maandag 7 augustus 2023​
Grote Kaai, Lokeren

Report: MarGod
Foto's: Philip Verhaege ©

​Met dank aan: Lokerse Feesten
We zijn alweer aanbelandt aan dag vier op de Lokerse Feesten. Het is maandagavond, het is zonnig en het voelt wat bevreemd en zomers aan, maar of het zonnetje deugd deed…! The Haunted Youth mochten eerder al de Lokerse Feesten van hun muzikale bucketlist afvinken. En ook Siouxsie speelt eindelijk in Lokeren, net zoals headliner Placebo en The Whatevers, een soloproject van Kim Mathijs Hij die door de jaren heen op alle grote festivals speelde. Tegenwoordig is het een mixture van de beste genre-overstijgende en energieke party anthems van de afgelopen vijf decennia.
Nadat Siouxie in het voorjaar de Brusselse AB in een handomdraai had uitverkocht, offreerde de Lokerse Feesten een tweede kans voor liefhebbers van The Banshees. En Placebo, wel ja, dat blijft Placebo…!
 
The Haunted Youth is de band rond Joachim Liebens uit Hasselt en brengt meeslepende Indie- en psych. pop. Op nummer één in De Afrekening, drie MIA nominaties, het gaat hard voor The Haunted Youth! Ook de debuutsingle ‘Teen Rebel’ was meteen een knaller en de band won De Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Na passages op Rock Werchter en Pukkelpop, alweer –en terecht- op de mainstage van de Lokerse Feesten. Ze gooien meteen ‘Broken’ in het ageer. Ze concorderen zo hun stempel, een sound die zo apparent herkenbaar is. En daar zijn songs als ‘Stranger’ dan ook niet echt vreemd aan. Fijne gitaarriffs, ophitsende keys én oergezellige drumslagen, Liebens die zijn hart en ziel uitstort, in wat alweer een indrukwekkend nummer was. ‘House Arrest’ heeft iets hypnotiserend in zich, en ook met de dreampop anthems ‘Into You’ én ‘Teen Rebel’ definiëren ze die coole klankkleur. In de kiem van de set spijkerde ook ‘I Feel Like Shit And I Wanna Die’, misschien wel het meest emotionele moment van heel die Lokerse Feesten. Het instrumentale ‘Song Hanne’ zorgde voor een snoeiharde eindspurt en ook op de hit ‘Coming Home’ zit nog geen spatje sleet. Kleurrijke songs met donkere denkbeelden. The Haunted Youth heeft in Lokeren (alweer) Belpopgeschiedenis geschreven.
 
Eind december ’22 kondigde Siouxsie eindelijk een comeback aan. Ze is een van de belangrijkste artiesten uit de rockgeschiedenis. Hits, Awards, onderscheidingen….een hele prijzenkast vol! Bekend als zangeres van The Banshees, maar ook als boegbeeld van The Creatures. Sinds haar eerste optreden op het 100 Club Punk Festival in 1976 bouwde de zangeres een ongekende carrière uit. In 2007 had Siouxsie haar eerste soloalbum ‘Mantaray’ in de stores.
‘The Queen Of Punk’, magischer kon het haast niet meer worden in Lokeren. Wat doe je als je een handvol grote hits hebt. Wel, Siouxsie spreidde die slim over haar setlist en hield zo iedereen bij de les. Ze opende verrassend met ‘Israel’, een non-album single uit 1980. Siouxsie zweeft niet langer over een podium, maar heeft er duidelijk zin in, dit terwijl haar band een strakke geïnfluenceerde groove neerplant. ‘Arabian Knights’ is helaas na meer dan veertig jaar nog steeds relevant én met ‘Here Comes That Day’ speelt Siouxsie een nummer van haar laatste solo-cd ‘MantaRay’ uit 2007. Sexy werd het even met ‘Kiss Them For Me’ en het helaas niet zo toonvaste ‘Dear Prudence’, origineel van The Beatles én een grote hit voor Siouxie and The Banshees begin jaren tachtig. 
​​​Het rustig opbouwende ‘Face To Face’ rechtte de rug halverwege de set, net zoals het duistere ‘Land’s End’. Het punk en compromisloze ‘Spellbound’ is een van de meest geliefkoosde nummers van de band. Net zoals ook ‘Sin In My Heart’, waar Siouxsie even de gitaar schoudert, zich tussen enige psychedelica en glamrock spijkerde. Razende New Wave was er met ‘Happy House’ en de single ‘Hong Kong Garden’ uit 1978, en dat waren de opstapjes naar de set-closer ‘Into a Swan’, uit dat sterke solo-debuutalbum ‘Mantaray’. Siouxsie's muziek heeft de tand des tijds doorstaan en resoneert decennia later nog steeds. Helaas geen ‘In ‘Peek-a-Boo’, geen ‘moment de gloire’ met ‘The Passenger’ van haar soulmate Iggy Pop én ook geen ‘Christine’. De kap op, het busje en weg…

De Britse alternatieve band Placebo, dat is meer dan 13 miljoen verkochte albums. De band heeft met ‘Never Let Me Go’ een nieuwe plaat onder de arm meegenomen, en dit negen jaar na ‘Loud Like Love’. De nieuwe release is gemaakt volgens hun klassieke recept, zwarte Indierock met een vleugje synthesizer en tekstueel verhalen uit persoonlijke ervaringen van de bandleden. Een karrevracht hits, een indrukwekkende carrière van haast dertig jaar. De Amerikaans/Schotse zanger-gitarist Brian Molko en de Zweedse bassist Stefan Olsdal staan garant voor een pakkende showcase. Op een podium uitgebreid met een strakke ritmesectie.
Placebo opende hun set met het nummer ‘Forever Chemicals’ van hun nieuwste release ‘Never Let Me Go’. Molko komt wat pretentieus over, en dat is hij blijkbaar ook. Weg smartphones, weg gsm, weg met die (vervelende) lichtjes of Molko dreigt met de show stil te leggen. Ook geen zuivere en modulaire beelden op de big sceens LED-schermen. (net zoals bij Siouxsie trouwens). Wat een ego…
Laten we het even hebben over zijn showcase, daarvoor zijn we tenslotte naar de Grote Kaai afgereisd. De setlist werd opgebouwd rond het nieuwe album ‘Never Let Me Go’. Maar de euforische single ‘Beautiful James’ lijkt wel te zijn weggeplukt uit het gouden synthesizertijdperk. Net zoals het driftige ‘Hugz’ en het stemming wisselende ‘Happy Birthday In The Sky’. I'm not British, but a European, zegt Molko met enige trots en Sonic Youth’s ‘Bionic’, met een stemorthodontie naar Thurston Moore, stond haaks op het duistere ‘Surrounded By Spies’ en het uiterst dansbare ‘Sad White Reggae’. Molko blijkt ook bezorgt over moeder aarde en het milieu in nummers als ‘Try Better Next Time’. En toen ging de gasoline wat omlaag met het popgetinte ‘Too Many Friends’ en ‘Went Missing’,  dit alles definieerde met de sound van ‘For What It’s Worth’ en ‘Slave To The Wage’. ‘Song To Say Goodbye’ is hier meer dan een leuk interludium, om finaal met het gekke ‘The Bitter End’ en ‘Infra-Red’ de reguliere set af te sluiten.
Op een bisronde bleef het wel eindeloos wachten. Placebo, weet je… Met een eigenzinnige coverversie van Ten For Fears’ ‘Shout’, het opwindende en uitgesponnen ‘Fix Yourself’ en vooral met ‘Running Up That Hill’ (A Deal With God) van Kate Bush komt de band uit die comfortzone.
David Bowie was fan, heel Lokeren is fan!  Placebo was ooit support-act op Bowie’s ‘Outside Tour’. It’s up to you…!