|
woensdag 22 juni 2022 Ancienne Belgique, Brussel Report: Philip Verhaege Foto's: Philip Verhaege © Met dank aan: Warner Music |
Gary Clark Jr. is een geweldige multi-award winnende blues gitaarkunstenaar. Hij won een Award voor ‘Best Contemporary Blues Album’, evenals ‘Best Rock Song’ en ‘Best Rock Performance’ in 2020 voor zijn album ‘This Land’. De uit Austin, Texas afkomstige singer-songwriter/gitarist rijpte langzaam onder de vleugels van de legendarische bluesclub Antones in Austin, Texas en de legendarische brothers Stevie Ray en Jimmy Vaughan. In het verleden maakte Gary moeiteloos brandhout van de Brussels AB en spreidde zijn gitaarriffs mateloos uit over de weide van Werchter. De toen pas 30-jarige (15 februari 1984) Clark was een van de meest geprezen bluesartiest van zijn generatie. Hij heeft dan ook heel wat meer charisma in zijn botten dan een hele ploeg jonge wolven die enkele nutteloze gitaarriffs trachten te plegen in een zo weinig mogelijke tijdsruimte. Samen met zijn vierkoppige rettestrakke ritmesectie bundelde Gary Clark Jr. moeiteloos, en dit in haast 120 min., zijn dynamische krachten in een volgepakte AB in Brussel.
Gary Clark Jr. opende zijn avond met de relaxte en jammende gitaarsound van ‘Ain’t Messin’ Around’, dat opvolging kreeg van ‘Got To Get Up’ en een uitgesponnen ‘Bright Lights’, uit de plaat ‘Blak and Blu’ uit 2012. De sfeer zat meteen en de temperatuur steeg met enkele graden Fahrenheit. Net zoals ook het slide gitaar en Delta blues begeesterde ‘Next Door Neighbour Blues’ een artistieke ritueel was. Na een spacy intro zette Gary zijn falsetstemmetje onder ‘What About Us’, en werd het bluesy nummer ‘Stay’ geaccordeerd met knap geconstrueerde B.B. King gitaarlicks. Clarks gitaarklanken leunden wel heel dicht bij die apparente Texas bluesriffs tijdens ‘Cold Blooded’, met een vette knipoog naar Stevie Ray Vaughan. In het funky ‘Feed The Babies' stond toetsenist Jon Deas dan weer in de spotlights met zijn spijkerende orgeldeuntjes als doorspekte outro. Van de slowblues ‘Our Love’ ging het naadloos naar het soulnummer ‘You Saved Me’, een song die ons onverwijld deed terugdenken aan Prince. De punk-aangedreven blitzkrieg van ‘Gotta Get Into Something’, met die diepe baslijnen van Elijah Ford en Clarks knapperige powerakkoorden was een ander caput dat dan weer divergeerde met de rockballade ‘’Low Down Rolling Stone’ én het knallende ‘When My Train Pulls In’, dat werd ingekleurd met die veelvuldige wah-wah pedaal duivelskunstenarij van Clark Jr., het equivalente gitaargeweld van King Zapata en Deas uitgesponnen vocoder synthesizer sound. |
Een veelprater zal Gary Clark Jr. wel nooit worden, verder dan een sporadische en eenzame ‘thank you’ kwam hij deze avond niet. Maar zijn muziek vraagt dit alles dan ook niet. Hij rijft naadloos zijn setlist aan elkaar. Elke lange gitaarriff was haast een smeekbede, net een gebed die de nachtelijke hemel insijpelde. ‘Go Gary Go’ zong een dolle fanbase, waarna Clark opnieuw verschijnt en vraagt ‘don’t you want to home yet?’…. De avond eindigde dus net zo als hij begon en met het afsluitende en heavy ‘Pearl Cadillac’, waarin ‘the maestro’ nog eens zijn falsetstem etaleerde, hadden wij ons deel van de avond gehad! Dit was een explosieve show van een artiest die volgens velen de toekomst van Texas Blues is. Maar je hoefde geen muziek- of bluesliefhebber te zijn om van dit optreden, of zijn muziek in het algemeen, te hebben genoten. Dit is een bluessound dat je diep van binnen moet voelen. Dit is muziek die je raakt in je ziel. En ja, Gary Clark Jr. kleurt haast onbeperkt, genre-verruimend en met een rijkelijke muzikale geest graag buiten de lijntjes. En ja, hij verweeft bijwijlen moderne soul en Southern hiphop doorheen zijn klankenpalet. Maar misschien is het dit wel wat de hedendaagse blues nodig heeft. It’s up to you..!
Setlist
Bisnummer: Pearl Cadillac |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025