2 NOVEMBER 2018
CC De Breughel (De Wolken), Bree


REPORT: LAMBERT SMITS
​FOTOS:  LAMBERT SMITS ©


MET DANK AAN: Jan Coonen en CC De Breughel
Vanaf Nu Doe Ik Alles Wat Ik Wil 
Na haar album ‘Iets Dat Niet Komt’ verdween Hannelore Bedert een tijdje uit de spots. Wat ooit vanzelfsprekend leek, bleek plots niet meer te lukken. Ze had het niet zien aankomen, maar plots leek haar wereld ommuurd te zijn. Muren die op het eerste zicht niet te slopen waren. Met hulp van familie en vrienden lukte het haar wel. Hannelore hakte knopen door, begon opnieuw te schrijven en besliste ‘vanaf nu doe ik alles wat ik wil’. En dat deed ze. Sinds haar tienerjaren droomde ze ervan een roman te schrijven en inmiddels ligt haar debuut ‘LAM’ in de boekhandel. Die donkere, uitzichtloze periode die ze doormaakte, inspireerde haar tevens tot het schrijven van prachtige liedjes. Liedjes die ze voorzag van openhartige, veelzeggende teksten. Liedjes ook die, met de inbreng van het stevige rockwerk van gitarist Thomas Vanelslander op de Gretsch Silver Falcon en Fender Jazzmaster, nog aan kracht wonnen. Wanneer je een nieuwe start neemt, zet je de teller op nul. ‘Uitgewist’, dat Hannelore bracht zonder begeleiding, zette meteen de toon voor een pakkend optreden. Haar zoektocht naar een uitweg, de kracht om door te zetten, verwoordde zij subliem in ‘Ademruimte’, zoals ze zelf ook toegaf haar eerlijkste nummer. Eerlijkheid, tegenwoordig eerder uitzondering dan regel, vierde eveneens hoogtij in ‘Losse Schroeven’. Je nog meer bloot geven dan met ‘Zou er in mijn bed nog iemand willen slapen, als die alles van mij wist?’ lijkt mij een onmogelijke opgave. Hannelore zit gelukkig weer goed in haar vel en liet een gezonde dosis humor ook weer toe. Haar West-Vlaamse afkomst inspireerde haar voor een in haar dialect gebracht ‘Au Revoir’, terwijl ze in ‘Vocabulaire’ de verschillen tussen het West-Vlaams en Antwerps op de korrel nam. Aan haar eerste pianolessen bewaarde Hannelore niet de beste herinneringen. Haar haat-liefde verhouding met Eddie de metronoom en de afkeurende woorden van haar lerares, resulteerden in het leuke ‘Alles Komt Uit’. 
Het leven is jammer genoeg niet altijd eerlijk en iemand verliezen slaat diepe wonden. Hannelore verloor haar nicht aan kanker en verankerde het gemis in een emotioneel geladen lied. Jammer genoeg heeft haar nicht het nummer nooit kunnen horen. Zij verloor haar strijd de dag voor Hannelore ‘Afspraak’ voor haar zou zingen. Naast haar eigen liedjes, sierde één cover Bederts playlist, namelijk Dolly Partons ‘Jolene’, al kon je hier moeilijk van een coverversie spreken. In de West-Vlaamse versie werd het ‘Jolien’ en met Hannelores pianobegeleiding en Thomas slidepartij, won het nummer aan diepgang. Dat zij tevens een ware woordenkunstenares is, etaleerde ze nog maar eens in ‘Altijd Nooit Meer’, dat na een rustige start op een vurig einde afstevende.
Hannelore en Thomas switchten beiden van piano naar gitaar en omgekeerd, maar telkens met een enorme instrumentbeheersing. ‘Instrumentale begeleiding’ was hier een veel te zwakke omschrijving voor, liever zorgden hun instrumentale inbreng ervoor dat Hannelores reeds krachtige lyrics triomfeerden als een ware woordenexplosie.
Beiden zetten een meer dan formidabele performance neer. Het publiek verzocht dan ook terecht om een bisnummer. Dat kreeg het met een uitbundig ‘Feest’, al loerde om de hoek toch ook weer ‘maar morgen valt alles tegen, voor u en voor mij’. Maar zo zal het leven nu eenmaal zijn! Prachtig en vooral eerlijk optreden. Bedankt Hannelore en Thomas!

​