woensdag 12 april 2023 
AB, Brussel

Report: Philip Verhaege
Foto's: Philip Verhaege ©

​Met dank aan: FKP Scorpio​
Singer-songwriter Danny Vera was woensdag te gast in een volgepakte Brusselse AB. Hij met zijn Zeeuwse nuchterheid, die met ‘Roller Coaster’ in 2019 de nodige herkenning kreeg. Hij die ‘Bohemian Rhapsody’ van Queen van die eerste plaats stootte in 2020 in de Nederlandse Top 2000. Hij die de Nederlandse hoop is in bange dagen van Americana, rock-‘n-roll en Nederblues.
 
Danny Vera werd geboren als Danny Polfliet, maar dat is echt geen naam om carrière mee te scoren. Met wat oponthoud bereikt hij finaal de top. Zijn Americana sound slaat eindelijk aan bij het grote publiek. In het najaar van 2020 hield Danny Vera de EP ‘The New Black And White PT.V’ boven de doopvond. De opvolger van de langspeler ‘The New Now’, dat werd ingekaderd met heel wat eclectische muziekstijlen.
Naast zijn uitverkochte Theatershows houdt Danny ook wel van een clubshow. Zijn showcase is hier gestoeid op die Nashville begeesterde performance en omvat het hele assortiment, van rock-’n-roll, country, western swing over Rhythm and Blues. Vera, gesteund door een hele bigband, incluis blazers en strijkers opende haast traditiegetrouw met de croonersong ‘Sorrow’s Leavin’ Town’, om naadloos ‘Distant Rumble’, ‘Runnin’ With My Boots On’ en ‘How The Dice Will Roll’ in de setlist te verweven. Pas met ‘Another Goodbye’ werd een eerste cesuur geaccordeerd. Onbewust doet Danny ons vocaal wat aan Raol Malo van The Mavericks terugdenken. Wat een stem, wat een préséance. Niet slecht voor een Hollander keilde een laconieke en dolgedraaide fan vanuit het publiek.
Vera vervolgde zijn weg met de countrysong ‘Tuesday’, gesteund door die knappe strijkers, de rocker ‘Gold Rush’, een nummer dat werd ingekleurd met slidegitaar en die twanggitaar tunes en de surfrocker ‘All Night Long’. Maar hij schoudert ook graag zijn akoestische gitaar voor het Americana begeesterde ‘Hold On To Let Go’. En dan volgen ‘Tomorrow Will Be Mine’, met die knappe vibrato én het stemming wisselende ‘If You Want Me To’, met een hemelse gitaarsolo. 
 
​​Danny vraagt terloops even hoe Brussel tegenover protestliederen staat. Je kon ook midden in de week voor je tv gaan zitten en naar die zure gezichten kijken, dolt hij én de kans is klein dat er ‘Snow In April’ zal zijn Na die symfonische croonersong weerklonk die twin-gitaar ook in een opwindend ‘The Devil’s Son’. Vera heeft dan ook stem die tot tegen het Americana universum heenslaat.
En toen werd het plots stil, heel stil voor het emotionele ‘Bye Bye Eddie’. Tijdens die ode aan zijn twaalfjarige overleden vriendje waait een koude rilling doorheen de AB, en die bleef ook bij de ballade ‘Pressure Makes Diamonds’. De strijkers laten dit alles niet te stroperig klinken. En toen abonneerde Vera een drieluik rock-‘n-roll en rockabilly extatische  songs op zijn fanbase met ‘Next Night Flight’, ‘Utopia Won’t Wait’ en ‘Honey South’. Het influenceert alleen maar de diversiteit in zijn performen. En toen moest zijn evergreen, earwig en goosebump song ‘Roller Coaster’ nog door de woofer knaller.
Danny Vera vraagt of iedereen het lichtje op zijn telefoon wil aanzette, dan is het net of hij tegen een sterrenhemel aankijkt. Hij zet gezwind de heavy rocksong ‘C’mon, Hold On’, uit zijn langspeler ‘Pink Flamingo’ in de steigers. Het bleek dé ideale meezingstonde van de avond te zijn. En ook in songs als ‘L.O.V.E.’, met zijn lyrics als….’Wasted the money on gambling, coke and wine. I'm feeling mighty guilty, I got nothing left behind’, heeft zijn gitaar die rake twang tune! Om ons finaal met Jackie Wilsons (Your Love Keeps Lifting Me) ‘Higher and Higher’ de nacht in te jagen. Danny Vera speelt op eenzame hoogte. Hij ontvouwde in Brussel de simpliciteit van rock-‘n-roll..!