|
4 november 2017 |
Zaterdagnamiddag en volledig klaar voor een brutaal en hevig avondje in Brugge. De jaarlijks wederkerende Impericon Never Say Die Tour was weer in het land en week voor de eerste maal uit naar Brugge i.p.v. Antwerpen zoals de voorgaande jaren. Dit Impericon festival, genoemd naar de hoofdsponsor (een retailshop uit Leipzig), is een festival voor iedereen die metalcore, hardcore en zeker deze editie deathcore een warm hart toedraagt. Deze tour doet elke herfst het Europese continent aan en dit al sinds 2008, België werd toegevoegd in 2009 toen Architects headliner was.
Dit jaar was die eer weggelegd voor het Amerikaanse Emmure en ook de rest van de affiche was voor de fans om duimen en vingers bij af te likken. Opener van de avond was door een programmawijziging het Australische Polaris. Deze metalcore band uit Sydney had pas hun debuut album ‘The Mortal Coil’ gereleased de dag voordien, en ik kan je zeggen een echte aanrader. Deze band is er zeker eentje om in de gaten te houden want ze brachten hier een uitstekende performance. Zelfs als opener wisten ze het publiek direct te activeren en dat is vaak een ondankbare taak vrij vroeg op de avond. Zij slaagden hier echter wonderwel in dankzij hun ijzersterke songs die het midden hielden van metalcore en progressieve metalcore door het complexe en snelle gitaarwerk. Volgende band op de affiche was direct van een ander kaliber. Stevige en dreunende deathcore werd onze gehoorgangen ingeduwd door Lorna Shore. Met een snelle en strakke set wisten ze hier duidelijk de harten van hun fans te bekoren die volledig uit hun dak gingen op de eerste rijen. Het duurde dan ook niet lang of de eerste moshpits en circle pits begonnen zich te vormen al was het nog vrij braafjes. Dat deathcore niet voor iedereen is weggelegd was ook in de zaal duidelijk te zien waar de “brothers” zich op de eerste rijen bevonden en de “wallflowers” de band aanschouwden van achteraan de zaal. Voor mij persoonlijk was het een kennismaking met een nieuwe deathcore band. Kublai Khan was de volgende band die het publiek naar zich toe diende te trekken. Volledig slaagden ze hier echter niet in. Aan wat het lag heb ik een beetje het raden naar want ze brachten best wel lekkere metalcore. Misschien waren de fans van de headliners al te hard aan het uitkijken naar “hun” bands? Kublai Khan bracht in september nieuw werk uit met hun vierde album ‘Nomad’, zeker de moeite om te checken. Wat meer actie was er bij Sworn In ondanks het erbarmelijke geluid van de vocals, deze waren amper hoorbaar. Van crowdsurfers, tot stagedivers alle remmen gingen nu los. Alle handjes gingen in de lucht als de zanger erom vroeg en het publiek leek nu echt volledig warmgedraaid voor wat nog ging komen. |
Opnieuw tijd dan voor wat snoeiharde deathcore. Chelsea Grin behoort toch al enkele jaren tot de toppers in het genre en dat laten ze hier duidelijk horen. Met een strakke en retestrakke set krijgen ze de hele zaal in beweging en is het als fotograaf een hel om je in de voorste regionen te bevinden. Gelukkig kon ik als fotograaf ook mijn toevlucht zoeken op het balkon dat deels was afgesloten voor het publiek. Chelsea Grin was één van de eerste bands uit het genre die ik leerde kennen en na al die jaren en nieuwe bands die ik ontdekte. Binnen het deathcore genre gelden ze nog steeds als één van m'n favorieten en dat wordt nog eens kracht bijgezet met deze knappe performance. Absoluut hoogtepunt van de avond kwam van hardcore band Deez Nuts, wat een fenomenale performance en wat een ongelofelijk feestje. Vanaf de eerste noot ging het publiek als een golf voorwaarts want iedereen wou dit feestje meemaken vanop de eerste rij. JJ Peters, de zanger liet het publiek uit zijn hand eten met veel interactie. Ik had soms de indruk dat hij liever z'n fans liet zingen dan dat hij zelf zong. En de fans deden dat met volle overgave. Iedereen leek wel even op het podium te willen staan, al is het al crowdsurfend het podium bereiken of gewoon klimmend ze wilden allemaal wel enkele woordjes zingen. Alsook één van de jongste fans hier aanwezig die luid aangemoedigd zich op het podium begaf en daarbij als een echte frontman het publiek opjutte met wilde handgebaren. Ik weet één ding, als deze band terug in België komt dan wil ik zeker terug van de partij zijn op deze party hardcore. De tijd was dan gekomen voor de headliner van de avond Emmure, die eerder dit jaar een sterke plaat uitbrachten met ‘Look At Yourself’. Helaas vond ik hun performance een beetje een tegenvaller. Niet muzikaal want daar was niks op aan te merken, maar de interactie met het publiek was ver te zoeken. Ook werd elk nummer voorafgegaan door samples waardoor de vaart volledig uit de set werd genomen en dat was enorm spijtig want er raasden enorm sterke nummers door de speakers. Ook het publiek leek me minder actief dan verwacht of waren ze nog uitgeput van het optreden hiervoor? Circlepits en moshpits waren er nochtans genoeg maar de echte “rush” ontbrak toch naar mijn mening en daar had die eerder genoemde interactie misschien wel mee te maken. Publiek wordt nu eenmaal graag aangemoedigd en opgejut. Al bij al was dit zeker headliner waardig en een lekker slot van een geweldige avond. Tot op Impericon Never Say Die Tour 2018.
|
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025