vrijdag 1 juli 2022
OC Rooierheide, Diepenbeek

Report: Stefan Meekers
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Hookrock 
Voor deze 18de editie van het Hookrock blues & roots festival vanop het festivalterrein aan OC Rooierheide in Diepenbeek heeft de organisatie toch weer een mooi programma samengesteld.

Er staan dit weekend zowel Belgische, Europese als Amerikaanse bands geprogrammeerd. De voorverkoop was niet zo schitterend geweest wist een insider me te vertellen, waardoor het geen full house werd. De weersvoorspellingen waren allesinds gunstig en met 4 bands op het programma kon de avond niet meer stuk.

De aftrap van deze 2daagse wordt gegeven door Revenuer Men, een 4 koppige band uit de Antwerpse Kempen met frontman Tom Vloemans op gitaar, harp en vocals. Hij wordt bijgestaan door Michel Van den Bosch (gitaar) en een ritmesectie bestaande uit Eric Le Clerq op de staande bas en Joris Govers achter het drumstel. Ze brengen een mix van stomende rockabilly en  rock-‘n roll.
Ze starten hun set met Rodney Crowell’s ‘Frankie Please’, gevolgd door ‘Ain’t It A Shame’ en ‘Lonesome Heart Bandit’.
Verder in hun set komen ook nog ‘Knee Deep In The Blues’ van Guy Mitchell en Louis Jordan’s ‘Big Bess’ met Tom op mondharmonica, aan bod.
Afsluiter van dienst was ‘ I'm Your Best Bet, Baby’ van Earl King
 
Little Hook is het muzikale project van Renaud Lesire. De Luikenaar is een gewaardeerd gastmuzikant bij buitenlandse bluesmuzikanten op doortocht.  Bij Little Hook experimenteert hij als gitarist met een soort Mississippi hillcountryblues verwerkt in een dynamische variant waarbij niet zelden een bijzonder dansbare boogiebeat de stevige ruggengraat vormt. Lesire kan daarbij op de steun rekenen van vakman Steve Wouters (drums) Bart Mulders (Gitaar) en Dave Reniers, beter gekend als Big Dave (harp).
Hun repertoire valt nog het best te omschrijven als een mix van rauwe en zompige delta blues.
Openen doen ze met de instrumental ‘Hillburner’ uit hun debuutalbum, waarvan de sound ons onmiddellijk naar de diepe Zuidelijke Mississippi delta brengt.
Vervolgens op de setlist ‘Wild’ met Renaud op slide, ‘Shake It Baby’, klassieker van Jessie Mae Hemphill met de hypnotiserende tonen van Daves harp.
Genieten was het ook van R. L. Burnside’s  ‘Fireman Ring The Bell’ en Muddy Waters’  ‘Iodine In My Coffee’
Met het opzwepende, broeierige en op swampy beats drijvend ‘Hooked’, zat het er voor Little Hook op.
 
Jessie Lee and the Alchemists
Deze band wordt gevormd door Jessie Lee Houllier (Gitaar vocalen), Alexis “mr. Al “ Didier (Gitaar backin’ vocals), Laurent Cokelaere (Bas), Stephane Minana (Drums), Laurian Daire (Hammond Piano backin’ vocals)
De charismatische frontvrouw Jessie Lee wordt ook wel de Franse Beth Hart genoemd daar ze steeds krachtig en passioneel haar nummers brengt wat resulteert in een repertoire van dampende funk rock, blues en soul met psychedelische invloeden.
Op de International Mississippi Blues Trail Challenge in 2018 won de band vijf prijzen. In 2019 wonnen Jessie Lee & The Alchemists de Franse Blues Challenge en mochten hierdoor ook meedingen naar de European Blues Challenge begin vorige maand in het Zweedse  Malmö.
Frontvrouw Jessie Lee bezit niet alleen een geweldige stem, ze is ook nog een uitstekende gitariste zoals we kunnen horen op hun opener ‘Shame’ waarin ze soleert.
Die vocale sterkte van Jessie Lee komt nog meer tot haar recht in het tragere ‘Let It Shine’ een nummer waar ook Laurian kan ‘shinen’ op de toetsen.
We noteren nog uit hun recent album ‘One Onyx Thing’, ‘Get Out Of My Head’ en ‘Sometimes’ een nummer dat Jessie schreef in een periode dat het niet zo goed ging met haar. Hierin kon Alexis “mr Al “ Didier zich op Hendrixciaanse wijze magistraal en verschroeiend uitleven op zijn snarenplank.
Bissen deden ze met ‘Another’ een snoeiharde rocker die a capella werd ingezet door Jessie, kippenvel moment …!
 
Inmiddels waren we aangekomen bij de laatste band van de avond, The Revolutionaires. Deze Engelse band uit Newcastle passeerde hier al tijdens de editie van 2019. Nu mochten ze de eerste festivaldag afsluiten, bij hun eerdere doortocht sloten ze het festival af.
Leden van The Revolutionaires zijn Ed Stephenson op gitaar, Mark Matthews op drums en Ed’s broer Rich op double bass en een mij onbekende toetsenist.
Met de klassieker ‘Roll Over Beethoven’ van Chuck Berry steken ze het vuur aan de lont, waarmee ze de toon zetten voor een heus feestje. Het was moeilijk om de benen stil te houden tijdens de vele klassiekers die de revue passeerden.
Eigen werk kwam er met songs uit hun album ‘All Revved Up’, zoals ‘Seven Nights To Rock’, Eddie’s Boys Jump’, Shake ‘em Up Baby’ en bisser ‘Jumpin’ from 6 to 6’.
 
En dan is het bedtijd, morgen wacht er immers nog een festivaldag.
​