|
02 augustus 2021 Grote Kaai, Lokeren Report: Philip Verhaege Foto's: Philip Verhaege © Met dank aan: Lokerse feesten |
De Lokerse Feesten konden en mochten niet ontbreken op de festivalkalender anno 2021. De Grote Kaai was zoals steeds ‘the place to be’. Coronaproof, ieder in zijn bubbel… tien dagen lang leute, plezier en vooral veel muziek. Het was een huzarenstukje om anno 2021 een festival te organiseren. Pas half mei zette de overheid het licht op groen om onder bepaalde instructies een muziekevenement of een culturele happening in elkaar te ritselen. De gretigheid die de organisatie van de Lokerse Feesten uitstraalt, maakt dat heel wat concertavonden op een ruime belangstelling kunnen rekenen. Zijn eclectische affiche oogde mooi én huppelt van die ene climax naar een andere hoogtepunt. Wij trokken richting Lokeren op dinsdagavond 02 augustus 2021.
Kids With Buns, de formatie rond Marie Van Uytvanck en Amber Piddington. Dit vrouwelijke duo-project mocht als eerste hun instrumenten inpluggen. De bandnaam is afgeleid uit de song ‘Kids With Buns’ van Gorillaz. Vorig jaar behaalden ze de halve finale van Humo’s Rock Rally en waren het gezicht van de jaarlijkse campagne 1712. Een professionele hulplijn voor vragen over geweld, misbruik en kindermishandeling. Dit was meteen ook de titel van een eerste single en stond hier al vrij vroeg op de setlist. Marie heeft dat ruwe en dubbelslachtige stemtimbre waar wij hier zo van houden. Voeg daar die sfeervolle gitaartunes bij en je beërft een haast intieme maar karaktervolle Indie-poprocksound. Marie schittert, is een timide zangeres en nummers als ‘She’, een cover van Doodie en het afsluitende ‘Hurts’ passen mooi in dit muzikaal spectrum. Amber’s leadgitaar begeesterd dan weer songs als ‘Bad Grades’, het ideale raakvlak voor hun sound. Een korte maar o’ zo sfeervolle en nuchtere onbevangenheid. Merci Lokeren, het was super cool…! Kids With Buns, alweer een jonge band die op de grote muzikale poort beukt. Welcome, lady’s… Hooverphonic hoeft allang geen introductie meer bij de doorsnee muziekliefhebber. Al jaren vinden hun fans massaal de weg naar diverse concertzalen en festivalterreinen. Oprichter, componist, producer en bassist Alex Callier én leadgitarist Raymond Geers namen na amper twee jaar afscheid van zangers Luca Cruysberghs. Callier’s jonge pupil uit The Voice, die Noémie Wolfs na vijf jaar was komen vervangen. Na twaalf jaar sloten ze het muzikaal stijlicoon Geike Arnaert weer in de armen. Geike, die samen met Bløf een ‘big hit wonder’ scoorde met de song ‘Zoutelande’. Ze blijkt dan ook uitermate geschikt voor het hitgevoelige songmateriaal van Callier en Hooverphonic. Arnout Hellofs op de drumvellen, toetsenist Geert Noppe en gitarist/vocalist Pieter Peirsman vervolledigen de ritmesectie. |
Hooverphonic heeft met ‘Hidden Stories’ een zoveelste plaat in de winkelrekken. Het bleek de rode draad doorheen het concert. Ze openden in Lokeren enigszins wat aarzelend met ‘A Simple Glith of The Heart’. Maar al snel volgde ook het Eurovisiesongfestival lied ‘The Wrong Place’ en het theatrale ‘Belgium In The Rain’. Bij ‘Vinagar & Salt’ werd Geike enkel geëscorteerd door gitarist Pieter Peirsman. Het beleefdheidsapplaus maakte plots plaats voor respect, voor eerbied. Na een mooie a capella versie ging het crescendo met ‘2Wicky’ en ‘Sometimes’. De popballade ‘Circus’ genoot eigenlijk de voorkeur van Callier voor het Songfestival en was qua titel misschien nog gewaagder en gedurfde dan ‘The Wrong Place’. Van de (elektronische) vioolarrangementen uit ‘Angel Never Dies’ ging het naadloos naar ‘Romantic’, uit de release ‘Looking For Stars’ en het wondermooi opgebouwde ‘Eden’, dat ons voor het eerst goosebumps zou bezorgen. Voor ‘One Big Lie’ liet Geike haar dan enkel begeleiden door de hemelse pianoklanken van Geert Noppe.
Een spacy intro was de voorbode voor het meerstemmige ‘Jackie Cane’, dat spontaan navolging kreeg van een ritmisch hand klappend publiek. Het swingende ‘The Night Before’ stond in aangename antithese met ‘Full Moon Duel’, dat een ode is aan Ennio Morricone en John Barry, het muzikale brein achter heel wat James Bond filmmuziek én ‘No More Sweet Music’. Callier’s funky baslijnintro kwijnde wat in de disconummers ‘Lift Me Up’ en ‘Badaboum’. Gelukkig was er nog ‘Mad About You’ en het afsluitende ‘Thinking About You’. Tijdens de bisronde weerklonken al snel ‘If You’d Really Know me’ en de hits ‘Amalfi’, dat lekker meeklaps werd ingeleid en ‘The World Is Mine’ uit 2002. Om dan finaal met ‘Hidden Stories’ de stekker eruit te trekken. The Wrong Place bleek dit Lokeren alvast niet te zijn. The magnificent three…Callier, Arnaert en Geers zijn de ideale combinatie voor Hooverphonic. Een band mét een eigen visie, een eigen zienswijze. En dit al meer dan twee decennia lang..! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025