|
31 JULI 2019 |
Ja, dit is wel degelijk de Matthews’ Southern Comfort die in oktober 1970, een jaar na de feiten, een dikke hit te pakken had met ‘Woodstock’ van Joni Mitchell. Daarvoor speelde hij bij Fairport Convention en daarna zou hij nog even het leven van Southern Comfort rekken vooraleer allerlei projecten uit te bouwen en / of solo te gaan.
Een tijd terug, verkaste Iain Matthews naar Nederland en daar omringde hij zich met plaatselijk talent. Met Bart Jan Baartmans (gitaar, zang), Eric Devries (gitaar, zang) en Bart de Win (toetsen, zang), bracht hij vorig jaar de cd ‘Like A Radio’ uit. Zij vormen ook de nieuwe Southern Comfort . Hoewel Matthews blijft componeren en veel oudere nummers herwerkt (“reinvented” in zijn woorden), is de basis van zijn muziek niet veranderd. Hij brengt rustige tot ingetogen folk met een country-gevoel, schrijft de meeste nummer zelf of met bevriende muzikanten en houdt een oog gericht op onze redelijk onverkwikkelijke samenleving - zoals ‘The Thought Police’. Vanavond in Londen, hebben we recht op “reinvented” nummers uit de Southern Comfort langspelers (bijv. ‘Darcy Farrow’), een selectie uit het solowerk en een ruime keus uit ‘Like A Radio’. Muzikaal, vloeit het allemaal rustig in en door elkaar. De elektrische passages zijn voor Baartmans bestemd, maar hij zorgt vooral voor het countrygevoel. Devries, zelf een singer-songwriter, vult Matthews vocaal perfect aan, terwijl de Win onopvallend en heel gericht de combinatie van stemmen en gitaren vulling geeft. Matthews is nog altijd goed bij stem en houdt de teugels strak: het moet noot voor noot in af zijn. Oud en nieuw wisselen elkaar dus onopvallend af: ‘Blood Red Roses’ (bekend van Richard Fariiña) uit de LP ‘Second Spring’ (1970), ‘To Love’ (van de LP ‘Later That Same Year’, 1970), het onvermijdelijke hitnummer ‘Woodstock’ en een forse greep uit de nieuwste plaat: ‘The Age Of Isolation’, ‘Bits and Pieces’ of ‘Crystals On The Glass’. Merken we dan geen verschil met vroeger? Toch wel. Deze bezetting doet het op scène zonder ritmesectie en klinkt daardoor meer singer-songwriter en veel minder folkrockgroep. Zoals hij zelf aankondigde, worden de oude nummers “reinvented”. Zo kregen we van ‘Woodstock’ een hele lange, zacht vloeiende en rustiger versie te horen. En wie op de teksten let, krijgt nog een pak filosofisch huiswerk cadeau. |
English Summary
Yes, we’re talking about the folk-rock group that hit the charts with Joni Mitchell’s ‘Woodstock’ in the Autumn of 1970. Before that, Iain Matthews had played with Fairport Convention. After that, he prolonged the life of Southern Comfort for a few years, then mainly went solo - setting up the odd project along the way. He moved to The Netherlands and found enough local talent there to keep the music flowing. Last year, he released a new cd (‘Like A Radio’) with a Dutch line-up that he is also taking on the road: B.J. Baartmans, Eric Devries and Bart de Win, all three professionals in their own right. Matthews gave us a mix of older songs of the original Southern Comfort, his solo career and a large selection from his latest album. Announcing that he “reinvented” the older tunes, a song like ‘Woodstock’, for instance, lasted a lot longer with less swing and more flow. The difference is partly due to the absence of a rhythm section, thus stressing the singer-songwriter idiom. The folk-rock of the old days has evolved into soft, subtle and thoughtful folk. All in all, there is no gap to speak of between ‘Blood Red Roses’ (think of the Richard Fariiña version) from the second MSC long-player ‘Second Spring’ (1970) or the new tunes from ‘Like A Radio’: the country-tinged folk is still intact and Matthews himself has even come more to the fore. For those who pay attention to lyrics, I want to point out that Iain Matthews is still observing the world around him, whether it is his own family (‘The Age Of Isolation’) or society at large (‘The Thought Police’). There aren’t too many of this kind around. Got the message? |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024