het publiek handenklappend ondersteund werd. Krachtig werd het dan weer met het tweespan ‘Alles Wat Je Niet Kapot Maakt’ en ‘Het Maakt Je Sterker’, dat je immuun maakt voor opgeven, maar je tevens de kracht geeft om ondanks alles er steeds je schouders onder te zetten. Met het prachtige ‘Boten Die Naar Dover Varen’ kwam het einde in zicht, maar dat was zonder de toegift gerekend. Hierin kreeg Leonard Cohen een mooi eerbetoon met ‘Wals Met Mij’, een vertaling van diens ‘Take This Waltz’. Het definitieve einde kwam er met ‘God, Ik en Marjon’, waarmee de cirkel rond was. Buurman behoort tot de beste Nederlandstalige pop- en rockbands in Vlaanderen, daarvan was CC Palethe getuige.