11 februari 2020
OC DE DJOELEN, OUD TURNHOUT

REPORT:lambert smitS
​FOTOS:  LAMBERT SMITS ©
           

MET DANK AAN: Goezot vzw, Marc Daems
​                           en Swa Cavents

In 2010 gaf de Amerikaan Joel Paterson een spetterend optreden op Roots in ’t Hofke en sindsdien deed hij België niet meer aan. Het was dan ook reikhalzend uitkijken naar dit door de mensen van Goezot georganiseerd clubconcert. Joel is een gitaarvirtuoos in de letterlijke zin. De knepen en kunstjes die hij op de zes snaren uitvoert, zijn zonder meer formidabel. Ook wat genres betreft is de man enorm veelzijdig en niet te overtreffen. Gesteund door zijn strakke ritmesectie, bestaande uit Beau Sample op staande bas en Alex Hall achter de drums, gaf Paterson niet alleen een fraai, maar ook perfect staaltje van zijn kunnen. Openen deed hij instrumentaal in onvervalste T-Bone Walker stijl. Dat zou hij nog meerdere malen met succes herhalen met o.a. ‘Why Not’ van de meester zelf. De twee sets bevatten een mooie mix van instrumentale en gezongen nummers, waarbij sporadisch ook Beau en Alex de leadzang voor hun rekening namen. Of het nu hot jazz, Western swing, rockabilly of classic blues betrof, Joel en zijn maten zetten het met een enorm vakmanschap en liefde voor de genres neer. ​Recent bracht Joel het album ‘Let It Be Guitar’ uit, waarop hij een aantal Beatles nummers instrumentaal brengt. Hierop speelt hij alle gitaarpartijen, die achteraf netjes op mekaar gemonteerd werden. Dit live brengen, is niet even makkelijk.

Daarom benutte Joel een backing track, waarop hij dan de solopartij live speelde. Dat resulteerde in schitterende versies van ‘Honey Pie’ en ‘Because’, respectievelijk uit de ‘White Album’ en ‘Abbey Road’. ‘All My Loving’ en ‘And I Love Her’ deed hij dan weer samen met Alex en Beau.
De tweede set was iets steviger. Rhythm & blues kwam aan bod met het door Beau gezongen ‘Bacon Fat’, terwijl de rockabillyfans konden smullen van een indrukwekkend ‘Sugaree’. Een song die veel gecoverd wordt is Magic Sam’s ‘Looking Good’, maar de versie van Joel stak er toch met kop en schouders boven uit. Dat was vooral te danken aan Patersons fabuleus snarenwerk. Later volgde nog een dijk van een slowblues met ‘After Hours’.
Verder noteerden wij nog o.a. ‘Apache’ van The Shadows, en ‘Dark Eyes’ en ‘Mr. Sandman’ van Chet Atkins, allen subliem ingekleurd door Joels aparte aanpak.
De Oud-Turnhoutse doortocht van Joel Paterson & The Modern Sounds zal nog lang in ons geheugen zitten. Immers de kans dat je een concert meemaakt van iemand, wiens gitaar een verlengde van zijn lichaam is, is uiterst zelden. Schitterend concert!