vrijdag 29 september 2023
Cuktuurcentrum Palethe, Pelt

Report: Marino Serdons
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: CC Palethe
Niemand, oud of jong, kan ontkennen dat Pink Floyd een legendarische invloed uitoefende op de internationale muziekscène.  Wie nog niet de kans had om Roger Waters, David Gilmour of Nick Mason live te bewonderen moest vrijdagavond in CC Palethe te Pelt zijn waar de Belgische band Floyd Matters een waardig concert afleverde in de stijl van de grootmeesters.
In 1972/3 verscheen het album Dark Side Of The Moon met de bekende prisma op de  Storm Thorgerson’ hoes.  Reden genoeg voor Floyd Matters om de 50ste verjaardag van dit meesterwerk alle eer aan te doen.  Honderden fans, mannen én vrouwen, zongen mee met klassiekers als Time (met de tikkende klok) en Money (met het rinkelende geluid van muntstukken in een kassa).  Geen exacte covers, wel perfect uitgevoerde melodielijnen en eigengereide gitaarsolo’s uit de vingers van Chris Van Nauw.  Waren de overgangen in sommige songs eigenzinnig, steeds kwam de zeskoppige band op haar nootjes terecht.
Na de pauze kwam recenter werk van tekstschrijver Roger Waters aan bod.  Zoals de meezinger Schine On You Crazy Diamond, een verholen ode aan de overleden Syd Barrett, waarin saxofonist/gitarist Jan Eggermont overtuigend wisselde van bariton- naar altsax.  Natuurlijk mocht Wish You Were Here niet ontbreken, ingezet op akoestische leadgitaar.  Het was echter zanger Dirk De Smet die zich eindelijk kon in- en uitleven in het brein van Roger Waters.  Het pakkende Hey You, het opzwepende en zwellende Run Like Hell (beter dan het origineel!) en natuurlijk Another Brick In The Wall waren gesneden koek voor Dirks zangkwaliteiten.
De bijdrages van de drie knappe koorzangeressen stalen nochtans de show.  Qua dans liep het misschien niet altijd even simultaan (who cares), echter hun getrainde stemmen dreven menig mannelijke luisteraar naar een hoogtepunt.  Professioneel en doorleefd keelden ze van hoge naar lage tonen in het instrumentale The Great Gig In The Sky, toch gekend als moeilijke keelknijper. Indrukwekkend.
Dat het publiek genoot van de lichtshow, de talrijke simultane videobeelden, de gekende intro’s als mitraillettevuur, helikopter geluiden en levensgrote ballonnen doorheen de zaal, bewees het daverende applaus na elke song. 
Wat de psychedelische en meest experimentele periode van Pink Floyd (met Syd Barrett) betreft, speelden de Antwerpenaren slechts de eerste maten van Astronomy Domine, onmiddellijk gevolgd door het fenomenale Arnold Lane. Enigszins jammer voor de vele babyboomers in de zaal die ook gehoopt hadden op See Emily Play. Next time?
Floyd Matters mag zich gerust een professionele Pink Floyd tribute band noemen.  Vakkundig en afgewerkt tot in de kleinste details hebben ze CC Palethe in lichterlaaie gezet. Een niet geringe prestatie!
​