9 april 2022 
CC Elckerlic, Sint-Lambrechts Herk

Report: Stefan Meekers
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan:  Elckerlic Live
Corona was de oorzaak dat de geplande Christmas Blues Night niet kon doorgaan. Daarom besloten organisatoren Johnny & Jos van Elckerlyc Live het rond de paasperiode opnieuw te proberen, met als resultaat Easter Blues Night. Ditmaal speelde corona de organisatoren gelukkig geen parten en toch ontwaakten ze enkele dagen voor het festival in een nachtmerrie. Een lid van Bourbon Street was namelijk besmet geraakt met het virus, zodat de band zich verplicht zag om het optreden te annuleren. Een domper voor de band die na een break hard werkte aan een comeback in een nieuwe bezetting. Gelukkig vonden de organisatoren een waardige vervanger in The Voodoo Twinz & The Patricks.
Maar eerst mocht de 4-koppige bluesband Madcat’s Roughriders het startschot geven. Deze heren hadden er duidelijk geen probleem mee om tijdens hun eerste optreden na twee jaar van coronabeperkingen, er voluit voor te gaan. Drummer van dienst is Niels Deglin (Mr. Blue), de bassnaren worden bespeeld door Bram Gourmand, de zes snaren vallen onder de verantwoordelijkheid van Yves Lenaerts (mr 6 string) en Frank D’Heye fungeert als MadCat Frank als zanger en mondharmonicaspeler. Hun repertoire benoemt deze Limburgse band als ‘Hesbania Blues’, wat in het latijn zoveel betekent als Haspengouw blues. Hun pure en expressieve blues bracht het publiek dadelijk in de goeie mood. Daar zorgden nummers als ‘Moonshine Whiskey’, ‘MC Boogie’ en het luchtige ‘Pussie Train Boogie’ voor. Hun vorig jaar overleden vriend Omer werd op een passende wijze geëerd met ‘Omer’s Blues’. Verder noteerden wij nog ‘Set Your Free From The Blues’, ‘Living In A Dream’ en ‘Sugar Daddy’. Eindigen deed dit viertal met Muddy Waters’ meezinger ‘Got My Mojo Working’.
Dan werd het tijd voor de op het laatste moment aan de affiche toegevoegde The Voodoo Twinz & The Patricks. Zij worden gevormd door drie Boogie Beasts, namelijk Jan Jaspers en Patrick Louis, beiden op gitaar en achter de microfoon en Gert Servaes achter de drumkit. Vierde lid vond de groep bij Black Cat Biscuit in de persoon van bassist Patrick Indestege. Zij grasduinen in het arsenaal van onder meer Slim Harpo, Hound Dog Taylor en Freddie King. Leuk ‘fait divers’ was dat beide Patricks hun door Helix handgemaakte Guttlin gitaren bespeelden. 
Jan Jaspers opende met een eigen versie van Robert Johnson’s ‘Ramblin’ On My Mind’, om te vervolgen met ‘Commit A Crime’ van Howlin’ Wolf en Hound Dog Taylor’s ‘Sadie’. ‘Going Away Baby’ en ‘Baby Scratch My Back’ nam Patrick Louis dan weer voor zijn rekening. Wat wij ook nog hoorden waren ‘Feel Good Baby’, Muddy Waters’ ‘That Same Thing’ en ‘Angel Child’. Rock-‘n-roll stond op de setlist met ‘Little Queenie’ van Chuck Berry, waarbij Jan zelfs een korte demo gaf van Berry’s befaamde ‘duck walk’.
Stilaan kwamen we aan het einde van hun set. Afsluiten deden de heren met Freddie King’s ‘Going Down’. De finale van deze geweldige set werd ingezet met John Lee Hooker’s ‘Shake It Baby’, waarna de leden één voor één al shakend het podium verlieten.
Derde act en tevens laatste van deze Easter Blues Night werd voorbehouden aan The Dibs. Zij bestaan uit zanger Peter Jacobs, gitarist Stanley Patty, bassist Bird Stevens, gitarist Mo Gomez en drummer Franky Gomez. Hun favoriet speelterrein is dat waar rhythm and blues, blues en zelfs een vleugje soul onvermijdelijk deel van uitmaken.
Het was dadelijk raak toen Peter opende met het eigen nummer ‘No Sleep’, dat samen met de later op de setlist staande ‘Last Chance’ en ‘Sick And Tired’ zal pronken op hun, tegen het einde van het jaar te verschijnen debuutalbum. Peter vertelde achteraf dat reeds een viertal nummers hiervoor opgenomen waren. Zeker een album om naar uit te kijken!
Ook hoorden wij knappe songs als ‘Pouring Water On A Drowning Man’, ‘Blind Love’, ‘You Belong To Me’ en ‘Bite The Dust’.
Kortom een knap optreden, gekenmerkt door Peters soulvolle stem, de zuivere gitaarriffs van Stanley Patty, ondersteund door de strakke ritmesectie en Mo Gomez’ ritmegitaar.
 ​