18 mei 2018
het depot, leuven


Report: philip verhaege 
​fOTOS: philip verhaege ©


Met dank aan: het depot

Fischer-Z is terug van nooit weg geweest. Vorig jaar vierden de uit Brighton afkomstige John Watts 40 jaar Fischer-Z met de release ‘Building Bridges’ en een uitgebreide concerttournee. Anno 2018 worden op verschillende tijdstippen 4 F-cards uitgebracht. Zeg maar een elektronische EP. Op de eerste card staan drie nieuwe nummers waaronder ‘Big Wide World’, ‘No Bohemia’ en ‘Vitriol Skies’.  Naast de songteksten vinden we ook een zeldzame demo met hierop het nummer ‘Marlon’, een live recording van de song ‘The Worker’ (Paradiso 1979) en een alternatieve funky mix uit 1988. Als toemaatje zijn er ook nog vier recente video’s van het Paradiso-concert  uit januari 2018, die deel zullen uitmaken van een live DVD. Voor enkele luttele euro krijg je er ook de membership card van de F-Club bovenop. Check it out on the website!
 
In het Leuvense Depot hing al een tijdje het bordje ‘uitverkocht’ aan de voordeur te bengelen. Niets nieuws dus voor een concert van Fischer-Z.
De deejay van Het Depot grasduinde rijkelijk in zijn Engelse New Wave platencollectie en bracht meteen heel wat sfeer in een nokvolle zaal. Maar in de spotlight stond onvermijdelijk John Watts. Na meer dan 40-jaar ‘on the road’ stapt een goedgehumeurde Watts stipt om 21u00 het podium op. Met het solonummer ‘Marguerite Yourcenar’ opende hij haast zijn twee uur durende optreden in Leuven. Voor het nieuwe nummer ‘Weary’ werden drummer Siniša Banović, Adrien Rodes (keyboard), en bassist Damien erbij geroepen. Watts bouwde vanavond opnieuw bruggen tussen nieuwe nummers en oude hits. Maar ook bruggen naar een betere wereld, zoals hijzelf wel vaker verkondigd. Ik heb persoonlijk de indruk dat de wereldpolitiek hem wel vaker uit zijn slaap houdt. En dat reflecteert zich wel vaker in zijn lyrics. Het nummer ‘Angel Of Gardenia’ was hiervoor dan ook de perfecte substantie vanavond. Van de tijdloze songs ‘Room Service’ en ‘So Close’, dat bol stond van muzikale echo’s, ging het haast naadloos naar ‘Wax Dolls’ dat met zijn geweldige drumsolo en overweldigende gitaarriffs even flirtte met de underground new-wave pop rock. De hit ‘The Worker’, met zijn influencerende keyboardtunes, uit het album ‘Word Salad’ uit 1979 werd een eerste meezinger. 

Maar ook Watts heeft na meer dan 40-jaar ook nog niets ingeboet wat betreft stemconsistenties of coherenties. Van de protest rocksong ‘Battalions of Strangers’ ging dan naar het tijdloze ‘So Long’, dat zich kenmerkte met hypnotiserende keyboard arrangementen. ‘Row Boys Row’ werd een topper en de titeltrack ‘Red Skies Over Paradise’ was dan weer het perfect voorbeeld hoe Engelse New Wave steeds zou moeten klinken. Plots roept iemand ‘Limbo’ uit het publiek. John zegt ludiek dat hij wel eenendertig versies van het nummer kan spelen. Maar hij bediend ons op onze wensen en het hyperkinetische nummer knalt onvoorwaardelijk door de woofer. Terug naar de realiteit gekscheerd Watts en zet met het extatische ‘Wild Wild Wild Wild’ en het prettig gestoorde ‘Pretty Paracetamol’ alweer enkele chapiters in. Het zwaar politiek beladen en beukende ‘Head On’ wordt gelieerd aan een hoog muzikaal testosteron gehalte en met ‘One Voice’ en ‘Marliese’ kondigt John  het einde van zijn show aan.
 
Na een kort break volgden een lange toegift met het spraakmakende ‘The Perfect Day’, waar hij zijn perfecte stemintonaties in kwijt kan en het stemming wisselende ‘Berlin’. Met een sneer naar de Brexit waren ‘In England’ en de luid mee gekeilde ‘Further From Love’ de allerlaatste slotsongs.
 
We maken een diepe buiging voor Joh Watts en zijn Fischer-Z. Hij is de stem van een generatie!
Fischer-Z, see you soon in Rock Zottegem…

 
​