24 JULI 2019
Boomtown Festival, Opera Gent

Report: EDDY BONTE
pHOTOS: EDDY BONTE

​Aangenomen dat ik Graham Nash niet meer hoef  te introduceren, kan ik u meteen gerust stellen ook: de 77-jarige Nash kan het nog. Allemaal. Anderhalf uur lang, zonder pauze, enkel bijgestaan door zanger-gitarist Shane Fontayne en zanger-toetsenist Todd Caldwell, specialist van het B3-orgel. Zelf hanteert Nash de akoestische gitaar, de mondharmonica en de piano.
Zo’n  “Evening With”, komt vaak neer op veel verhalen met nu en dan een song, wat meestal betekent dat de artiest in kwestie zijn beste tijd achter de rug heeft. Niet zo bij Nash, die de ‘stories’ echt kort hield.
Wie Nash zegt, zegt harmonieën, melodieën en hoge noten. Dat willen we van hem eerst en vooral horen. Natuurlijk, zouden we het liefst zijn oude maten mee op scène zien, en zeker David Crosby voor die heerlijke samenzang. Maar kijk, Nash is nog bijzonder goed bij stem en zijn twee begeleiders kennen er ook wat van. Daarom klonken ‘Teach Your Children’, ‘Marakesh Express’ of ‘Our House’ zo perfect als maar enigszins kan. Hoe professioneel die drie op elkaar zijn afgestemd, bleek nog het best uit de allerlaatste toegift, ‘Everyday’ van Buddy Holly, dat ze helemaal a capella brachten. Buddy Holly was het die de tieners uit Manchester aan een groepsnaam hielp, The Hollies. Van The Hollies, interpreteerde Nash overigens ‘Bus Stop’, en meer zou leuk geweest zijn, want de vocale kracht van The Hollies fase 1 berustte nu eenmaal op de stembanden van Nash, denk maar aan ‘Carie Anne’ of ‘I Can’t Let Go’.
Nash gaf het publiek waar het naar verlangde en wie zou daar rouwig om kunnen zijn: een portie Hollies, het beste van CNS[&Y] zoals ‘4+20’,  zijn solohits (‘Chicago’,  ‘Military Madness’) en een greep uit de ondertussen ferme stapel soloplaten van toen tot nu. We voegen er toch aan toe dat Nash politiek geëngageerd blijft en het geen toeval is dat hij uitgerekend nu een oud nummer als ‘Immigration Man’ brengt, maar evengoed een stil nummer over het milieu en meer bepaald  over de oceanen en de walvassien, ‘Wind In The Water’.
Nash kreeg, dacht ik, drie staande ovaties, zodat de show uiteindelijk bleef uitlopen en wij, zijnde de fans in de zaal, graag ingingen op de invitatie van Nash om mee te zingen.  Als hij nog eens in de buurt komt, niet aarzelen! 

English Summary
No need to introduce Graham Nash,  I imagine? Fine, let me tell you straight away that he’s still got it. The voice, the harmonies, the high notes, the  commitment (remember the line ‘We Can Change the World’?).  Quite often, the ‘An Evening With’ format is an excuse for performers running out of steam to produce a full-length spectacle, but not so with Nash. He kept the ‘stories’ short and played for roughly 90 minutes without a break and supported only by a singer-guitarist and a singer-keyboardist (a B3-specialist, in fact), who were able to recreate the Nash sound, harmonies and all. Well, I shouldn’t say ‘only’, because guitarist Fontayne played with Sting and Bruce Springsteen, whereas Todd Caldwell has bewitched the B3-organ with Nash & Co. for, well, a long time.
Graham Nash gave us what we all came for: a chunk of The Hollies, the best of CSN(&Y), an overview of his solo career and, not to be underestimated, a message of hope and perseverance. He sang about immigration, the pollution of the oceans, militarism (his wonderful single ‘Military Madness’), peace and love. He obliged to standing ovations with pleasure, requesting the audience to sing along to ‘Teach Your Children’. The finale was a real surprise: as The Hollies are named after Buddy Holly, the trio concluded with Holly’s ‘Everyday’ a capella. Another standing ovation, but that was it.
Catch him if you can. 

​