1 maart 2018
cc DE BREUGHEL"de wolken", BREE

Report: LAMBERT SMITS
​fOTOS: stefan meekers ©


Met dank aan: Jan Coonen en CC De Breughel
 

Recent bracht de Amerikaanse singer/songwriter Dayna Kurtz, twee tijdens haar tournee door Nederland opgenomen fantastische livealbums uit. Van ‘Here vol.1’ en ‘Here vol. 2’ kan u trouwens de recensies nog eens nalezen. Op deze uitgaves had ze ons reeds compleet overtuigd, maar wat wij te horen kregen in de Wolken oversteeg dit moeiteloos. Net als op hogergenoemde albums, liet Dayna zich ook hier bijstaan door de even getalenteerde Robert Maché op elektrische gitaar en mandoline. Zelf bespeelde zij de akoestische gitaar. Dayna heeft een prachtige stem. Ingehouden en emotioneel wanneer het nodig is en krachtig en stevig uithalend wanneer de song dat vereist. Starten deed ze met een ‘It’s How You Hold Me’ een monument van een lovesong, subliem versierd door Robert’s elektrische gitaar. De toon was gezet voor een optreden dat nog lang zal nazinderen. Met ‘Raise The Last Glass’ uit ‘Here vol. 1’, een licht walsende folksong met Maché op mandoline, serveerde Kurtz een heerlijke ‘drinking song’, waarmee ze het publiek meteen aan haar kant had. Alhoewel Dayna niet volgens een vooraf opgestelde playlist werkte, wisselde de emoties van song tot song. Dat dromen een voorrecht is voor wie het bezit, werd duidelijk in ‘Hallelujah I’m A Dreamer’. Bovendien is ze een muzikale duizendpoot. Een bluesje, een streepje Sonny Burgess, wat folk, het vormt allemaal geen probleem voor deze straffe artieste. Bij ieder nummer werd de lat weer een streepje hoger gelegd. Nog meer schitteren deed Dayna tijdens ‘Venezuela’, een song waarin ze in haar dromen het hof wordt gemaakt, maar dit verzoek moest afwijzen omdat ze haar hart reeds wegschonk in een eerdere droom. Kon het nog mooier? 

Het leek ons onmogelijk, maar dat was buiten dit duo gerekend. Dayna en Robert realiseerden het met een sublieme versie van het tijdens Dayna’s verblijf in New York geschreven ‘Nola’ en later nog met ‘If I Go First’. Voor haar nieuwste creatie koos Dayna voor gospel. Op haar vraag fungeerde het publiek als koor. Publiek dat zo enthousiast reageerde en spontaan de song met handgeklap aanvulde, zodat de gospelsfeer compleet werd. Dayna en Robert vullen mekaar niet alleen op muzikaal vlak perfect aan, ook op humoristisch vlak zijn ze mekaar waard. Kurtz slingerde dan ook regelmatig een opmerking richting Maché, die op zijn beurt de aanval counterde. Het was dan ook op alle vlakken genieten. Maar wie dacht dat hij alles al gehoord had, was eraan voor de moeite. Met haar bisnummer gaf Kurtz menig hedendaags artiest het nakijken. Zonder dat zij het Nederlands als moedertaal heeft, gaf zij een a capellaversie van Brels ‘Mijn Vlakke Land’, waarvoor superlatieven tekort schieten. Een kippenvelmoment dat men zelden meemaakt.
Dayna Kurtz mag terecht gerekend worden tot de allergrootste singer/songwriters. Enkel gewapend met haar prachtige stem, haar akoestische gitaar en banjo, en de creatieve prestaties van Robert Maché op elektrische gitaar en mandoline, weet Dayna Kurtz je een meer dan formidabele avond te bezorgen. Gelukkig mochten wij die meebeleven.