28 november 2021
Banana Peel,  Ruiselede

Report: Eddy Bonte ​
Foto's: Eddy Bonte ​©

​Met dank aan: Jazz & Blues Club Banana Peel 

Voor de 51ste (!) editie van het reizende Chicago Blues Festival in de Banana Peel, verdedigden enkel Lil’ Ed & The Blues Imperials en de zangeres Peachen Staten de kleuren van The Windy City. Wellicht daarom mochten The Blues Imperials zowel het eerste als het tweede gedeelte van de avond uitgebreid openen, wat in hoofdzaak neerkwam op een soloset van zanger-toetsenist Ken Saydak, die diverse platen onder eigen naam uitbracht op Delmark. Saydak beschikt over een grofkorrelige stem, maar ergens zat de mix niet goed of was hij niet bij volle stem. In elk geval, valt op zijn toetsenvirtuositeit niets aan te merken. We hadden zo recht op boogie, stomp, een trage blues, een geëngageerd nummer over wapenbezit in zijn thuisland (‘For A Reason’), allemaal eigen makelij , maar ook ‘Watching The River Flow’ van Dylan. Eerste  gitarist Michael Garrett bracht wat extra leven in de brouwerij.
Daarna was het twee keer de beurt aan Peaches Staten, een zangeres. Zij is niet van Chicago afkomstig, maar tot daar aan toe. Wij hoorden vooral soul en funk, maar haar stem viel echter veel te zwak uit en zelf had ik geen boodschap aan de zoveelste versie van een blues klassieker en wat rock’n’roll. Een gemiste kans om een eigen stempel op de show te drukken, want ze is wel een volleerd party- en showbeest
Zaten we niet allemaal te wachten op Lil’ Ed zelve, de slidemeester, neef en leerling van J.B. Hutto, performer eerste klasse en smaakmaker bij Alligator Records? Jazeker! Ed kwam vanuit de zaal al spelend het podium opgewandeld en had een halve minuut nodig om de club in te pakken: lachend, grappend, met luide stem, keihard of onwaarschijnlijk subtiel op de onderste fret, boogie, jump, shuffle, maar altijd de nagel op de kop, het lichaam en het instrument één: dat is de Chicago slide van deze doorgewinterde bluesman. Zijn teksten zijn ook de moeite waard, met de nodige ‘double entendres’, zoals het hoort. Wat dacht je van ‘Check My Baby’s Oil’ of ‘Icicles in My Meatloaf’? Met zo’n artiest komen The Blues Imperials werkelijk tot hun recht. Enfin, Lil’ Ed is behept met twéé stemmen, want zijn gitaar kan echt spreken – stil en luid – maar ook huilen, lachen en verwonderd doen. Het is wachten tot deze gitaarkunstenaar en zijn begeleiders nog eens een avondvullend programma brengen!  

English Summary

The 51st (!) edition of the travelling Chicago Blues Festival features Lil’ Ed & The Blues Imperials and singer Peaches Staten only, hence said Imperials were given the opportunity to open both sets at length. Basically, these are solo sets by keyboard player and singer Ken Saydak, who has released several alums under this own name featuring self-written tunes on Delmark. On both occasions, the band were followed by singer Peaches Staten. She stresses the swinging soul and funk sides of the blues, but her voice was much too weak or either badly mixed. While pleasing the crowd with yet another non-distinct version of a blues standard and some rock’n’roll, she also failed to stamp her own mark on the show.   
Well, we all came to see Lil’ Ed, didn’t we? It took him half a minute to pack in the club. He gave us exactly what we wanted: shuffle, jump, boogie, a slow one, burning guitar solos, subtle guitar solos, a tear and a smile, tons of his trademark slide. And we just loved it, because he’s a Master. Ed does the singing, his guitar does the talking, weeping, moaning and crying. His body expresses the notes, or is it vice versa? Do come back with your Blues Imperials and do it all night long!