dinsdag 28 februari 2023
CC Palethe, Pelt

Report: Lambert Smits
Foto's: © Stefan Meekers

​Met dank aan:  CC Palethe & Tom Coppers
Met ‘Tunes For A Dime’ is David Ronaldo reeds aan zijn derde album toe en dat kwam hij voorstellen op het Peltse podium. Geruggesteund wordt hij door een capabele band. Die wordt gevormd door Charly Verbinnen en Dirk Lekenne op leadgitaar. Die laatste neemt tevens de slide en lapsteel voor zijn rekening. De bassnaren worden bespeeld door Tim van Passel die samen met Marco Epis op drums de ritmesectie gestalte geeft. Davids partner Lesley Verbeeck neemt dan weer de backing vocals voor haar rekening.
David kent zijn klassiekers, want zijn nummers kan je zowel bij de Southern Rock als bij de Americana onderbrengen. Dat werd meteen duidelijk bij ‘Wasted My Life’, nummer waarmee ook het album opent. De gitaarpartijen laten duidelijk de invloeden van The Allman Brothers Band en The Little River Band horen. Daarvoor kan Ronaldo rekenen op het sublieme snarenspel van zowel Charly als Dirk. De ritmegitaar neemt David zelf voor zijn rekening. Dat deed hij ook akoestisch op ‘God Doesn’t Care’, nummer uit het eerder uitgebrachte album ‘Shoot Them With Words’. Verder noteerden wij tijdens de eerste set nog het aan zijn vader opgedragen ‘Gunslinger’, ‘Fix It’, het stevig rockende ‘Substance Boogie’, het formidabele Bob Dylan van antwoord dienende ‘The Times Haven’t Change At All’ en ‘Soulshine’, een parel van een rockballade.
​Stonden de gitaren in de eerste set reeds op het voorplan, wel in de tweede helft zouden zij die plaats nog prominenter opeisen. Southern Rock wordt voor een deel gekenmerkt door gitaarsolo’s die vaak serieus uitgewerkt worden. Dat deden ook David en zijn kompanen op ‘What Have You Really Done’ met een heuse snarenbattle. Een bekende song coveren en er toch nog iets aparts van maken, is niet makkelijk. Toch lukte dit aardig met ‘The Weight’ van The Band, waar zowel David, Lesley als Dirk om beurten de leadzang deden.
 Het was voor Ronaldo geen probleem om de ‘Weight’ sfeer met een eigen song te laten voortduren. Daarvoor kon hij rekenen op ‘Shadows Walking’. Een meer dan fantastische song is zeker ‘Haunted Man (part 1 &2), dat internationale klasse uitstraalt, mede door de schitterende gitaarklanken die het nummer doen eindigen. Een sound die zeker naast die van een Mark Knopfler mag staan. Met ‘World’s End Blues’ was het bluestime geblazen. En dat blazen mag je rustig letterlijk nemen, want David blies er een aardig stukje weg op de bluesharp. Ietsje meer richting slowblues, ging dan weer ‘Refugee Blues’. Met het funky ‘Short Fuse’ en het licht jazzy aanvoelend ‘Whipping Post’ kwam het einde in zicht. Bissen deed de band met David Crosbys ‘Almost Cut My Hair’ en Neil Youngs ‘Down By The River’.
David Ronaldo & The Dice vormen een band die onze muziekscene nieuw leven inblaast. Platweg coveren, is niets voor David Ronaldo. Liever kiest hij voor eigen materiaal, dat bovendien ook erg goed in mekaar zit. Een goede melodie, een erbij passende tekst en degelijke arrangementen zijn de eigenschappen waaraan zijn songs meer dan ooit voldoen.
‘Tunes For A Dime’ is een album dat kan wedijveren met buitenlandse producties en dat David Ronaldo & The Dice het ook live kunnen waarmaken, daar zal ondertussen wel iedereen ruimschoots van overtuigd zijn.