|
dinsdag 7 juni 2022 Ancienne Belgique, Brussel Report: Philip Verhaege Foto's: Philip Verhaege © Met dank aan: Greenhouse Talent en AB Brussel |
Support act: Roland & Steven de Bruyn
De Brussels AB Flex liep vol voor blues, gospel en souldiva Mavis Staples.
Mavis (1939, Chicago, Illinois) maakte als kind deel uit van The Staple Singers, een groep die haar vader "Pops" in 1950 had gevormd met zijn kids. Crossover-hits als ‘Respect Yourself’, ‘I’ll Take You There’ en If You’re Ready Come’ (Come With Me) zijn dan ook maar enkele adstructies van hun rijkelijke songbook. Familiepatriarch "Pops" overleed helaas in 2000. Eind jaren zestig begon Mavis aan een solocarrière. En daar waren Levon Helm, en later zelfs Prince, toch wel belangrijke schakels. In 1969 kwam haar album ‘Mavis Staples’ uit, gevolgd door ‘Only For The Lonely’ en ‘A Piece of Action’ in 1970. Mavis werkte in haar carrière samen met Bob Dylan, met wie ze een Grammy in de wacht sleepte, Ray Charles, George Jones, Ann Peebles en vele anderen. Na enkele uitgestelde concerten, stond ze dan toch uiteindelijk in Brussel. Normaal was Amy Helm aangekondigd om het voorprogramma voor Mavis Staples te verzorgen in Brussel. Maar Roland hoef je maar te bellen en hij staat in een mum van tijd op het podium. Hij had voor de gelegenheid mondharmonicaspeler hors catégorie Steven De Bruyn meegebracht. Roland noemt hen gemakshalve The Psychedelic Brothers. Steven bewandeld al wel eens graag het experimentele pad, wat later ook zou blijken, toch opende Roland met ‘Jelly Roll Blues’, gevolgd door ‘Nobody Knows You When You're Down and Out’, origineel uit 1923 van Jimmy Cox én ‘St. James Infirmary’, dat een jazzy groove meekreeg door die harpvirtuositeit en resulteerde in de slotakkoorden van ‘Blind Willie McTell’. Steven vertolkte tenslotte het Nederlandstalige lied ‘Aanspraak’, dat met enige creatieve loopjes werd ingekleurd en alterneerde in een gezellige jamsessie met Roland. Dit duo hoeft geen psychoanalyse. Ze voelen elkaar perfect aan, elk met hun eigen background. Door een intieme belichting waagde we ons zelfs even op een ‘frontporch’ in het diepe zuiden rond de Delta. Roland, ‘The Godfather Of The Blues’ in ons Belgenlandje. Mavis Staples heeft inmiddels de gezegende leeftijd van 82-jaar. Net zoals zoveel van haar collega zangeressen begon ook Mavis te zingen in het plaatselijke kerkkoor. Ze heeft een ongelooflijk charisma op het podium. De release ‘Carry Me Home’ werd uitgebracht op het label Anti Records. Het is als een tijdscapsule, een memoriam aan een ‘once-in-a-lifetime’ concert. Het leed geen twijfel dat Staples en haar band het in Brussel geweldig naar hun zin hadden, en voor een bewonderend publiek spelen getuigd van wederzijds respect. Maar wat was Mavis goed bij stem vanavond ! |
Naast haar soulmate Rick Holmstrom op gitaar, vonden we met drummer Steve Mugalian, bassist Gregory Boaz en de backingzangeressen Kelly Hogan en The Dap-King queen Saundra Williams de ideale ritmesectie. Het songboek van Staples, dat gospel, folk, blues, R&B en rock overbrugt, leende zich perfect als een crossroad voor deze genres. Het soulcaput ’If You’re Ready’ was de ideale openingssong. Om te vervolgen met het gospel begeesterde ‘I’m Just Another Soldier’ en de swingende rocker ‘Brother And Sisters’, een nummer van Ben Harper dat verscheen op haar 14de album ‘We Get By’. Mavis is blij terug in België te zijn en wenst ons heel wat vreugde, inspiratie en positieve vibraties. En dit alles was ook terug te vinden in de Chicago bluessong ‘Who Told You That’, dat naadloos overging in Funkadelic’s ‘Can You Get To That’, met zijn geweldige backingvocalen. Mavis houdt van Muddy, John Lee Hooker en vooral van Howlin’ Wolf. Rick Holmstrom daagt haar graag uit om een alteratie van blueslegende Howlin’ Wolf op ons los te laten. Zo’n ‘warbling’ kon Mavis niet nalaten. Na heel wat hilariteit moest ze even gaan zitten om op adem te komen vooraleer de cross-over hit ‘Respect Yourself’ uit de woofer knalde. Mavis Staples wurmt zich ook moeiteloos doorheen het oeuvre van collega artiesten. ‘For What It’s Worth’ is van Buffalo Springfield, Talking Heads ‘Slippery People’ met zijn diepe baslijnen én het duet ‘Let’s Do It Again’, origineel uit 1967 van Curtis Mayfield spijkeren zich grenzeloos doorheen de setlist. Bij het swampy ‘Eyes On The Price’, de soulballade ‘You Are Not Alone’ en ‘For What It’s Worth’, dat voor de gelegenheid een rockjasje kreeg toebedeeld, is het Rick Holmstrom dat in de spotlight komt. Als een blues healer trok Mavis die nauwe lijn van het religieuze door in songs als ‘Touch A Hand’. Een uitgesponnen ‘I’ll Take You There’ was de boodschap die Mavis Staples ons deze avond heeft geaccordeerd. Mavis Staples spirituele muziek is nauw verbonden met haar bluessoul. Haar performen deze avond was een krachtig én diep ontroerend muzikaal hoogtepunt. Wat een feest!
|
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025